Και ξαφνικά η ελληνική κοινωνία έμαθε ότι σε
μια περιοχή της Χαλκιδικής που ονομάζεται Σκουριές, έχουν έρθει να μας φέρουν
την ανάπτυξη, μέσω της εξόρυξης χρυσού και κάποιοι διαμαρτύρονται και γίνονται
τρομοκράτες. Αυτό πέρασε μέσω των ΜΜΕ. Που κάποια απ' αυτά, ονόματα δε λέμε,
βρίσκονται μέσα στην ίδια την επένδυση.
Το τι
γίνεται στη Χαλκιδική και τη Θράκη δε θα το περιγράψω εδώ. Όποιος θέλει
να μάθει, γκουγκλάρει και του έρχονται στα μούτρα οι άπειρες πληροφορίες για το
θέμα. Για ένα σχόλιο πέρασα, επειδή βλέπω πως πάνε να μας πείσουν με έντεχνο
τρόπο, ότι αυτοί που φταίνε είναι αυτοί που αντιστέκονται. Αυτοί είναι οι
τρομοκράτες κι από αυτούς κινδυνεύει η κοινωνία μας. Πέρα από το ότι φτάνουν ως
το έγκλημα (και παραδόξως, ενώ η αστυνομία στην περιοχή τους έχει από κοντά,
αυτή τη φορά δεν άφησαν ούτε ίχνη, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα) μαθαίνουμε από τις
εταιρείες και τα φερέφωνά τους, ότι πίσω τους κρύβονται σκοτεινά συμφέροντα. Που
όσο και να ψάξει ο λογικός ο άνθρωπος, δεν πρόκειται να τα
ξετρυπώσει.
Λες να θέλουν το χρυσό για πάρτη τους,
να τα κονομήσουν αυτοί εις βάρος των εταιρειών που καβάτζωσαν κοψοχρονιά το
μέρος; Γιατί, όσο κι αν δεν της φαίνεται, η χώρα μας είναι πλούσια. Κι αυτό το
ανακάλυψαν οι ξένοι και γι' αυτό έρχονται για επενδύσεις. Κι ο χρυσός είναι
πρώτος στις προτιμήσεις τους. Κι αυτό το άτιμο το ευγενές το μέταλλο, που καμία
σχέση δεν έχει με τη σκουριά, όμως με τη σαπίλα το κάνεις και συνώνυμο, πάει και
χώνεται μέσα σε κάτι δρυμούς και κάτι δάση με σπάνια χλωρίδα και πανίδα τα οποία
πρέπει να καταστραφούν και να μείνει πίσω το σεληνιακό τοπίο που πάντα μένει
μετά από τέτοιους άγριους βιασμούς στο περιβάλλον. Όμως αυτό είναι η μικρότερη
ζημιά που μπορεί να γίνει.
Κάποιοι έχουν μείνει μόνοι τους να
αντιστέκονται ενώ όλοι είναι στραμμένοι εναντίον τους. Πρώτος και
καλύτερος, ο πρωθυπουργός, ο οποίος δηλώνει χωρίς καμιά ντροπή, έτσι, λίγο να
κοκκινίσει και να μασήσει τα λόγια του, ότι θα προστατεύσει τις ξένες επενδύσεις
στην Ελλάδα με κάθε κόστος. Όσο πιο μεγάλο είναι το ζόρι, τόσο πιο πολλά βρακιά
κατεβασμένα συναντούμε. Όλοι οι φορείς, έχοντας βάλει στο στόχαστρο αυτούς που
αντιδρούν, στηρίζουν τις εταιρείες. Για την ανάπτυξη,
βρε.
Έχουμε υπόψη μας τι σημαίνει ανάπτυξη από εξόρυξη
χρυσού; Έχουμε δει πολλές περιοχές να αναπτύσσονται μέσα από τέτοιες
δραστηριότητες. Η μόνη ανάπτυξη γίνεται στην εταιρεία. Η πλούσια Αφρική, με τα
χρυσάφια της και τα διαμάντια της και το φτωχό λαό της, είδε πουθενά ανάπτυξη
τόσα χρόνια; Εμείς γιατί να δούμε; Θα μας σεβαστούν για το ένδοξο παρελθόν μας;
Θα σεβαστούν τη γη του Αριστοτέλη με αυτούς τους άχρηστους απογόνους που κουνάνε
την ουρά μπροστά στο ξεροκόμματο;
Ανάπτυξη υπάρχει μόνο για
τους Καναδούς και τους εδώ συνεργάτες τους, που προσπαθούν να μας
πείσουν πως δημιουργούν θέσεις εργασίας σ' αυτούς τους δύσκολους καιρούς. Δηλαδή
βρήκαν ευκαιρία να χαρακτηρίσουν θεάρεστο έργο το ότι πετάνε το ξεροκόμματο
βουτηγμένο στα σκατά, στους εξαθλιωμένους αυτόχθονες. Αυτούς για τους οποίους
δεν ισχύει το ότι «πουλάνε και τη μάνα τους» γιατί η μάνα τους έτσι κι αλλιώς δε
θα υπάρχει όταν θα ξεζουμίσουν τελείως το μέρος. Για αυτούς ισχύει κάτι
χειρότερο: Δηλητηριάζουν τα παιδιά τους. Και τα εξοντώνουν. Σιχαμένη φάρα.
Τελικά δεν τους αξίζει τίποτα περισσότερο από δουλειά σε μεταλλείο. Όμως για
τους υπόλοιπους αξίζει να γίνουμε Αφρική;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου