Η σφαγή των συνταξιούχων.

Είναι μάλλον άχρηστο να σχολιάσουμε πού κατάντησαν τα "περήφανα γηρατειά", που κάποτε επικαλέστηκε ο σοσιαλιστής Ανδρέας Παπανδρέου! Είναι ανώφελο να θλιβόμαστε για τα λαϊκιστικά συνθήματα που χρησιμοποιούσαν κατά κόρον σ΄όλη την μεταπολίτευση, οι "υπέρμαχοι του λαού", τονίζοντας και την οικονομική τους σημασία. Οι τρόικες ήρθαν και τα σάρωσαν όλα. Μ΄ένα τσεκούρι στο χέρι, όποια κεφάλια εξέχουν κατά την εκτίμησή τους, πρέπει να κόβονται...

Κάτω λοιπόν οι μισθοί και οι συντάξεις, που μπήκαν πρώτα στο στόχαστρο των περικοπών, αφήνοντας μέχρι χτές ανενόχλητους τόσους άλλους. Τους φοροφυγάδες επιχειρηματίες που είχαν στήσει πάρτυ "συνεννόησης" με εφοριακούς, τις αμέτρητες επιτροπές του δημοσίου, τους απίστευτους οργανισμούς και ινστιτούτα που απομυζούσαν κρατικά κονδύλια, τις αναρίθμητες εταιρείες του δημοσίου, τους αναπήρους-μαιμούδες, τους λαθραίους συνταξιούχους που δεν έκαναν φορολογική δήλωση, τη σωρεία ανεξήγητων ειδικών επιδομάτων που έφταναν τους μισθούς ορισμένων ως και 6000 ευρώ!.

Με λίγα λόγια, μια μερίδα Ελλήνων με απόλυτα διαφανή εισοδήματα, μπήκε εξ αρχής στο στόχαστρο του τσεκουριού της τρόικα. Προβάδισμα, οι συνταξιούχοι που κλήθηκαν να πληρώσουν το μάρμαρο της χρεωκοπίας, αποστερούμενοι χρήματα δικά τους, πληρωμένα από τις εισφορές μιας ζωής. Οι συνταξιούχοι μέσα σε δυόμιση χρόνια, έφτασαν στο όριο της εξαθλίωσης, διότι έτσι το αποφάσισαν κάποιοι, χωρίς να λογαριάσουν τίποτα. Ούτε τις ανάγκες τους, ούτε κάν τη συμβολή τους μέσα στην Οικονομία, αφού προφανώς εκτίμησαν ότι "ο συνταξιούχος έχει ζήσει τη ζωή του, άρα ας περάσει στο περιθώριο...".Αυτό το "περιθώριο" όμως, στο οποίο καταδικάζει σήμερα η τρόικα τους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας, εκτός από πράξη απάνθρωπη και άνανδρη, είναι και εντελώς αντι-οικονομική. Προ ημερών, όταν παραιτήθηκε μεγάλο στέλεχος του ΔΝΤ, τόνισε ότι τα προγράμματα που προτείνει το ταμείο στις χώρες, αποτυγχάνουν και τις βυθίζουν σε χειρότερη ύφεση. Αυτό, αποτελεί μια δικαίωση όλων των σχετικών εκτιμήσεων που είχαν γίνει αυτά τα δυόμιση χρόνια, καθώς ο κόσμος έβλεπε στην πράξη τι γινόταν. Η λιτότητα και οι περικοπές, έτρεφαν την ύφεση και τα λουκέτα. Το έχουμε πεί πια, ένα εκατομμύριο φορές, αλλά απορούμε πώς δεν το άκουσαν οι ιθύνοντες του ΔΝΤ, της τρόικα και του ιερατείου των Βρυξελλών. Δεν αναφέρουμε πια το Βερολίνο, γιατί η κώφευσή του είναι μάλλον έντεχνη...

Αλλά ας επιστρέψουμε στους συνταξιούχους, οι οποίοι εξακολουθούν να βρίσκονται στο στόχαστρο της τρόικα, καθώς όλες οι συζητήσεις μέτρων, περιστρέφονται (περιέργως), γύρω απ΄αυτούς. Είναι πράγματι αξιοπερίεργη η εμμονή μ΄αυτήν ειδικά την εισοδηματική τάξη, της οποίας οι περικοπές, είδαμε πόσο απειροελάχιστα συνέβαλαν στην προσπάθεια συγκέντρωσης εσόδων. Ακόμα και ο ίδιος ο Τόμσεν, τους πρώτους μήνες του 2010, είχε δηλώσει "οι συνταξιούχοι ό,τι ήταν να δώσουν, το έδωσαν, τώρα προχωρήστε στις αποκρατικοποιήσεις..." Αρα, είναι εύλογο ν΄απορεί κανείς με την συνεχιζόμενη στοχοποίηση των συνταξιούχων...

Από άποψη οικονομική, οι συνεχείς περικοπές συντάξεων και η ραγδαία υποβάθμισή τους, μπορεί να έχει ένα άμεσο αποτέλεσμα εξοικονόμησης πόρων, αλλά αυτό ισχύει για λίγους μήνες. Εάν σταθμίσει όμως κανείς τον μακρόπνοο αντίκτυπο που προκαλεί αυτό το μέτρο στην γενικότερη ροή της Οικονομίας, θα απορήσει για την προχειρότητα εκτιμήσεων των "ειδικών" που χειρίζονται την κρίση! Διότι οι συνταξιούχοι, μη όντας παραγωγικοί, αντιστάθμισαν τη συμμετοχή τους στην παραγωγική Οικονομία, είτε μέσω κατανάλωσης, είτε υποστηρίζοντας οικονομικά, τα νεώτερα μέλη της οικογένειας ή κάποιες δραστηριότητες κοινωνικής αλληλεγγύης. Ο παππούς θα πλήρωνε το φροντιστήριο του εγγονιού, ή θ΄αναλάμβανε τη δόση στεγαστικού δανείου ενός παιδιού του. Εάν ένας άνθρωπος δεν είχε δικούς του κατιόντες, μπορούσε να στηρίξει συγγενικά του πρόσωπα, εάν βρισκόντουσαν σε μια δύσκολη θέση. Γενικότερα, ο συνταξιούχος έχοντας μια αξιοπρεπή σύνταξη στα χέρια του-καρπός εργασίας μιας ζωής, αν και αποσυρόταν από την ενεργό δράση, στήριζε την ίδια την Οικονομία μέσω προσφοράς.

Τώρα, όλα αυτά χάθηκαν ή περιορίστηκαν απελπιστικά. Οι κύκλοι εργασιών που στηρίζονταν από τους συνταξιούχους, συρρικνώνονται ολοένα. Αν μετρήσουμε πόσοι απ΄αυτούς επηρεάστηκαν άμεσα ή έμμεσα από τις αθρόες περικοπές συντάξεων, θα καταλάβουμε πόσο αυτό το μέτρο, στο οποίο επιμένουν ακόμα, επηρεάζει αρνητικά την προοπτική ανάπτυξης της χώρας..

Γι΄αυτό είναι απορίας άξια η επιμονή της τρόικα στο θέμα συντάξεων, το οποίο επαναφέρει κάθε τόσο. Διότι εκτός από το γεγονός ότι συνιστά και ένα είδος "κλοπής" νομίμως αποκτηθείσας περιουσίας, την οποία σύμφωνα με το Σύνταγμά μας, κανένας δεν έχει δικαίωμα να στερήσει από τον άλλον, δεν επιφέρει κανένα θετικό αποτέλεσμα στο "κοινό όφελος". Αυτά τα θέματα, τα οποία διδάσκονται από τα πρώτα μαθήματα Μακροοικονομικής Θεωρίας, είναι δυνατόν να τα αγνοούν τα μεγάλα κεφάλια που λαμβάνουν τις αποφάσεις του ΔΝΤ ή του ιερατείου των Βρυξελλών; Η μήπως τελικά, η μέθοδος σφαγής των συντάξεων, θεωρείται πολύ αποτελεσματική στην ποδηγέτηση ενός λαού, επειδή οι συνταξιούχοι είναι αφ΄ενός ανήμποροι ν΄αντιδράσουν στα σκληρά μέτρα, ενώ οι νεώτεροι κατιόντες τους έχουν κριθεί ως ευαίσθητοι στην δυστυχία των γονέων και παππούδων; Αν είναι έτσι, τότε δικαίως μερικοί μιλούν για οργανωμένη γενοκτονία, που ξεκίνησε το "αραίωμα" του ελληνικού πληθυσμού από τους συνταξιούχους! 

της Ελίνας Γαληνού

www.ifognomonpolitiks.blogspot.com