Λεκτικά Βοθρολύματα. Με την Τζουμερκιώτικη λαλιά

Γράφει ο Χρήστος Α. Τούμπουρος

(Υπερχείλισαν τα λεκτικά βοθρολύματα και καταβρώμισαν το ναό της δημοκρατίας )

Ο ανθοστόλιστος ναός της Δημοκρατίας “ευωδιάσθη” από τα λεκτικά βοθρολύματα που εκστόμισαν οι βουλευτές του ελληνικού Κοινοβουλίου. Και ο φόβος είναι μήπως ξεχειλίσουν και βγουν έξω από το στεγανοποιημένο  χώρο. Κίνδυνος, μεγάλος κίνδυνος…

Και τι δεν ακούστηκε εκεί μέσα κατά τη διάρκεια της συζήτησης για τον προϋπολογισμό. Τι σκάσε και τι σκασμός. (Σκασμός, όχι με την έννοια του κορεσμού που προκαλεί η ασφυξία).Σκασμός ως (εκφώνημα) αγενώς που σημαίνει “σταμάτα να μιλάς”, βούλλωσέ το, τσιμουδιά, κλείστο το ρημάδι.

Μιλάμε για «μετωπική σύγκρουση» αρχηγών κομμάτων, λες και έχουμε μετωπική σύγκρουση αυτοκινήτων, για «διχαστικές ομιλίες», για «υποτελείς» και «σκάσε ρε τσόκαρο» και «φτύσου στον καθρέπτη μέχρι να σκοτεινιάσει το είδωλό σου». Και άλλα, και άλλα πολλά ευώδη λεκτικά βοθρολύματα. Ένθεν κακείθεν εκτοξεύθηκαν στον ιερό αυτό ναό της Δημοκρατίας. Και ποιοι τα είπαν; Οι ταγοί και οι υπηρέτες της δημοκρατικής ιδέας και αυτού του ίδιου ελληνικού λαού!

Και να, εμένα με χτύπησε πάλι ο συνειρμός. Κάποτε εκεί στα Τζουμέρκα γινόταν ένας γάμος. Τα νιόπαντρα δεν είχαν ιδωθεί. Μόλις έφτασαν οι συμπεθέροι και είδαν τον γαμπρό είπαν το περίφημο: «Τέτοιο σούργελο έχουμε, τέτοιο ζ'λάπ' μας έδωσαν». Είναι φυσικό. «Τέτοιους στείλαμε, αυτά θα κάνουν».

Και βέβαια, ομολογώ πως ίσως και να αυθαδιάζω, γιατί εδώ πρόκειται για το ναό της Δημοκρατίας, που όχι μόνο ευχέλαια γίνονται, αλλά υπηρετούνται θεσμοί, ιδέες και ιδανικά. Ασφαλώς και «ο κυρίαρχος λαός αποφασίζει, επιλέγει και ψηφίζει ποιος ή ποιοι θα τον εκπροσωπήσουν».

Βουλευτές στέλνει στη Βουλή κι όχι μπρατσαδόρους για τσακωμό.

Και να, δευτερος συνειρμός. Τι ωραία που τα περιγράφει ο Ξενοφώντας.  Όταν ο Σάτυρος οδηγούσε μέσα από την αγορά τον Θηραμένη μετά την καταδίκη που τού επέβαλε, όπως την επέβαλε, ο τύραννος Κριτίας και επειδή ο Θηραμένης φώναζε δυνατά ενώπιον του πλήθους τι πάθαινε ο Σάτυρος του είπε ότι, αν δεν σωπάσει θα σκάσει, αυτός τότε απάντησε: Αν σωπάσω δεν θα σκάσω; ( «είπεν ο Σάτυρος ὀτι οιμώξοιτο-ει μήν σιωπἠσειεν,-επήρετο Θηραμένης: αν σιωπώ ούκ αρ’ οιμώξομαι;»).

Κάτι τέτοιο έπρεπε να του πει και ο κ. Πρόεδρος της Βουλής. «Κι αν σκάσει θα σωθεί η δημοκρατία;» Αμούρες θα απαντούσε κάποιος που θα γνώριζε περί σκασμού και γλίτσας. Γιατί πολύ γλίτσα έχει πέσει. Πνιγήκαμε στη λούμπρ'.

Και πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας αυτό που λέει ο λαός: «Απ' ΄οπ' απήδ(η)σι η γίδα, θ' απδήσ' κι του κατσίκ'». Και το κατσίκ' αμπήδ'σε και η μάνα του πήγε καταδιόλου. Και έπεται συνέχεια.... «Τι έχουν τα έρμα και ψοφάν». Και μαζί μ' αυτά ψόφησαν θεσμοί, καλά ιδέες και ιδεολογία «πήγαν κατά διόλου», ηθική και συμπεριφορά, αμούντ. «Η αξία που λέγεται άνθρωπος! Τη σκοτώσαμε!». Ποιοι, πότε, πώς και γιατί;  Eμείς!

Εμείς που αφήσαμε να επικρατεί η αδιαφορία, η πολιτική ουδετερότητα και η αποχή από τα κοινά, η έλλειψη πολιτικής συνείδησης που την προώθησε η δυσλειτουργία των θεσμών, η ασυνέπεια των πολιτικών και το χαμηλής στάθμης ήθος που επικρατεί στο πολιτικό στερέωμα, αφού χρόνια τώρα η πολιτική δεν αντιμετωπίζεται ως ηθικό λειτούργημα, αλλά, δυστυχώς, συνδέθηκε με τη συναλλαγή, το ρουσφέτι και την αμοιβαία εξυπηρέτηση: «Σε ψηφίζω, με διορίζεις».

Είναι επόμενο να παράγεται και να προάγεται και να εγκαθίσταται στη Βουλή αυτός ο τύπος ανθρώπου που θεωρεί πως το κοινοβουλευτικό του έργο είναι το βρισίδι και οι απειλές.

Τα υπόλοιπα, εμείς εκεί στα Τζουμέρκα τα λέμε: «Σάνταλα, μάνταλα και τρύπια κολοκύθια»

Χρήστος Α. Τούμπουρος