Ανοιχτή επιστολή στην κα Λαγκάρντ

Κυρία Λαγκάρντ, σας «ευχαριστώ» για το μέχρι σήμερα ενδιαφέρον σου για τη χώρα μου και το λαό της .Μου αρκεί το μέχρι σήμερα «ενδιαφέρον» σου και δε μου χρειάζεται ή μάλλον μου περισσεύει η παραπέρα «συμπάθειά» σου. Αν μάλιστα δεχθώ ότι από την πολλή δική σου συμπάθεια η Νιγηρία είναι στα σημερινά χάλια αυτό είναι ένας ακόμα παραπάνω λόγος που να μη «συμπαθώ» και να μη θέλω καν τη «συμπάθειά» σου.. 

Έχεις πραγματικά μια αξιόλογη και αξιοζήλευτη από πολλούς θέση ,που σου αποδίδει δύναμη, δόξα και χρήματα. Προσωπικά δε σε ζηλεύω γιατί έχω διαφορετική άποψη για τη ζωή και τις ανθρώπινες αξίες. 

Θα τολμούσα να σου πω , αν αυτό δε σε στενοχωρούσε ότι μάλλον σε λυπάμαι. Θα σε ρωτήσω απλά και καλόπιστα «ά δε ητοίμασας τίνι έσται». Μπορεί να είναι μια μικρή λεπτομέρεια για σένα και τους ομοίους σου αυτό που σου ζητάω και αν θέλεις μην απαντάς σε μένα , απάντησε στον εαυτό σου. 

Εσύ μπορείς να είσαι ίσως η πιο κατάλληλη να μιλήσεις για καριέρες ,για τις μεθόδους και τις μεθοδεύσεις απόκτησής τους. Εσύ από προσωπική εμπειρία ξέρεις καλύτερα από κάθε άλλον τα μέσα και τους τρόπους αναρρίχησης σε αυτή θέση. Καταλαβαίνω ότι δε λέγονται όλα. 

Είσαι όμως η τελευταία που δικαιούται ή μπορεί να μιλήσει για τα παιδιά της Νιγηρίας ή τα δικά μας παιδιά. Τις ανάγκες , τις χαρές και τις πίκρες των παιδιών μπορούν να καταλάβουν και να εκτιμήσουν αυτοί που έχουν την ευτυχία να έχουν παιδιά. Εσύ ξέρεις καλύτερα από καριέρες και χρήματα δεν ξέρεις όμως από παιδιά. Τα παιδιά δε συγκρίνονται με το ευρώ και με την καριέρα τη δική σου και θα ήταν καλύτερα για αυτά αν εσείς οι καριερίστες δεν ασχολείστε και δεν παίζετε παιχνίδια στις πλάτες τους . 

Δεν έχω καμιά απαίτηση από σένα , δε θέλω τη συμπάθειά σου θα έλεγα μάλιστα ότι την απεχθάνομαι και μη με κάνεις αγενή απέναντί σου με την επιμονή σου. Δε θέλω καθόλου να ασχολείσαι μαζί μας. Μετράς τον άνθρωπο και τα Παιδιά του κόσμου με λάθος μέτρα και σταθμά, απάνθρωπα και παράλογα. Θα ήθελα μόνο με την ευκαιρία της επικοινωνίας μας να σε ρωτήσω αν έκανες ποτέ μια απλή διαίρεση των όσων παίρνεις εσύ και οι υπόλοιποι όμοιοί σου με αυτά που χρειάζεται ένα παιδί της Νιγηρίας. Αν αυτό το πλήθος των παιδιών που προκύπτει από τη διαίρεση μιλάει στην καρδιά σου , αν βέβαια διαθέτεις τέτοια. 

Δεν έχω καμιά απαίτηση και κανένα παράπονο από σένα ,τη δουλειά σου κάνεις εσύ ή για να είμαι πιο ακριβής τη δουλειά αυτών που σε πληρώνουν ακριβά. Τα παράπονά μου και τις απαιτήσεις τις έχω από εμάς τους ίδιους και τους δικούς μας πολιτικούς , από το δικό μας πολιτικό σύστημα. Από μας όλους γιατί έχουμε χάσει το μέτρο, έχουμε χάσει την επαφή με τον πραγματικό χρόνο και την πραγματικότητα. Ζούσαμε και δυστυχώς από ότι φαίνεται εξακολουθούμε να ζούμε στον απόηχο ενός άκρατου ευδαιμονισμού όπως μας το διαμόρφωσε το φαύλο πολιτικό σύστημα με τη σκόπιμη και ένοχη δική μας ανοχή. Τα κυβερνητικά κόμματα με την παροχολογία , τη συναλλαγή και τα ρουσφέτια και τα αριστερά κόμματα με το στείρο καταγγελτικό λόγο, με τις άκρατες διεκδικήσεις σε ένα ανταγωνιστικό λαϊκισμό δημιούργησαν ένα αναποτελεσματικό κράτος ,άνδρωσαν από κοινού ένα φαύλο συνδικαλιστικό κίνημα , έμαθαν τους Έλληνες να φοβούνται την εργασία και όχι την ανεργία , να έχουν μόνο δικαιώματα και όχι υποχρεώσεις. Από κοινού έκαναν ή ανέχτηκαν το κράτος μπάχαλο για να ασελγούν πάνω του δεξιοί και αριστεροί επιτήδειοι. Λυπάμαι γιατί όλοι μαζί υποστήριξαν τα προσωπικά τους συμφέροντά και τα συμφέροντα των «ημετέρων» προσποιούμενοι ότι ενδιαφέρονται για τα συμφέροντα του λαού. 

Λυπάμαι γιατί σε θέσεις κλειδιά τοποθετούνταν μετά από μεταξύ τους συμφωνία ανίκανοι άνθρωποι οι οποίοι δυστυχώς επιβίωναν με όλες τις καταστάσεις, γιατί έκαναν μπάχαλο τα πανεπιστήμια με τη συναλλαγή μεταξύ πρυτάνεων και κομματικών παρατάξεων, γιατί πτώχευσαν τη χώρα, γιατί έκλεψαν τη ζωή μας και τα όνειρα των παιδιών μας.

Λυπάμαι γιατί όσους είχαμε διαφορετική άποψη και ηθική , και ήταν τέτοιοι σε όλα τα κόμματα , φρόντιζαν οι κομματικές απολίτικες παρέες και φατρίες να τους απομακρύνουν ως απρόβλεπτους . Ήθελαν βλέπεις κ. Λαγκάρντ τους προβλέψιμους και τους εύκολα διαχειριζόμενους για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους και των συμφερόντων των αφεντικών τους. Τους ενοχλούσαν οι ανιδιοτελείς φωνές και οι ειλικρινείς - αγωνιώδεις επισημάνσεις για τη λαθεμένη τους πολιτική και πρακτική. Αρέσκονταν σε κολακείες που χάιδευαν μεν αυτιά αλλά που δεν είχαν σχέση με την πραγματικότητα. Αυτό βόλευε και από ότι φαίνεται εξακολουθεί να βολεύει τις κομματικές ηγεσίες και τις ηγετικές ομάδες δυστυχώς ανεξαρτήτως χρώματος και μεγέθους κόμματος.

Λυπάμαι γιατί οι αρχηγοί των κομμάτων έσυραν τη χώρα σε εκλογές , που για κάθε νοήμονα άνθρωπο ήταν το τελευταίο που χρειάζονταν σε αυτή τη φάση η χώρα . Το καλύτερο που θα μπορούσε να επιτευχθεί από τις εκλογές και μάλιστα με πολύ μικρή πιθανότητα θα ήταν αυτό που ήδη υπήρχε. Έσυραν τη χώρα σε εκλογές ο ένας για να πάρει την «αυτοδυναμία του» , ο άλλος για να κάνει αριστερή κυβέρνηση και όλοι μαζί για να μετρήσουν τα ποσοστά τους. 

Λυπάμαι ακόμα περισσότερο γιατί δεν μπόρεσαν να κάνουν κυβέρνηση μετά τις εκλογές του Μαΐου και δεν αντιλήφθηκαν το μήνυμα συνεργασίας που τους έδωσε ο λαός . Απεμπόλησαν και αυτή τη δύσκολη για την πατρίδα στιγμή το συμφέρον της χώρας στο βωμό των κομματικών ποσοστών και των προσωπικών φιλοδοξιών τους να γίνουν όλοι τους πρωθυπουργοί.

Λυπάμαι γιατί με φτηνά επιχειρήματα ο ένας επιρρίπτει στον άλλον την ευθύνη της ακυβερνησίας της χώρας , προκαλώντας τη νοημοσύνη του ελληνικού λαού. Αν μέχρι σήμερα την κύρια ευθύνη για την κατάντια της χώρας μας έχουν τα κυβερνητικά κόμματα και ο δικομματισμός , μετά τις πρόσφατες εκλογές τη μεγαλύτερη ευθύνη έχει ο καινούριος δικομματισμός και τα αριστερά κόμματα ,που ενώ τους δόθηκε η ιστορική ίσως και η μοναδική μεταπολεμική ευκαιρία μιας κυβέρνησης με αριστερή κατεύθυνση και προοπτική με τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ και την ανοχή της Ν.Δ για να εφαρμόσουν τα φιλολαϊκά τους προγράμματα έκαναν ότι μπορούσαν για να οδηγηθεί ξανά η χώρα σε εκλογές είτε φοβούμενα να αναλάβουν κυβερνητικές ευθύνες είτε διακατεχόμενα από ένα ιδιόρρυθμο και ανεξήγητο μικρομεγαλισμό αύξησης των ποσοστών τους . 

Για μένα αυτό κ. Λαγκάρντ είναι το χειρότερο . 

Οι δικοί μου άνθρωποι δε σοβαρεύονται. Μέσα στην απελπιστική αυτή οικονομική κατάσταση της χώρας μου , που επιδεινώνεται από τη διεθνή κρίση και το δυσμενές πολιτικό διεθνές κλίμα οι πολιτικοί μας και τα πολιτικά κόμματα με ψεύτικα προσχήματα και επιχειρήματα εξακολουθούν να ενδιαφέρονται αποκλειστικά και μόνο για τα προσωπικά τους και τα κομματικά συμφέροντα αντίστοιχα. Έτσι οι βουλευτές και οι υποψήφιοι βουλευτές μετακομίζουν εύκολα , με ανεπαρκείς , με άστοχες και με φτηνές δικαιολογίες από κόμμα σε κόμμα, αφήνοντας ο ένας τον πατέρα του και ο άλλος τον αδελφό του στις προηγούμενες θέσεις τους. Οι συνασπισμοί γίνονται ένα κόμμα για να πετύχουν το bonus των 50 βουλευτών του εκλογικού συστήματος και καταπίνουν το αίτημα της απλής αναλογικής , που έντονα διεκδικούσαν στο παρελθόν . Οι θέσεις των κομμάτων αλλάζουν δυστυχώς ανάλογα με την απόστασή τους από την κυβερνησιμότητα και δεν είναι οι ιδεολογίες τους τόσο σταθερές όσο κάποιοι θα θέλαμε και πιστεύαμε .

Θα πρέπει να καταλάβουμε όλοι μας ότι η λύση του προβλήματος δεν είναι ούτε αριστερή ούτε δεξιά , ούτε πολύ περισσότερο υπόθεση των ξένων.

Η λύση του προβλήματός μας είναι αποκλειστικά και μόνο δική μας υπόθεση και έχει να κάνει με τη λογική που φαίνεται δυστυχώς να μη διαθέτουν τα πολιτικά κόμματα και με την πρακτική που εμείς δεν υιοθετούμε.

Η λύση είναι στα χέρια μας και πρέπει να μπορέσουμε να κουβεντιάσουμε απλά ,ήρεμα και ωραία , να αφήσουμε «τις ανόητες κραυγές» και τις «κραυγαλέες ανοησίες» ,να συνεννοηθούμε , να συμφωνήσουμε σε ένα πρόγραμμα εξόδου της χώρας από την κρίση και από κοινού μεθοδικά , προγραμματισμένα και συντονισμένα να υλοποιήσουμε τις συμφωνίες. Ο λαός πρέπει να πιέσει τα κόμματα να λογικευθούν και να αφήσουν την αλαζονεία. Η ψήφος του λαού είναι ισοδύναμη είτε απευθύνεται προς τη δεξιά , είτε προς την αριστερά και οι αριθμοί έχουν σταθερή αξία και δε διαφοροποιούνται με το χρώμα ή την παράταξη. Κανείς δε θα μας δανείζει δανεικά και αγύριστα . Πρέπει να παράγουμε και από αυτά ( και όχι από τα δανεικά ) να καταναλώνουμε. Πρέπει να μάθουμε να ζούμε με τα δικά μας και όχι με τα ξένα. Είναι δύσκολο αυτό αρχικά να το καταλάβουμε και πολύ δυσκολότερο να το καταφέρουμε . Είναι μεγάλη η αδράνεια της συνήθειας. Είναι όμως δυνατόν να ξεπεραστεί και πρέπει να ξεπεραστεί το δυνατό γρηγορότερα πριν οι βλάβες γίνουν ανεπίστρεπτες στην οικονομία και στην κοινωνία μας . Αν αυτό δε γίνει κ. Λαγκάρντ τότε ο θεός να βάλει το χέρι του. Τα αποτελέσματα θα είναι απρόβλεπτα για τη χώρα και το λαό μας και θα πάει χαμένο και το ενδιαφέρον σου και η συμπάθειά σου.

Σε χαιρετώ τόσο ειλικρινά όσο ειλικρινά ενδιαφέρθηκες και συμπάθησες εσύ τη χώρα μου.

Του Κώστα Αντωνίου.

Ο κ. Κώστας Αντωνίου είναι Μηχανολόγος -Ηλεκτρολόγος Μηχανικός Ε.Μ.Π

www.gnomiartas.gr