Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου 2012

Ανολοκλήρωτα οδικά έργα στην Ήπειρο.Με πόσα επιτέλους χρήματα από την τσέπη μας, θα μπορέσουμε να εκτιμήσουμε τι ακριβώς σημαίνει, να βγαίνουν αιωνίως εκτός χρονοδιαγράμματος και προϋπολογισμού οι κυβερνητικοί σχεδιασμοί;

Λίγο πριν η κυβέρνηση Σημίτη μας αποχαιρετίσει, είχε φροντίσει να παραδώσει στην κυκλοφορία την παράκαμψη της Άρτας. Ένα σημαντικό έργο που θα διευκόλυνε το ταξίδι προς την Αθήνα.

Μόνο που υπήρχε ένα πρόβλημα: οι κόμβοι εισόδου και εξόδου δεν ήταν έτοιμοι. Έτσι ενώ ο αυτοκινητόδρομος υπήρχε, οι οδηγοί δεν μπορούσαν να τον χρησιμοποιήσουν. Τελικά αποφασίστηκε να δοθεί ο δρόμος στην κυκλοφορία χωρίς κόμβους, αλλά με απλή σήμανση. Έτσι, αν κινούσουν επί της εθνικής οδού προς Άρτα, κάποια στιγμή έβγαζες φλας αριστερά, διέσχιζες το απέναντι ρεύμα και έμπαινες στον σύγχρονο αυτοκινητόδρομο της παράκαμψης. Η λύση ήταν φυσικά πρόχειρη και -σε σχέση με τον κόμβο- επικίνδυνη. Η απόφαση της κυβέρνησης προκάλεσε αντιδράσεις. Είναι δυνατόν ολόκληρος αυτοκινητόδρομος να μην έχει μία αξιοπρεπή και ασφαλή είσοδο; Η λογική της κυβέρνησης ήταν να δοθεί τότε το έργο και κάποια στιγμή να κατασκευαστούν και οι κόμβοι. Έχουν περάσει πια δέκα χρόνια. Οι οδηγοί εξακολουθούν να χρησιμοποιούν την παράκαμψη χωρίς κόμβους. Ο κόμβος εξόδου ολοκληρώνεται οσονούπω και θα συνδέει μάλιστα τον δρόμο με άλλα οχτώ χιλιόμετρα αυτοκινητόδρομου που στο μεταξύ κατασκευάστηκαν. 

Το 2009 η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας ολοκλήρωσε την Εγνατία Οδό. Ο υφυπουργός Σταύρος Καλογιάννης και οι συνάδελφοι του διαφήμιζαν το έργο στην προεκλογική τους εκστρατεία κόντρα στον Γιώργο Παπανδρέου. Έπρεπε όμως να επιστρέψει ο Σταύρος Καλογιάννης στη θέση του μετά από τέσσερα χρόνια περίπου για να τελειώσει το έργο που κάποτε μας διαφήμιζαν ως τελειωμένο. Για την ακρίβεια πρέπει να δώσουν άλλα έντεκα εκατομμύρια ευρώ για μία γέφυρα που είχαν ξεχάσει. Η Εγνατία δηλαδή δεν έχει τελειώσει ακόμη. Πότε ακριβώς θα ολοκληρωθεί; Αν κρίνουμε από τους κόμβους της Άρτας, ας περιμένουμε μερικά χρόνια ακόμη και βλέπουμε. 

Τις εκκρεμότητες αυτές τις θεωρούμε ήσσονος σημασίας. Τι έγινε δηλαδή αν περάσουμε λίγο στο απέναντι ρεύμα; Μήπως δεν είναι σύνηθες να στρίβουμε πάνω στις εθνικές οδούς για να μπούμε σε άλλο δρόμο; Τι έγινε επίσης που σε 600 χιλιόμετρα αυτοκινητόδρομο μας λείπει η πρόσβαση για μία γέφυρα (και κατά συνέπεια και η γέφυρα); Αφού περνάς και κάνεις τη δουλειά σου, να λες και πάλι καλά. 

Τα κομμάτια των έργων που μένουν εκτός δεν πρέπει να τα μετράμε με τα λεπτά που χάνουμε στη διαδρομή. Πρέπει να τα μετράμε ως απόδειξη για το ότι κάτι δεν πήγαινε καλά εξ αρχής στον προγραμματισμό. Κάτι αναβάλλαμε για να το αντιμετωπίσουμε όταν θα το βρίσκαμε μπροστά μας. Γι' αυτό και ο Γιώργος Σουφλιάς πριν τελειώσει η Εγνατία σύναψε δάνειο τετρακοσίων εκατομμυρίων ευρώ. Υπήρχαν έξοδα που επίσης δεν είχαν προβλεφθεί. Αν θέλουμε λοιπόν να εκτιμήσουμε σωστά τις ατέλειες, αντί για χρονόμετρο καλύτερα να πάρουμε ένα κομπιουτεράκι. Τότε αντί για λεπτά με το αυτοκίνητο, θα μετρήσουμε λεφτά που δώσαμε από τις τσέπες μας. Έτσι θα μπορέσουμε να εκτιμήσουμε τι ακριβώς σημαίνει να βγαίνουμε αιωνίως εκτός χρονοδιαγράμματος και προϋπολογισμού. 

Δεν υπάρχουν σχόλια: