Παραδίδει την εξουσία, που άσκησε ως υπενωμοτάρχης.

Όταν είσαι τόσο λίγος, μπορείς να γίνεις και ελάχιστος

O πρωθυπουργός κυβέρνησε μέσω Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου (ΠΝΠ), απών από το Κοινοβούλιο, όπου «εδοξάσθη κρυπτόμενος». Βέβαια, ουδέποτε μας εντυπωσίασε με τη δημοκρατική, πολιτική του παιδεία. Ο πρωθυπουργός κυβέρνησε διά της καταχρηστικής εφαρμογής του άρθρου 44 παρ.1 του Συντάγματος. Αυτό ορίζει ότι οι προϋποθέσεις άσκησης της αρμοδιότητας του Προέδρου της Δημοκρατίας (ΠτΔ) διακρίνονται σε τυπικές και ουσιαστικές. Οι πρώτες αναφέρονται στον ΠτΔ και το Υπουργικό Συμβούλιο ως αρμόδια όργανα. Οι δεύτερες ορίζουν ότι «σε έκτακτες περιπτώσεις εξαιρετικά επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί, ύστερα από πρόταση του Υπουργικού Συμβουλίου, να εκδίδει... Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου».

Ας προσέξουμε: Η έννοια «ανάγκη» είναι αντικειμενικώς διαπιστώσιμη. Η διατύπωση «έκτακτες περιπτώσεις εξαιρετικά επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης» αφορά εξαίρεση από την κανονικότητα που απαιτεί τη θέσπιση κανόνων δικαίου. Πρόκειται για εξαίρεση, επειδή υπάρχει ανάγκη μη ικανοποιήσιμη με ψήφιση σχεδίου ή πρότασης νόμου από τη Βουλή και τη διαδικασία του κατεπείγοντος. Δηλαδή, το πρόβλημα είναι τέτοιο, ώστε απαιτείται η άμεση νομοθετική επίλυση μέσω ειδικών, για την επείγουσα περίσταση, νέων κανόνων δικαίου. Το ότι η ανάγκη χαρακτηρίζεται απρόβλεπτη σημαίνει ότι συνιστά πρόβλημα που δεν αναφύεται σε συγκεκριμένο χρόνο και δεν αντιμετωπίζεται κατά τα προβλεπόμενα. Ο κίνδυνος που διέτρεξε ο Ν. Ρωμανός συνιστά περίπτωση εμπίπτουσα απολύτως στα ανωτέρω: η απειληθείσα ζωή του Ν. Ρωμανού ήταν έκτακτη περίπτωση, εξαιρετικά επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης. Αρκεί να θεωρεί κανείς ότι η ανθρώπινη ζωή είναι αυταξία και τέτοια ανάγκη. Συνεπώς, η διακινδύνευσή της είναι έκτακτη περίπτωση, που δικαιολογεί την εφαρμογή του σχετικού άρθρου. Αρκεί, δηλαδή, να μην είναι ο Αντ. Σαμαράς. Θα αρκούσε ο πρωθυπουργός να ενδιαφερθεί για το πώς μπορεί να εφαρμόσει το άρθρο 44, παρ.1.

Ο πρωθυπουργός, μέχρι τώρα, θα μπορούσε τις ΠΝΠ που εκδόθηκαν να τις είχε εισαγάγει προς συζήτηση και ψήφιση, με τη διαδικασία κατεπείγοντος χαρακτήρα νομοσχεδίων. Δεν το έπραξε. Αγνόησε την αρχή της λαϊκής κυριαρχίας. Φέρθηκε σαν υπάλληλος. Το Σύνταγμα του '75 παγίωσε τη συνήθη πρακτική, κατά το Σύνταγμα του '52, δηλαδή την έκδοση κανονιστικών πράξεων, υπό τη μορφή αναγκαστικών νόμων ή νομοθετικών διαταγμάτων, που κυρώνονταν αναδρομικώς από τον κοινό νομοθέτη. Επρόκειτο για γνώρισμα ιδιάζον σε συνθήκες πολιτειακής ανωμαλίας. Έτσι φέρθηκε στο πολίτευμα ο Αντ. Σαμαράς. Ο πρωθυπουργός κακοποίησε τις αρχές της συνταγματικής δημοκρατικής πολιτείας. Ωστόσο, το μόνο πράγμα που του υπέδειξαν να κάνει και το έκανε, δηλαδή την καταχρηστική εφαρμογή του σχετικού άρθρου, δεν το έπραξε ώστε να δώσει λύση στο ζήτημα του Ν. Ρωμανού. Θα μπορούσε να μάθει κάτι από αυτόν -με τις απόψεις του οποίου, και την ιδέα που έχει για το πώς εφαρμόζονται, με χωρίζει άβυσσος- κάτι σημαντικό: ότι η αξιοπρέπεια είναι απόλυτο μέγεθος. Εάν το ήξερε, δεν θα ήταν τόσο λίγος. Όμως, είπαμε: ο πρωθυπουργός εκδίδει ΠΝΠ, δεν μιλά στο Κοινοβούλιο. Άλλωστε όποιος τον έχει ακούσει, στη Βουλή, γνωρίζει ότι ο συγκροτημένος λόγος δεν είναι το δυνατό του σημείο. Λίγος και εδώ. Έπαιξε με τη ζωή του Ν. Ρωμανού, μήπως και εκθέσει τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και για να συσπειρώσει την ακροδεξιά αγέλη. Αδιαφόρησε για το ότι ταυτίζει το κράτος δικαίου με την απάνθρωπη κρατική αναλγησία. Υπήρξε ξανά λίγος. Ξοδεύτηκε μέσα σε αυτό το λίγο που ήταν από την αρχή.

Τώρα, παραδίδει την εξουσία, που άσκησε ως υπενωμοτάρχης, και ευελπιστεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα επιτύχει τη διαπραγμάτευση με τους δανειστές. Επενδύει στην εκδοχή της «αριστερής παρένθεσης». Έτσι, κινδύνευσε η ζωή του Ν. Ρωμανού, αλλά όχι και η υπερηφάνως άκαμπτη στάση του: κινδύνευσε, επειδή αυτός που ήταν τόσο λίγος ξοδεύτηκε τόσο μέσα σε αυτό το λίγο, ώστε ξέφτισε τελείως και κατάντησε ελάχιστος. Όταν ξεπέφτεις και βουλιάζεις στο ελάχιστο, έχοντας φερθεί ως Βοναπάρτης-πάτρωνας μαυραγοριτών, χωρίς να είσαι χαρακτήρας από σενάριο του Αλ. Σακελλάριου, υποδυόμενος τον πρωθυπουργό, τότε κινδυνεύουν ζωές. Να μην τις ξεχάσουμε τούτες τις μέρες, μέρες που έρχονται.

Tου Στέφανου Δημητρίου

 www.nonews-NEWS.gr