Ένα 17%
ήταν αρκετό για να τινάξει στον αέρα τα συμμαζεμένα μυαλά μιας σειράς ανθρώπων
του ΣΥΡΙΖΑ. Άνθρωποι με χαμηλό προφίλ τόσα χρόνια, ξαφνικά ξεσαλώνουν με μια
απίστευτη αλαζονεία. Βλέπω τον Παπαδημούλη ή τον Βούτση και νομίζω ότι βλέπω
άλλους ανθρώπους. Δηλαδή αν πάρουν 50% τι θα κάνουν; Θα φορέσουν και το καπέλο
του Ναπολέοντα;
Ανάμεσα σε διάφορες άλλες αστειότητες, άρχισε να κυκλοφορεί και το αμίμητο ότι ο Τσίπρας είναι ο νέος Ανδρέας. Ο Ανδρέας του '74 ή του '81 ας πούμε. Δηλαδή σε τι, για να καταλάβω; Στη προσωπική χάρη; Στην εκφορά του λόγου; Στη γνώση; Ή τέλος πάντων μόνο σε λεκτικά πυροτεχνήματα τύπου "έξω από εδώ και από εκεί" που είναι στο μόνο που μπορώ να βρω μια ομοιότητα. Η ιστορία, αλλά και η ιστορία των προσώπων επαναλαμβάνεται μόνο ως κωμωδία ή τραγωδία.
Ο Ανδρέας πολύ πριν, από την δεκαετία του '70, ήταν μια γνωστή προσωπικότητα και ως πολιτικός και ως πρύτανης της Οικονομικής Σχολής του Μπέρκλεϊ. Ο Αλέξης τι είναι, πρύτανης του 15μελους της Γκράβας; Όλα τα γκάλοπ πριν από τη Χούντα (που τότε βρισκόντουσαν στη νηπιακή τους μορφή) έδειχναν ότι ο Ανδρέας θα ήταν το πρόσωπο που θα σημάδευε τη πολιτική ιστορία της Ελλάδας. Απλά η Χούντα το καθυστέρησε.
Ο Ανδρέας έσπασε την αστεία γλώσσα των πολιτικών και βγήκε στα μπαλκόνια μιλώντας με έναν διαφορετικό λόγο και εισάγοντας ακόμα και νέους πολιτικούς όρους. Ο Αλέξης μιλάει μια αποστειρωμένη γλώσσα στην τηλεόραση και στο μπαλκόνι, που αν τη χρησιμοποιούσε σε μια παρέα 35χρονων θα τον θεωρούσαν το λιγότερο περίεργο. Έχει αποστειρωμένο λόγο και επαναλαμβάνει ανυπόφορα κλισέ, κάτι που μισούσε ο Ανδρέας. Διάβαζα στα ΝΕΑ σήμερα ότι έχει ξεπατικώσει μια σειρά συνθημάτων του Παπανδρέου. Ο λόγος όμως που εκφέρει ένας πολιτικός, δεν είναι τα συνθήματα. Άλλωστε την ατάκα «η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες» τη λέει και ο Καμμένος και η Χρυσή Αυγή. Τώρα που είπα Καμμένος βλέπω ότι και αυτός θέλει να Ανδρεΐσει.
Οι off
the record συζητήσεις του Παπανδρέου με τους πολιτικούς συντάκτες ήταν σαν
μαθήματα διεθνούς πολιτικής, κοινωνιολογίας και πολιτικής οικονομίας. Ο Ανδρέας
λόγο μόρφωσης και μυαλού μπορούσε από το μπαλκόνι μέσα σε τρία λεπτά να
παρουσιάσει οικονομικό μοντέλο. Μήπως το μπορεί και ο Αλέξης και δεν το έχω
καταλάβει; Αλλά υπάρχει και κάτι χειρότερο. Πίσω από το «ο Αλέξης είναι ο νέος
Ανδρέας» κρύβεται και ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το νέο ΠΑΣΟΚ». Ασχέτως της κατάληξης,
της φθοράς και της πλήρους απαξίωσης μιας σειράς στελεχών του ΠΑΣΟΚ μετά από 30
χρόνια διακυβέρνησης, το 1974, αλλά και το 1981, ο Ανδρέας έβαλε στο πολιτικό
σκηνικό εκατοντάδες στελέχη πρώτης γραμμής στα 20 και 30 something τους. Με
εξαίρεση 5-6 πρόσωπα, «δολοφόνησε» το υπόλοιπο παλιό πολιτικό προσωπικό της
Ένωσης Κέντρου.
Αντίθετα βλέπουμε ότι όλοι σχεδόν οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ, πλην του Αλέξη, είναι της ίδιας γενιάς με τα παλιά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, δηλαδή της γενιάς του Πολυτεχνείου - 50ρηδες και 60ρηδες είναι αυτοί που βγαίνουν στα παράθυρα. Και όταν σπανίως βλέπεις νεότερο, είναι να κλείνεις τα αυτιά σου. Και όχι μόνο αυτό, αλλά τους βλέπεις ότι είναι δημιουργήματα του κομματικού δοκιμαστικού σωλήνα. Με την κοινωνία επαφή μηδέν. Ο Ανδρέας χρησιμοποίησε κόσμο που δεν είχε σχέση με τέτοιου τύπου καταστάσεις. Ok, ήταν και τυχερός, γιατί η Χούντα είχε διαλύσει το σύμπαν.
Ο Ανδρέας είναι σαφές ότι φέρει τεράστιες ευθύνες για τα περισσότερα από τα κακά που μας βρήκαν στην πορεία. Πρώτος αυτός υιοθέτησε θέσεις παραδοσιακής Αριστεράς, που οδήγησαν την Ελλάδα σε μεγάλες κοινωνικές και πολιτικές αγκυλώσεις. Όμως έκανε και ένα τουλάχιστον μεγάλο έργο: ενοποίησε το κοινωνικό σώμα, βάζοντας και το υπόλοιπο 55% και στο κοινωνικό παιχνίδι και στο παιχνίδι της εξουσίας. Οι πρώτοι παρείσακτοι έγιναν ισότιμοι πολίτες. Εγώ αυτή τη στιγμή βλέπω, με βάση το "αντιμνημονιακό" κλίμα, να χωριζόμαστε και πάλι σε προδότες και πατριώτες.
Τέλος σε έναν ηγέτη μπορείς να του πιστώσεις ή να του χρεώσεις τη προσωπική γοητεία. Ο Ανδρέας ήταν χαρισματικό άτομο, γοητευτικό, ίσως και λόγο κουλτούρας και καταγωγής, αλλά και λόγο αυτοπεποίθησης, αφού στη παιδεία του που ήταν πολύ πιο πάνω από οποιοδήποτε Έλληνα πολιτικό. Τώρα τι να πω για τον Sexy Alexi (κάπου τον διάβασα και έτσι); Πάω πάσο. Ναι, χαρά είναι το παιδί και για να φτάσει την παράταξή του εκεί, κάτι θα έχει. Αλλά όπως έλεγε και η μάνα μου, «άλλο τα μύδια, άλλο τα γίδια». Μην τρελαθούμε κιόλας.
ΥΓ.: Τι τον έφαγε τον Ανδρέα κατά τη γνώμη μου; Το ότι δεν μπορούσε να ανεχθεί γύρω του ισότιμους συνομιλητές και φίλους. Κατά τα άλλα αν διαμαρτύρεται ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας ότι τους παίζουν αρνητικά τα ΜΜΕ εγώ λέω ότι τη τελευταία διετία η προβολή τους ήταν 5πλασία από αυτή του 4% που είχε. Πιο πολύ έβγαινε ο Τσίπρας στην τηλεόραση, παρά η Μενεγάκη. Τώρα αν πράγματι κάποιοι μοιρολογούν εις βάρος του ΣΥΡΙΖΑ, ειδικά στα μεγάλα κανάλια, θα τους συνιστούσα να κοιτάξουν πού οδήγησε η αρνητική κριτική απέναντι στον Ανδρέα την 4ετία '89 με '91. Τον έβαλαν πρόωρα στον τάφο και αυτός κέρδισε με 45%. Και ήταν και στη χειρότερη φάση της ζωής του από όλες της μεριές.
ΥΓ.2: Ο Ανδρέας μέχρι να γίνει πρωθυπουργός ήταν ένας από τους σπάνιους πολιτικούς στην σύγχρονη ιστορία που έχει δουλέψει σαν σκύλος. Όχι μόνο σαν καθηγητής, αλλά και ως καθαριστής εστιατορίων, τζαμιών και ότι άλλο κάνουν όσοι ζουν στις ΗΠΑ. Είχε πολλά ένσημα.
Αντίθετα βλέπουμε ότι όλοι σχεδόν οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ, πλην του Αλέξη, είναι της ίδιας γενιάς με τα παλιά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, δηλαδή της γενιάς του Πολυτεχνείου - 50ρηδες και 60ρηδες είναι αυτοί που βγαίνουν στα παράθυρα. Και όταν σπανίως βλέπεις νεότερο, είναι να κλείνεις τα αυτιά σου. Και όχι μόνο αυτό, αλλά τους βλέπεις ότι είναι δημιουργήματα του κομματικού δοκιμαστικού σωλήνα. Με την κοινωνία επαφή μηδέν. Ο Ανδρέας χρησιμοποίησε κόσμο που δεν είχε σχέση με τέτοιου τύπου καταστάσεις. Ok, ήταν και τυχερός, γιατί η Χούντα είχε διαλύσει το σύμπαν.
Ο Ανδρέας είναι σαφές ότι φέρει τεράστιες ευθύνες για τα περισσότερα από τα κακά που μας βρήκαν στην πορεία. Πρώτος αυτός υιοθέτησε θέσεις παραδοσιακής Αριστεράς, που οδήγησαν την Ελλάδα σε μεγάλες κοινωνικές και πολιτικές αγκυλώσεις. Όμως έκανε και ένα τουλάχιστον μεγάλο έργο: ενοποίησε το κοινωνικό σώμα, βάζοντας και το υπόλοιπο 55% και στο κοινωνικό παιχνίδι και στο παιχνίδι της εξουσίας. Οι πρώτοι παρείσακτοι έγιναν ισότιμοι πολίτες. Εγώ αυτή τη στιγμή βλέπω, με βάση το "αντιμνημονιακό" κλίμα, να χωριζόμαστε και πάλι σε προδότες και πατριώτες.
Τέλος σε έναν ηγέτη μπορείς να του πιστώσεις ή να του χρεώσεις τη προσωπική γοητεία. Ο Ανδρέας ήταν χαρισματικό άτομο, γοητευτικό, ίσως και λόγο κουλτούρας και καταγωγής, αλλά και λόγο αυτοπεποίθησης, αφού στη παιδεία του που ήταν πολύ πιο πάνω από οποιοδήποτε Έλληνα πολιτικό. Τώρα τι να πω για τον Sexy Alexi (κάπου τον διάβασα και έτσι); Πάω πάσο. Ναι, χαρά είναι το παιδί και για να φτάσει την παράταξή του εκεί, κάτι θα έχει. Αλλά όπως έλεγε και η μάνα μου, «άλλο τα μύδια, άλλο τα γίδια». Μην τρελαθούμε κιόλας.
ΥΓ.: Τι τον έφαγε τον Ανδρέα κατά τη γνώμη μου; Το ότι δεν μπορούσε να ανεχθεί γύρω του ισότιμους συνομιλητές και φίλους. Κατά τα άλλα αν διαμαρτύρεται ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας ότι τους παίζουν αρνητικά τα ΜΜΕ εγώ λέω ότι τη τελευταία διετία η προβολή τους ήταν 5πλασία από αυτή του 4% που είχε. Πιο πολύ έβγαινε ο Τσίπρας στην τηλεόραση, παρά η Μενεγάκη. Τώρα αν πράγματι κάποιοι μοιρολογούν εις βάρος του ΣΥΡΙΖΑ, ειδικά στα μεγάλα κανάλια, θα τους συνιστούσα να κοιτάξουν πού οδήγησε η αρνητική κριτική απέναντι στον Ανδρέα την 4ετία '89 με '91. Τον έβαλαν πρόωρα στον τάφο και αυτός κέρδισε με 45%. Και ήταν και στη χειρότερη φάση της ζωής του από όλες της μεριές.
ΥΓ.2: Ο Ανδρέας μέχρι να γίνει πρωθυπουργός ήταν ένας από τους σπάνιους πολιτικούς στην σύγχρονη ιστορία που έχει δουλέψει σαν σκύλος. Όχι μόνο σαν καθηγητής, αλλά και ως καθαριστής εστιατορίων, τζαμιών και ότι άλλο κάνουν όσοι ζουν στις ΗΠΑ. Είχε πολλά ένσημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου