Ο Χωρέτες του Φίλωνος Κτενίδη από τον θεατρικό και καλλιτεχνικό όμιλο Νέας Κερασούντας.

Γράφει η Κατερίνα Σχισμένου.

Για μια αρχαία γλώσσα που έρχεται από τις ακτές του Ομήρου, για ένα φιλότιμο που επίσης επιβίωσε από κει με το υψηλό ήθος και τη μεγάλη καρδιά του Πόντου, αξίζουν πολλά μπράβο και εύγε στους συντελεστές και όσους έβγαλαν μια εξαιρετική παράσταση Ο Χωρέτες του Φίλωνος Κτενίδη από τον θεατρικό και καλλιτεχνικό όμιλο Νέας Κερασούντας. Μοναδικοί οι ηθοποιοί, εξαιρετική η απόδοσή τους και η ερμηνεία τους, η σκηνοθεσία αλλά και το κοινό που καθηλωμένο παρακολουθούσε αυτή τη μοναδική παράσταση τόσο στην ποντιακή όσο και στην κοινή ελληνική ήταν μια μοναδική ευκαιρία να δούμε το ποντιακό μεγαλείο. Άνθρωποι που ήρθαν από μια μεγάλη πατρίδα για να βρουν μια νέα η οποία τους υποδέχθηκε με όλες τις δυσκολίες που αντιμετώπισε εκείνη την εποχή με την απκατάστασή τους. Το πένθος και η χαρά , η παράδοση και η αφομοίωση, η μεγάλη φλόγα της καρδιάς που έκαιγε και καίει γενιές πλέον την ποντιακή ψυχή αποτελεί για μας μια αποκάλυψη αυτή η παράσταση.Άνθρωποι που καταθέτουν την ψυχή τους και την καταγωγή τους μέσα σ΄ενα μεγαλείο αξιοσύνης και αέναης προσπάθειας να διατηρήσουν τον Πόντο. Μια χαμένη πατρίδα.

Ο δήμος Αρταίων ετοιμάζει για το 2019 μια σειρά εκδηλώσεων για να τιμήσει με τη σειρά του τα εκατό χρόνια από τη γενοκτονία των Ποντίων.<< Ονόματα από σβησμένους τάχα λαούς και χώρες δειλιάζουν μέσα στο νου· μεθώ μονάχα και που τα λέω από μέσα μου, καθώς ολοένα βεβαιώνομαι. Χαίρομαι να κοιτάζω τις αδρές και τίμιες φυσιογνωμίες τους, κι ανατριχιάζω βαθιά, όταν σκέφτομαι πώς αυτός πού μου μιλά είναι δικός μου άνθρωπος, της φυλής μου. Κάτι σα ζεστό κύμα με σκεπάζει ξαφνικά, θαρρείς και γύρισα επιτέλους. Δεν έχει σημασία που δε γνώρισα ποτέ αυτή την πατρίδα ή που δε γεννήθηκα καν εκεί. Το αίμα μου από κει μονάχα τραβάει· εκτός κι αν είναι αληθινό πώς ο άνθρωπος αποτελείται απ' αυτά πού τρώει και πίνει, οπότε πράγματι είμαι από δω. Και πως εξηγείται τότε όλη αυτή ή λαχτάρα;.... Εγώ όμως από τώρα είμαι βαριά παραπονεμένος. Μέσα στους ξένους και στα ξένα πράγματα ζω διαρκώς· στα έτοιμα και στα ενοικιασμένα.>> Απόσπασμα από το έργο του Γ. Ιωάννου, <<Για ένα φιλότιμο>>. Πιστεύουμε πως οι χαμένες πατρίδες ζούν και θα ζούν γιατί ζει η γλώσσα τους, η ιστορία τους και ο πολιτισμός τους. Επιβιώνει μέσα από τέτοιες όμορφες και ουσιαστικές εκδηλώσεις που η συμμετοχή του χωριού είναι απόλυτη και καθολική. Ούτε ένα καφενείο δεν είχε έναν θαμώνα, όλοι τους ήταν εκεί... Πολλά μπράβο σε όλους.

Κατερίνα Σχισμένου