Le Soir: Χάος, η τελική έκβαση της ελληνικής τραγωδίας;

Στις οικονομικές σελίδες της έντυπης έκδοσης της εφημερίδας Le Soir (26-28.05.2012) δημοσιεύεται ολοσέλιδο άρθρο του Dominique Berns με τίτλο «Χάος, η τελική έκβαση της ελληνικής τραγωδίας;». Το άρθρο κάνει μια ιστορική αναδρομή σε πέντε πράξεις της πορείας της Ελλάδας από την είσοδό της στην Ευρωπαϊκή Ένωση ως τις εκλογές της 17ης Ιουνίου.

Πράξη πρώτη: Πολιτική απόφαση

Ο αρθρογράφος σχολιάζει πως η Ελλάδα -παρά τις όποιες αντιρρήσεις- κρίθηκε στα τέλη της δεκαετίας του '70 πολύ σημαντική πολιτικά για να μείνει εκτός ΕΕ και είκοσι χρόνια αργότερα εκτός ευρωζώνης. Αυτή η πολιτική απόφαση, η οποία σήμερα χαρακτηρίζεται λανθασμένη, στηρίζεται τόσο από εκείνους που αντιμετωπίζουν το ευρωπαϊκό οικοδόμημα ως ενιαία αγορά όσο και από εκείνους που οραματίζονται μια πολιτικά ενοποιημένη Ευρώπη και παραδέχονται πως το λάθος δεν ήταν η είσοδος της Ελλάδας στην ΕΕ ή στο ευρώ, αλλά το γεγονός πως οι Ευρωπαίοι δεν πίεσαν ούτεβοήθησαν αρκετά τη χώρα να μεταρρυθμίσει το πολιτικό και φορολογικό της σύστημα, τους δύο πυλώνες ενός σύγχρονου και δημοκρατικού έθνους-κράτους.

Πράξη δεύτερη: Τα χρόνια της τύφλωσης

Παρά τις προειδοποιητικές ενδείξεις και τις αποδείξεις πως η Ελλάδα «μαγείρευε» τα οικονομικά της στοιχεία, παρά τις Κασσάνδρες που κατηγορήθηκαν ότι προσπαθούσαν να υπονομεύσουν την ευρωπαϊκή «ευφορία», «οι ευρωπαϊκές ελίτ δεν έβλεπαν κανένα κίνδυνο». Ήταν η εποχή που όλες οι χώρες χρησιμοποιούσαν τεχνάσματα για να εξωραΐσουν τα δημόσια οικονομικά τους ενώ οι ευρωπαϊκές αρχέςέκλειναν τα μάτια και οι τυφλοί βασίλευαν, παρατηρεί.

Πράξη τρίτη: Και να η «ελληνική κρίση»

Όταν, το φθινόπωρο του 2009, ο νέος Έλληνας Πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου παραδέχτηκε επισήμως πως η Ελλάδα είχε παραποιήσει συστηματικά τα δημόσια οικονομικά της, η Ευρώπη, οι αγορές και οι οίκοι αξιολόγησης έπαιξαν το ρόλο της έκπληκτης απατημένης συζύγου, σχολιάζει ο Berns. Η Ευρώπη όχι μόνο καθυστέρησε στη συνέχεια να λάβει μια κοινή απόφαση αλλά στάθηκε και ανίκανη να διαχειριστεί τα του οίκου της και κατέφυγε στο ΔΝΤ. Οι Έλληνες κατηγορήθηκαν ότι ζούσαν επί δεκαετίες πάνω από τις δυνάμεις τους και τους επιβλήθηκαν δραστικά μέτρα λιτότητας που όλοι γνώριζαν πως θα πλήξουν παρατεταμένα και σχεδόν αποκλειστικά τους οικονομικά ασθενέστερους. Η χώρα βυθίστηκε στην ύφεση και η εξυγίανση των δημοσιονομικών της κατέστη ακόμη πιο δύσκολη. Η υπέροχη ευκαιρία για μεταρρυθμίσεις χάθηκε. Η Ευρώπη επέλεξε την τιμωρία της χώρας, σχολιάζει.

Πράξη τέταρτη: Τιμωρία, δεύτερη.

Κατά το πρώτο εξάμηνο του 2011, τα νούμερα έδειχναν πως το πρόγραμμα είχε αποτύχει. Η Αθήνα συνέχισε να αποτελεί τον ιδανικό ένοχο. Η ελληνική κυβέρνηση κατηγορήθηκε πως δεν εφάρμοσε τα μέτρα λιτότητας με αρκετή αποφασιστικότητα. Και έτσι ξεκίνησαν οι διαπραγματεύσεις για το δεύτερο πακέτο διάσωσης το οποίο ακολουθούσε την ίδια συνταγή (λιτότητα και ιδιωτικοποιήσεις) προσθέτοντας τη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα. Εγκρίθηκαν άλλα 130 δις ευρώ ενώ οι ιδιώτες αποδέχτηκαν το «κούρεμα» του χρέους. Επισήμως, η Ελλάδα είχε σωθεί. Οι υποθέσεις όμως ήταν πολύ αισιόδοξες για μια χώρα που βρίσκεται σε ύφεση, ιδίως εν μέσω μιας εξαιρετικά δύσκολης συγκυρίας για όλη την Ευρώπη.

Πράξη πέμπτη: Οι Έλληνες λένε «όχι»

Και ενώ η Ευρώπη ανάσαινε με ανακούφιση νομίζοντας πως έχει βάλει στο «ψυγείο» το ελληνικό πρόβλημα, οι Έλληνες ψηφοφόροι είπαν «όχι» στο «μνημόνιο» στις εκλογές της 6ηςΜαΐου. Έχοντας υποστεί στωικά μειώσεις μισθών και συντάξεων, περικοπές στον τομέα της υγείας, εκτόξευση της ανεργίας και τη χρεοκοπία χιλιάδων επιχειρήσεων,τιμώρησαν το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ και ψήφισαν μαζικά τα αντιμνημονιακά κόμματα. Η Ευρώπη αντέδρασε και αντιδράπροειδοποιώντας πως αν η Ελλάδα δε σεβαστεί το μνημόνιο, δεν θα πάρει δραχμή. Θα καταδικαστεί σε χρεοκοπία και σε έξοδο από την ευρωζώνη ενώ η ΕΕ δηλώνει πως μπορεί να αντέξει ένα τέτοιο σοκ. Επισήμως, η μπάλα βρίσκεται στα χέρια των ίδιων των Ελλήνων.

Επίλογος: Ραντεβού τη 17η Ιουνίου

Διερωτώμενος αν η Ευρώπη μπλοφάρει, ο Berns σημειώνει πως η στρατηγική της έγκειται στο να αποκτήσουν οι εκλογές της 17ης Ιουνίου δημοψηφισματικό χαρακτήρα σχετικά με την παραμονή ή μη της Ελλάδας στο ευρώ. Οι περισσότεροι Έλληνες επιθυμούν την παραμονή της χώρας στο ευρώ. Θα αποδεχτούν όμως τη συνέχιση της πολιτικής της υπερβολικής λιτότητας που πλήττει περισσότερο τους μισθωτούς, τους συνταξιούχους και τους οικονομικά ασθενείς ενώ ταυτόχρονα οι πλούσιοι, οι «πρωταθλητές της φοροδιαφυγής συνεχώς γλιτώνουν;»

Η ελληνική τραγωδία θα συνεχιστεί είτε ακολουθώντας ένα ευρωπαϊκό «σχέδιο στήριξης» που δεν δίνει καμιά προοπτική για οικονομική επανεκκίνηση και η οποία θα μεταφραστεί σε οπισθοδρόμηση πολιτική (το 7% της Χρυσής Αυγής ήταν μόνο η πρόγευση), κοινωνική (όξυνση ανισοτήτων) και οικονομική (παρατεταμένη ύφεση) είτε εγκαταλείποντας την ευρωζώνη, γεγονός που θα βυθίσει την Ελλάδα και την Ευρώπη στο χάος, καταλήγει.

www.real.gr