Με επιτυχία η εκδήλωση της Ηπειρώτικης Εστίας Κορυδαλλού-Νίκαιας-Αγ. Βαρβάρας για τα Μαρτυρικά Χωριά στην Ήπειρο, που πραγματοποιήθηκε στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Κορυδαλλού.

Πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 2014 η εκδήλωση της Ηπειρώτικης

Εστίας Κορυδαλλού-Νίκαιας-Αγ. Βαρβάρας για τα Μαρτυρικά Χωριά στην Ήπειρο,

στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Κορυδαλλού

Στην εκδήλωση παραβρέθηκε αντιπροσωπεία του Δ.Σ της Πανηπειρωτικής, αποτελούμενη

από τους Αντιπροέδρους Σωτήρη Κολιούση και Κώστα Κωνή, το Γενικό Γραμματέα 

Γιώργο Δόση και τα μέλη του Δ.Σ. Μένια Βαζούκη, Ελένη Ντάσιου και Μαρίνα Τζάκου

Επίσης παραβρέθηκε ο πρώην πρόεδρος της ΠΣΕ Κώστας Αλεξίου

και αντιπροσωπεία του παραρτήματος Νίκαιας της Πανελλήνιας Ένωσης Αγωνιστών

Εθνικής Αντίστασης (ΠΕΑΕΑ).

Στην εκδήλωση προβλήθηκε το ντοκυμαντέρ της ΠΣΕ με θέμα τα Μαρτυρικά Χωρία,

Κεντρικός ομιλητής της εκδήλωσης ο Αντιπρόεδρος της ΠΣΕ Σωτήρης Κολιούσης 

Διαβάστηκαν ποιήματα των Μ. Αναγνωστάκη και Τ. Λειβαδίτη, από την Μένια Βαζούκη 

και τραγούδησε η Χορωδία Παραδοσιακής Μουσικής της Πανηπειρωτικής Συνομοσπονδίας

Ελλάδος, με την διεύθυνση του μαέστρου της Βαγγέλη Κώτσιου

Το Δ.Σ. της Εστίας ευχαριστεί θερμά όλους όσους παρευρέθηκαν και όσους βοήθησαν 

στην οργάνωση της εκδήλωσης.

Χαιρετισμός του εκπροσώπου της Εστίας Ηπειρωτών Νίκαιας- Κορυδαλλού και Αγίας Βαρβάρας Κώστα Λιάγκου.

Εκ µέρους του Σ.Σ της Εστίας σας καλωσορίζουµε στην αποψινή µας εκδήλωση. Ο Σύλλογος µας ιδρύθηκε πριν 30 χρόνια και ανέπτυξε σηµαντική δράση, δηµιούργησε χορευτικό, οργάνωσε εκδηλώσεις, προέβαλε την Ηπειρώτικη παράδοση.. Ωστόσο για ένα αρκετά µεγάλο διάστηµα υπήρξε ελάχιστη ή και καθόλου δραστηριότητα. Εδώ και κάποιο διάστηµα έχει ξεκινήσει προσπάθεια επαναδραστηριοποίησης της Εστίας. Η σηµερινή εκδήλωση είναι ο πρώτος καρπός αυτής της προσπάθειας. Ζητούµε λοιπόν εκ των προτέρων συγνώµη για τις όποιες ατέλειες. 

Σαν ∆.Σ. της Εστίας σκεφτήκαµε να κάνουµε µια εκδήλωση µε αφορµή την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου. Φέτος όµως η επέτειος έχει ένα επιπλέον χαρακτήρα αφού πριν λίγες µέρες συµπληρώθηκαν 70 χρόνια από την απελευθέρωσης της χώρας µας από τα ναζιστικό ζυγό. Κι όµως ακόµα και σήµερα δεν έχουν καταβληθεί οι γερµανικές αποζηµιώσεις, το δε επίσηµο ελληνικό κράτος ακόµα ψάχνει να προσδιορίσει το ύψος τους ενώ και σήµερα ακόµα στέκεται ενάντια στην προσπάθεια των κατοίκων των µαρτυρικών πόλεων και χωριών για δικαστική δικαίωση ή για τη διεθνή προβολή του θέµατος. Χαρακτηριστικό το παράδειγµα του αγώνα των κατοίκων του ∆ιστόµου. 

Η Εστία µας περιλαµβάνει στον χώρο ευθύνης της την ηρωική ανταρτοµάνα Κοκκινιά, που τόσο ακριβά πλήρωσε τη ναζιστική κατοχή. Αλλά και σήµερα ακόµη, η περιοχή µας βιώνει µε ιδιαίτερη ένταση την αναβίωση του φασισµού. Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα έγινε µόλις πριν 13 µήνες δίπλα µας, στο Κερατσίνι, ενώ λίγο παραπέρα, στο Πέραµα, είχαµε τη δολοφονική επίθεση σε συνδικαλιστές της ναυπηγοεπισκευαστικής ζώνης αλλά και πολλαπλές ρατσιστικές επιθέσεις σε Αιγύπτιους ψαράδες και όχι µόνο. 

Με αυτά τα δεδοµένα επιλέξαµε να µην κάνουµε µια ακόµη επετειακή εκδήλωση µε τη συνηθισµένη θεµατολογία αλλά µια εκδήλωση τιµής και µνήµης στα Μαρτυρικά χωριά και τα θύµατα της φασιστικής θηριωδίας και µε την αφορµή αυτή να αναφερθούµε στο φασισµό συνολικά, τότε και σήµερα. 

Η πατρίδα µας πλήρωσε ιδιαίτερα βαρύ φόρο αίµατος στον αγώνα κατά του φασιστικού θηρίου. Άλλωστε υπήρξε η δεύτερη σε αριθµό θυµάτων µετά τη Σοβ. Ένωση και πρώτη σε αριθµό θυµάτων σε σχέση µε τον πληθυσµό της. 

Ιδιαίτερη πλευρά της θυσίας της χώρας µας είναι τα αναρίθµητα κατεστραµµένα χωριά καθώς και οι γειτονιές κύρια της Αθήνας και του Πειραιά που έζησαν τα περιβόητα "Μπλόκα". 

Μπορεί τα πιο γνωστά να είναι τα Καλάβρυτα, το ∆ίστοµο, ο Χορτιάτης, η Κάνδανος, η Κοκκινιά, όµως η Ήπειρος έχει το θλιβερό προνόµιο να είναι η περιοχή της Ελλάδας όπου το φαινόµενο αυτό πήρε ιδιαίτερα µαζικό χαρακτήρα, µε εκατοντάδες χωριά καµένα. 

Πέρα από χωριά που και επίσηµα έχουν ανακηρυχτεί Μαρτυρικά, όπως οι Λιγκιάδες, η Μουσιωτίτσα, το Κοµµένο, το Κεφαλόβρυσο, η Παραµυθιά και άλλα, υπάρχουν ολόκληρες περιοχές όπου σχεδόν το σύνολο των χωριών κάηκαν, όπως το Ζαγόρι και το Πωγώνι. 

Συνολικά και µε βάση την έκθεση Μπαλάνου που συντάχθηκε λίγους µήνες µετά την απελευθέρωση, στην Ήπειρο περίπου 13000 σπίτια κάηκαν και περίπου 8000 κάτοικοι εκτελέστηκαν, µε µεγάλο µέρος από αυτούς γυναικόπαιδα, ακόµα και κάτω από 5 ετών. 

Όµως η εκδήλωσή µας δε θέλει µόνο να µας πληροφορήσει για πλευρές της ιστορίας αλλά µε αφορµή την ιστορία να σταθεί και σε πλευρές του σήµερα. Νοµίζουµε ότι το σύνθηµα της Παγκόσµιας Οµοσπονδίας Αντιστασιακών Οργανώσεων "Ποτέ πια πόλεµος - ποτέ πια φασισµός", το οποίο υιοθετήσαµε ως υπότιτλο της σηµερινής µας εκδήλωσης, παραµένει τραγικά επίκαιρο, αν πάρουµε υπόψη µας γεγονότα που διαδραµατίζονται το τελευταίο διάστηµα στην ευρύτερη γειτονιά µας. 

Γιατί, σε τί διαφέρει από το κάψιµο των χωριών µας και τί άλλο είναι παρά φασισµός οι βοµβαρδισµοί αµάχων, η καταστροφή χωριών και πόλεων, πριν 3 µόλις µήνες στη Γάζα από τους Ισραηλινούς ή το γκρέµισµα σπιτιών από τις µπουλντόζες τους µόλις χτες; 

Σε τι διαφέρει η επιχειρηµατολογία τους από αυτή των Ναζί ότι είναι τροµοκράτες αυτοί που αγωνίζονται για µια λεύτερη πατρίδα; 

Αλλά και στην άµεση γειτονιά µας ο εθνικισµός, ο αλυτρωτισµός και η ανακίνηση ζητηµάτων για αλλαγή συνόρων, µε την Ήπειρο να είναι µια από  τις περιοχές που βρίσκονται στο στόχαστρο µε το ζήτηµα της Τσαµουριάς, κάνουν κάποιους να ξεθάβουν ή να καλοβλέπουν τα τύµπανα του πολέµου. Τα γεγονότα που εκτυλίχτηκαν τις τελευταίες βδοµάδες σε ποδοσφαιρικά γήπεδα είναι ένδειξη προθέσεων και προοίµιο εξελίξεων. Άλλωστε και πριν τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας προηγήθηκαν συγκρούσεις εθνικιστών στα γήπεδα, ενώ ας µην ξεχνάµε ότι η τυπική έναρξη του Β' ΠΠ έγινε µε αφορµή την εισβολή της Χιτλερικής Γερµανίας στην Τσεχοσλοβακία το 1939 για να προστατέψει υποτίθεται τη Γερµανική µειονότητα στη Σουδιτία. 

Όµως και στην πατρίδα µας ο φασισµός τελευταία σηκώνει κεφάλι, στρέφεται απέναντι σε ξένους αλλά και σε όποιον Έλληνα τολµά να αγωνίζεται, όπως αποδείχνουν οι δολοφονικές τους επιθέσεις. 

Τότε στρέφονταν ενάντια στους Εβραίους, τους τσιγγάνους, τους Σλάβους αποκαλώντας τους κατώτερες φυλές και τους έκαιγαν στα κρεµατόρια. Σήµερα αποκαλούν τους µετανάστες «σκουπίδια» και τους σφάζουν στις γειτονιές. 

Τότε οι φασίστες φυλάκιζαν και εκτελούσαν συνδικαλιστές και αγωνιστές, οποιονδήποτε εναντιωνόταν στο καθεστώς τους. Σήµερα τα τάγµατα εφόδου δολοφονούν αγωνιστές στις γειτονιές. Γιατί και τότε και σήµερα ο φασίστες δεν είναι παρά η εµπροσθοφυλακή των πιο µαύρων δυνάµεων της οικονοµικής ολιγαρχίας που τους ξαµόλισε για να υπερασπιστούν τα συµφέροντά της, δείχνοντας το αποκρουστικό, εγκληµατικό, µισάνθρωπο πρόσωπο τους. 

∆εν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι σε όλες τις περιπτώσεις, σε όλη την κατεχόµενη Ευρώπη τα πιο αποτρόπαια εγκλήµατα τα διέπραξαν οι επίλεκτες µονάδες της φασιστικής Ιταλίας και της ναζιστικής Γερµανίας, όπως η περιβόητη µεραρχία Εντελβάις που ισοπέδωσε τα χωριά στην Ήπειρο. Ακριβώς επειδή ήταν επίλεκτες, επειδή ήταν οι πιο βαθιά διαποτισµένες από το φασιστικό δηλητήριο γι' αυτό και έκαναν τα χειρότερα εγκλήµατα. 

Οι φασίστες και τότε και σήµερα δεν είναι κάποιοι ιδεολόγοι που ενίοτε επιδίδονται και σε εγκληµατικές πράξεις. Είναι εγκληµατίες ακριβώς γιατί είναι φασίστες. 

Για όλους αυτούς τους λόγους νοµίζουµε ότι ορθά επιλέξαµε τόσο το θέµα της σηµερινής εκδήλωσης όσο και το σύνθηµα "Ποτέ πια πόλεµος - Ποτέ πια φασισµός". 

H ομιλία του εκπροσώπου της Πανηπειρωτικής Συνομοσπονδίας Ελλάδος, Αντιπροέδρου Σωτήρη Κολιούση

Αγαπητές συµπατριώτισσες και αγαπητοί µου συµπατριώτες, 

Σας µεταφέρω τους χαιρετισµούς του ∆Σ της ΠΣΕ που µε ιδιαίτερη χαρά παρακολουθεί τις προσπάθειες αναβίωσης πολλών συλλόγων της Ηπειρωτικής αποδηµίας. 

Χαιρόµαστε δε ιδιαίτερα που ο δικός σας σύλλογος κάνει µετά από πολύ καιρό µια ανοιχτή εκδήλωση µε υλικό από το αρχείο της ΠΣΕ και µε ένα θέµα πέρα από τα τετριµµένα (τα µικρά πανηγύρια που τόσο αναγκαία είναι, αλλά και παράλληλα τόσο συχνά). Ένα θέµα που αναδεικνύει και την άλλη πλευρά της οργανωµένης Ηπειρωτικής αποδηµίας, που σέβεται την ιστορική µνήµη, στέκεται ευλαβικά απέναντι στους νεκρούς αγωνιστές της πατρίδας, που τόσες πολλές χιλιάδες έχει προσφέρει η Ηπειρώτικη γη. Αυτό το χρέος ήλθε να υπηρετήσει µε την εκδήλωση που είχε διοργανώσει πριν λίγα χρόνια το ∆Σ της ΠΣΕ (υπό την προεδρία του Κώστα Αλεξίου) και της οποίας το πρωτογενές υλικό παρακολουθούµε σήµερα. Και αποδεικνύεται από τα δρώµενα των καιρών, πόσο επίκαιρο είναι το υλικό όχι µόνο όµως για σήµερα, αλλά και ως παρακαταθήκη για το µέλλον. 

Πολλοί είναι εκείνοι που θεωρούν ορισµένα πράγµατα δεδοµένα, αυτονόητα. 

Θεωρούν ότι τα γεγονότα, είναι γεγονότα και δεν αλλάζουν. Νοµίζω ότι πρόκειται για µεγάλο λάθος. Βρισκόµαστε µάρτυρες στο ξεδίπλωµα µιας εκπληκτικής σε έκταση επιχείρησης ξαναγραψίµατος της ιστορίας σε διεθνές µάλιστα επίπεδο, µε την πλήρη αναστροφή της. ∆ε χρειάζεται να πάµε πολύ πίσω στο χρόνο. Μπροστά στα µάτια µας, σήµερα, στην Ουκρανία οι ναζί µε την ευλογία και την ανοικτή βοήθεια της «δηµοκρατικής» Ευρωπαϊκής Ένωσης έγιναν κυβέρνηση και ξανά σφάζουν όσους υπερασπίστηκαν την πατρίδα τους και νίκησαν το φαιό τέρας. Μπροστά στα µάτια µας οι εγκληµατίες της Χρυσής Αυγής επιτίθενται σε όποιον πάει να σηκώσει κεφάλι στην αντιλαϊκή επίθεση, σήµερα είναι που διάφοροι στο όνοµα της αντικειµενικότητας ξαναµασούν τα ιδεολογήµατα ότι οι φασιστικές φρικαλεότητες, το ξεκλήρισµα των χωριών, οι εκτελέσεις κλπ ήταν αντίποινα για την ηρωική αντίσταση του ελληνικού λαού κι οι λεηλασίες, οι αρπαγές ήταν λεία πολέµου.

 Αγαπητοί συµπατριώτες, 

Η ιδεολογική διαπάλη για τη δεκαετία του '40 είναι σκληρή, γιατί σκληρός και δύσκολος είναι και ο αγώνας για µια ανθρώπινη κοινωνία. Μαζί µε την ανοικτή και καθαρή αντιπαράθεση, συνυπάρχει και η παραχάραξη της ιστορικής πραγµατικότητας. Επίσηµοι µάλιστα παραχαράκτες στην ΕΕ, τα υπουργεία, τον εξαγορασµένο Τύπο τους, τις τηλεοράσεις που αναπαράγουν διαρκώς ταινίες κατασκευασµένες στα υπόγεια των µυστικών υπηρεσιών. 

Ταυτόχρονα ακούµε ότι στην κατοχή οι ¨Έλληνες ήταν όλοι µαζί. ∆ηλαδή εδώ παρακάτω στη µάντρα της Κοκκινιάς, οι κουκουλοφόροι που πρόδιναν πατριώτες από τους «όλους µαζί» ήταν; Αυτοί που οδήγησαν τα Ναζιστικά κτήνη στα χωριά µας, πόσο ¨Έλληνες ήταν; Ή η κυβέρνηση και η αυλή που πέρασαν την κατοχή στη θαλπωρή του Καΐρου και του Λονδίνου, από τους «όλοι µαζί ήταν»; Οι 27 χιλιάδες γερµανοτσολιάδες, οι µαυραγορίτες που σε συνεργασία µε τα κατοχικά στρατεύµατα έγδυσαν κυριολεκτικά το λαό και τον δολοφόνησαν στην πείνα, δεν ήταν µαζί µε όλους τους Έλληνες! 

Όλα αυτά αν δεν είναι παραχάραξη της Ιστορίας και µάλιστα χοντροκοµµένη, τι 

είναι; 

Και είναι βέβαιο: Η παραχάραξη της Ιστορίας δείχνει ιδεολογική αδυναµία και στρατηγικά αδιέξοδα, εκφράζει την ιστορικά παρωχηµένη θέση της καθεστηκυίας τάξης. Με την παραχάραξη επιχειρείται το χτύπηµα της λαϊκής πάλης, για να θωρακίζεται η υπάρχουσα οικονοµική και πολιτική εξουσία. 

Το 1943 η Γερµανική µεραρχία «Εντελβάις» κατέκλυσε την Ήπειρο. 

«Είχαν συνηθίσει να σκοτώνουν και επί ενάµιση χρόνο αυτό έκαναν κάθε µέρα» στην Σοβιετική Ένωση, αναφέρει ο Χέρµαν – Φράνκ Μάγερ, ο γερµανός ιστορικός ερευνητής σε µια προσπάθεια καταγραφής των εγκληµάτων πολέµου κατά του άµαχου πληθυσµού των χωριών της Ηπείρου, που διέπραξε η 1η ορεινή µεραρχία ορεινών καταδροµών «Εντελβάις», το καλοκαίρι του 1943. Από όπου και αν πέρασε δεν άφησε τίποτε όρθιο που να θυµίζει ανθρώπινη ύπαρξη, έκαψε τα πάντα στο πέρασµα της από την Ρωσία προς τα Βαλκάνια, όταν το καλοκαίρι του 1943 έλαβε την εντολή να ξεκινήσει για την Ελλάδα µε συγκεκριµένη διαταγή που έφερε τον τίτλο «πορεία προς την Ελλάδα». 

Η 1η ορεινή µεραρχία ορεινών καταδροµών «Εντελβάις» µετακινήθηκε από το Ανατολικό µέτωπο και έφτασε στα Βαλκάνια στις 9 Ιουνίου 1943. Στο πέρασµα της από το Μαυροβούνιο εκτιµάται ότι δολοφόνησε (100.000) εκατό χιλιάδες πολίτες – άµαχο πληθυσµό, στα πλαίσια των αντιανταρτικών επιχειρήσεων που έφεραν την κωδική ονοµασία «επιχείρηση Μαύρο». Στις 17 Ιουνίου 1943 άρχισε η µετακίνηση από Ποτγκόριτσα, Πέτς, Μιτρόβιτσα, Σκόπια, Φλώρινα και από εκεί προς Ιωάννινα. Η συνολική δύναµη της είναι : 

Άντρες 24.000 

Ρώσοι αιχµάλωτοι 2.000 

Μουλάρια 5.400 

Φορτηγά 270 

Αυτοκίνητα 140 

Μοτοσικλέτες 200 

Ελαφρά πολυβόλα 510 

Βαρέα πολυβόλα 86 

Όλµοι, ορεινά αντιαρµατικά πυροβόλα, φλογοβόλα. Μια τεράστια πολεµική µηχανή. 

Η µετακίνηση της συγκεκριµένης µεραρχίας αποφασίστηκε το καλοκαίρι του 1943 διότι η ανώτατη διοίκηση του γερµανικού στρατού της Βέρµαχτ, ήταν πλέον πεπεισµένη ότι οι συµµαχικές δυνάµεις των αγγλοαµερικάνων θα εισέβαλλαν στην Ευρώπη και εξεταζόταν σοβαρά το σενάριο, για συµµαχική απόβαση στην ευρύτερη περιοχή της Ηπείρου. Παράλληλα δε η γερµανική διοίκηση αναζητούσε λύση για το σοβαρό πρόβληµα που αφορούσε την δράση των αντιστασιακών οργανώσεων, κυρίως του ΕΛΑΣ στην Ήπειρο. Για το σκοπό αυτό η γερµανική διοίκηση προχώρησε στην σύσταση του 22ου Σώµατος Στρατού µε τον στρατηγό Χούµπερτ Λάνς, µε ζώνη ευθύνης την Ήπειρο και τµήµα της Αλβανίας, ενώ ταυτόχρονα µεταφέρθηκε η 1η Ορεινή Μεραρχία Ορεινών καταδροµών «Εντελβάις», µε διοικητή τον στρατηγό Βάλτερ φον Στέτνερ. 

Η µεραρχία «Έντελβάις» αποτελείτο από 2 Συντάγµατα, το 98ο Σύνταγµα µε διοικητή τον συνταγµατάρχη Γιόζεφ Ζάλµινγκερ και το 99ο µε διοικητή τον συνταγµατάρχη Γιόζεφ Ρεµόλντ. Οι δυο αυτοί διοικητές των συνταγµάτων της «Εντελβάις» είναι οι άµεσοι υπεύθυνοι για τα εγκλήµατα πολέµου που εκτελέστηκαν από το στρατιωτικό προσωπικό της µεραρχίας, σε βάρος του άµαχου πληθυσµού των χωριών της Ηπείρου και της Αλβανίας. 

Στις 6 Ιουλίου 1943 η 1η ορεινή µεραρχία ορεινών καταδροµών «Εντελβάις», χαράσσει πορεία 230 χιλιοµέτρων από Φλώρινα προς Ιωάννινα µέσα από το Αλβανικό έδαφος, ακολουθώντας την διαδροµή: Κρυσταλοπηγή - Κάπστιστα – Κορυτσά – Λεσκοβίκι, διέλευση Σαραντάπορου - Αώου και από εκεί προς λεκανοπέδιο Ιωαννίνων. 

∆ηµιουργείται µια µονάδα εµπροσθοφυλακής στην οποία συµµετέχει το 79ο σύνταγµα 

ορεινού πυροβολικού µε διοικητή τον συνταγµατάρχη Χάινς Ζόµµερ και το 3ο Τάγµα του 98ου σύνταγµα µε 5 λόχους, µε διοικητή τον ταγµατάρχη Ράινολντ Κλέµπε. Στις 6 Ιουλίου 1943 Αλβανοί αντάρτες από την Μπόροβα και το Μπαρµάς χτυπούν το 3ο τάγµα του Κλέµπε. 

Οι καταδροµείς καίνε ολοσχερώς την Μπόροβα στις 6 Ιουλίου 1943, το Μπαρµάς στις 7 Ιουλίου 1943 ενώ στη συνέχεια επιχειρούν νότια της Ερσέκας µε κατεύθυνση το Λεσκοβίκι. Έξω από το Λεσκοβίκι στις 7 Ιουλίου 1943 οι καταδροµείς εγκλωβίζονται από τους αντάρτες, ενώ απέχουν µόνον 10 χιλιόµετρα από τα Ελληνικά σύνορα. Στην Φλώρινα στις 7 Ιουλίου 1943, το πρωί, δηµιουργείται οµάδα µάχης, της οποίας ηγείται ο συνταγµατάρχης Γιόζεφ Ζάλµινγκερ διοικητής του 98ου συντάγµατος ο οποίος µε το 2ο τάγµα αναλαµβάνει τον απεγκλωβισµό της εµπροσθοφυλακής Ζόµµερ, στο Λεσκοβίκι. Φτάνοντας στο Λεσκοβίκι στις 8 Ιουλίου 1943,11.30 πρωί, ο Ζάλµινγκερ βάλλει µε πυρά πυροβολικού και στην συνέχεια εισβάλλει µε το 2ο τάγµα του 98ου συντάγµατος, διαλύοντας στην κυριολεξία το χωριό. Στις 8 Ιουλίου 1943, το απόγευµα οι πρώτοι καταδροµείς της εµπροσθοφυλακής Ζόµµερ περνάνε από το χωριό Περάτη (αλβανικό έδαφος) σε ρηχά µέρη τον ποταµό Σαραντάπορο και δηµιουργούν προγεφύρωµα στον απέναντι χωριό την Καλόβρυση. (ελληνικό έδαφος). Ο διοικητής Ζάλµινγκερ µε το 2ο τάγµα του 98ου συντάγµατος, έχει επισκευάσει µε το Μηχανικό την ανατιναγµένη γέφυρα στον ποταµό Σαραντάπορο και επιστρέφει πίσω στο Αλβανικό έδαφος και να ελέγξει την περιοχή ανάµεσα στο Λεσκοβίκι και την Κορυτσά. Στις 9 Ιουλίου 1943 η εµπροσθοφυλακή Ζόµµερ από την Καλόβρυση µετακινείται στο Αηδονοχώρι και από εκεί προς το Καλπάκι. Λίγο αργότερα οι πρώτοι καταδροµείς της εµπροσθοφυλακής µπαίνουν στα Γιάννενα στις 1:30 µεσηµέρι. Την ίδια µέρα στις 9 Ιουλίου 1943, η ηµερήσια αναφορά του 98ου συντάγµατος, καταγράφει την διαταγή του διοικητή Ζάλµινγκερ, που διατάσσει εννιά (9) λόχους του 2ου τάγµατος του 98ου συντάγµατος, να ελέγξουν τον δρόµο από Λεσκοβίκι προς Αηδονοχώρι, µε το δεδοµένο ότι οι αντάρτες είχαν ανατινάξει πριν την γέφυρα στο Περάτη και πως τώρα έχουν µπλοκάρει τον δρόµο σε κάποια σηµεία προς την Κόνιτσα. Την επόµενη µέρα 10 Ιουλίου 1943 ο υπολοχαγός Μίχαελ Παίσιγκερ διοικητής του 6ου λόχου του 2ου τάγµατος του 98 συντάγµατος εφαρµόζει την διαταγή της 9ης Ιουλίου 1943 ώρα 10.25 το βράδυ, του διοικητή Ζάλµινγκερ που προβλέπει: «…εκκαθάριση και φύλαξη του δρόµου προώθησης προς Ιωάννινα», που αυτό σηµαίνει στην πραγµατικότητα, εφαρµογή της τακτικής της καµένης γης, που έχει να κάνει µε δολοφονίες αµάχων και κάψιµο χωριών… 

Η διοίκηση της 1ης µεραρχίας κατεβαίνει αποφασισµένη να σπείρει τον τρόµο τόσο µεταξύ των ανταρτών όσο και µεταξύ των άµαχων πληθυσµών, στους οποίους δεν προτίθεται ν’ αφήσει κανένα περιθώριο διαφυγής. Το πολεµικό τοπίο στην Ήπειρο αποκτά πρωτόγνωρα χαρακτηριστικά, µε κυριότερο απ’ όλα την ακραία ναζιστική αρχή της βίας χωρίς όρια. «Μια ισχυρή στρατιωτική δύναµη, η ελίτ του γερµανικού στρατού ξηράς, εγκαθίσταται εκείνες τις µέρες στην Ήπειρο, έχοντας πίσω της τέσσερα χρόνια πολέµου σε όλα τα µέτωπα, από τη Γαλλία µέχρι τον Καύκασο, µε τελευταίο σταθµό πριν έρθει στην Ήπειρο το Μαυροβούνιο». 

Μέρος από τα αποτελέσµατα αυτής της κτηνώδους δράσης είδατε πριν λίγο στο φιλµ της ΠΣΕ. Το βέβαιο είναι ότι δεν κατάφεραν επ’ ουδενί το σκοπό τους. Παρά τις σφαγές, το πλιάτσικο, την τροµοκρατία, η αντίσταση φούντωσε, το αντάρτικο γιγάντωσε. 

Ναι, αλλά που είναι η παραχάραξη; 

Κάθε χρόνο στο Μίτενβαλντ της Γερµανίας, του κρατιδίου της Βαυαρίας, στις 18 Μαΐου χιλιάδες Γερµανοί συγκεντρώνονται εκεί για να τιµήσουν τους Γερµανούς ορεινούς καταδροµείς που σκοτώθηκαν στη διάρκεια του Α΄ και του Β΄ Παγκοσµίου πολέµου. Το Μίτενβαλντ δεν είναι ένας τυχαίος τόπος συνάντησης. Στην διάρκεια του Β΄ Παγκοσµίου Πολέµου αποτέλεσε το Κέντρο εκπαίδευσης των Γερµανών ορεινών καταδροµών και µεταπολεµικά ξαναλειτούργησε στην ίδια επιχειρησιακή φάση όπως βρισκόταν κατά την διάρκεια του Β΄ Παγκοσµίου πολέµου. Μεταπολεµικά αποτέλεσε έναν θύλακα στις τάξεις του σύγχρονου Γερµανικού Στρατού (Μπούντεσβερ) όπου αµετανόητοι Ναζί αξιωµατικοί του Γερµανικού Στρατού (Wehrmacht) βρήκαν καταφύγιο χωρίς ποτέ να λογοδοτήσουν σε κανένα ∆ικαστήριο για τις σφαγές που διέπραξαν στην κατεχόµενη από τους Ναζί, Ευρώπη και ειδικότερα στα Βαλκάνια µα πιο πολύ περισσότερο στην Ήπειρο. Για την σύγχρονη Γερµανία η επέτειος αυτή αποτελεί την µεγαλύτερη στρατιωτική γιορτή ενώ το στρατιωτικό έµβληµα της µεραρχίας που είναι το λουλούδι Εντελβάις είναι το σύµβολο του άριστου γερµανικού ήθους σε καιρούς ειρήνης και πολέµου. Στην γιορτή αυτή όπου τιµάται η «δράση» του Γερµανικού Στρατού στην τότε κατεχόµενη από το Ναζισµό Ευρώπη, ιδιαίτερη αναφορά γίνεται από τους διοργανωτές στους νεκρούς «ήρωες» της 1ης Ορεινής Μεραρχίας Ορεινών καταδροµών. Η συγκεκριµένη Μεραρχία που τιµάται αποτέλεσε έναν από τις πιο εγκληµατικούς στρατιωτικούς σχηµατισµούς του Γερµανικού Στρατού και βαρύνεται για εγκλήµατα πολέµου κατά του άµαχου πληθυσµού στη Ρωσία, τα Βαλκάνια, την Γιουγκοσλαβία, την Αλβανία και στην Ελλάδα. Από το Σεπτέµβριο του 1939 έως και τον 

Μάρτιο του 1943 συµµετείχε στις εκστρατείες της Πολωνίας, στην Γαλλίας στην Γιουγκοσλαβία και στη Σοβιετική Ένωση. 

Η Γερµανική άρχουσα τάξη και συνακόλουθα η άρχουσα τάξη όλης της Ευρώπης έχει ανάγκη το ξαναγράψιµο της ιστορίας, γιατί εκεί στηρίζει µεγάλο µέρος της επικράτησης της απέναντι στους νικητές του Β Παγκόσµιου πολέµου, στηρίζει την αποχαύνωση των λαών. 

Αλλά δε θα τους περάσει. Η αλήθεια είναι δική µας, το µέλλον ανήκει στους λαούς! 

www.romiazirou.blogspot.gr