One stop, σουβλάκι και εφαρμογή νόμων. Aπό ταξιτζής στην Αθήνα, με σουβλατζίδικο στο Όσλο.

Είναι οδηγός ταξί στην Αθήνα τα τελευταία δέκα χρόνια. Έζησε και τις καλές και τις κακές στιγμές του επαγγέλματος. Το όνειρό του, μέχρι πριν από λίγες εβδομάδες, ήταν να φύγει από τη χώρα μας και να πάει στο Όσλο -όπου γεννήθηκε η γυναίκα του- να ανοίξει ένα σουβλατζίδικο.

«Βλέπω όλη μέρα και νύχτα, να σχηματίζονται ουρές σε ένα μικρό μαγαζάκι, στο κέντρο της Αθήνας που πουλάει αραβικές πίτες με λαχανικά και πικάντικη σάλτσα. Γιατί να μην πάω στο Όσλο να ανοίξω ένα μικρό ελληνικό σουβλατζίδικο, να πιάσω και εγώ την καλή;», μου είπε καθώς ξεκινήσαμε συζήτηση.

«Το επιχείρησα. Σε ένα από τα ταξίδια που κάνουμε στη Νορβηγία για να δει η γυναίκα μου τους γονείς της, πήγα και ρώτησα τα διαδικαστικά για την επένδυση. Λειτουργεί εκεί το σύστημα που προσπαθούμε να εφαρμόσουμε εδώ και χρόνια στη χώρα μας και που το εξαγγέλλει κάθε κυβέρνηση που έρχεται: Άνοιγμα μιας επιχείρησης με επίσκεψη σε ένα γραφείο σε μια μόνο ημέρα, (υπηρεσία one stop), όλα ηλεκτρονικά από τις αιτήσεις μέχρι την έκδοση της άδειας. Σε ερωτήσεις μου όμως διαπίστωσα ότι μπορεί ο χρόνος έγκρισης να είναι πράγματι μια ημέρα, αλλά οι προϋποθέσεις λειτουργίας είναι πολύ αυστηρές. Στην περιοχή που θα λειτουργούσε το μαγαζί, καθώς εκεί στο ισόγειο ενός κτιρίου είχε έναν χώρο η οικογένεια της συζύγου μου, θα έπρεπε να κλείνει στις 9 το βράδυ, καθώς είναι οικιστική γειτονιά. Δεν επιτρέπεται καθόλου μουσική και το καλοκαίρι δύο μόνον τραπεζάκια έξω. Τα πρόστιμα, σε περίπτωση παραβάσεων, πολύ μεγάλα και φθάνουν ακόμη και σε οριστικό και πραγματικό λουκέτο. Αυστηρά θα διαθέτει ό,τι αναφέρεται στην άδεια και όχι άλλα είδη, όπως κάποιο ελληνικό γλυκό που ήθελα να προσφέρω, διαφορετικά το κόστος της άδειας αυξάνεται. Για αποδείξεις βέβαια δεν υπάρχει θέμα. Είναι αδιανόητο να μη δώσεις!», μου απάντησαν σε ερώτηση που έκανα.

«Έχουν έρθει αρκετοί Έλληνες με παρόμοιες ιδέες αλλά έχουν απογοητευθεί και φεύγουν. Υπάρχει ίσως ελαστικότητα στην εφαρμογή των κανονισμών στη χώρα σας», αναφέρει ο υπάλληλος.

«Μετά από αυτά απεμπόλησα το όνειρό μου! Στη χώρα μας, τελικά, μπορεί κάποτε να καθιερωθεί στην πράξη ο θεσμός μιας στάσης στην απόκτηση άδειας για το άνοιγμα μιας μικρής επιχείρησης, είναι όμως βέβαιο, όπως διαπιστώνει όποιος ζει στην Αθήνα, ότι όποιος επιθυμεί μπορεί να παραβιάσει κάθε εμπόδιο που θέτουν οι νόμοι για την ηχορύπανση, την κατάληψη δημόσιου χώρου, τον σεβασμό υγειονομικών κανόνων κ.λπ. Προς το παρόν, λοιπόν, μένω στο ταξί, στην Αθήνα και στην «παρανομία» που είναι ακόμη κάπου-κάπου αποδεκτή», καταλήγει ο συμπαθής οδηγός ταξί.

www.protagon.gr