ΠΕΡΙ ΠΑΙΔΙΟΥ Ο ΛΟΓΟΣ...

Πρέπει να παροτρύνουμε τους νέους ανθρώπους που έχουν λυγίσει υπό το βάρος της οικονομικής κρίσης και φοβούνται να ακολουθήσουν το πιο ισχυρό ένστικτο του ανθρώπου μετά την αυτοσυντήρηση, την αναπαραγωγή.

Όταν οι στόχοι λείπουν από τη ζωή, τις περισσότερες φορές χωρίς να φταις, το μόνο που μπορεί να χρωματίσει λίγο την καθημερινότητα σου είναι όταν αντικρίσεις το πρόσωπο του ανθρώπου που αγάπησες περισσότερο από όλα τα πλούτη της γης, το κομμάτι του ίδιου σου του εαυτού, την ελπίδα σου για το αύριο, το παιδί σου.

Η ζωή του γονιού είναι ένα παραμύθι, το ωραιότερο που ζήσατε ποτέ, και είναι ακριβώς το ωραιότερο γιατί δεν το ζείτε μόνοι. Γι' αυτό μη διστάζετε, κάντε το βήμα στη ζωή σας και αρχίστε το, η συνέχεια θα έρθει μόνη της, όλα τα προβλήματα θα αντικατασταθούν από ένα στόχο, το παιδί να συνεχίσει να ζει το παραμύθι του.



δώστε κλώτσο να κυλίσει.
παραμύθι ν' αρχινίσει.

Στα παιδιά είναι η ελπίδα για το αύριο. Αν φροντίσουμε να διαπαιδαγωγήσουμε σωστά τους νέους ανθρώπους τότε όλοι μπορούμε να φανταζόμαστε μια καλύτερη κοινωνία.
Πλέον η επιστήμη της ψυχολογίας και της παιδαγωγικής έχει προχωρήσει τόσο ίσως όσο και τα τεχνολογικά επιτεύγματα της ανθρωπότητας.

Αν φροντίσουμε ως γονιοί, εκπαιδευτικοί και οποιοιδήποτε άλλοι ασχολούμαστε έστω και κατά το ελάχιστο με τα παιδιά να κινητοποιηθούμε, να μαθαίνουμε πράγματα για αυτά μέσα από τις σύγχρονες θεωρίες, να θέλουμε να γινόμαστε όλο και πληρέστεροι στις γνώσεις μας για την εξέλιξη τους, τότε θα μπορέσουμε να φτιάξουμε μια νέα φουρνιά ανθρώπων που μπορούμε να ελπίζουμε ότι αύριο θα πορεύονται χωρίς τις δικές μας κακές συνήθειες σε ένα καλύτερο μέλλον. 

Μη φοβάστε να εξωτερικεύετε τα συναισθήματα σας, ούτε ή άλλως αυτός είναι ό λόγος ύπαρξης τους. Το παιδί πρέπει να δέχεται από σας λόγια και πράξεις στοργής σε κάθε ευκαιρία.

Σαφώς και όχι υπερβολές τα παιδιά χρειάζονται σταθερότητα, πρόγραμμα και σαφείς κανόνες, χωρίς γενικά τρομακτικές αλλαγές στην καθημερινότητα τους, η επιβράβευση και η ενθάρρυνση για κάτι που διακρίνετε ότι κάνει καλό στην προσωπικότητά του να είναι ευδιάκριτη από τη ρουτίνα.

Η έννοια της τιμωρίας δεν πρέπει να υπάρχει πουθενά στη διαπαιδαγώγηση του παιδιού, συζητήστε δημοκρατικά τα λάθη μαζί του σαν να είναι ενήλικος, όσο πιο σοβαρά του φέρεστε και του μιλάτε, τόσο πιο εύκολα ωριμάζει ο τρόπος σκέψης του, και αυτό ισχύει από τις πολύ μικρές ηλικίες.

Και προς Θεού αφήστε τα παιδιά να παίζουν. όχι στα ηλεκτρονικά παιχνίδια και την τηλεόραση, αφήνετε τα σε εξωτερικούς χώρους να τρέχουν πάνω κάτω, να φωνάζουν και να γελούν, παροτρύνετε τα να παίζουν ομαδικά, να συνδιαλέγονται και με άλλα παιδιά ώστε να γίνουν κοινωνικοί άνθρωποι.

Οι πραγματικά δύσκολες μέρες που ζούμε, θέλουν αισιοδοξία. Οι μόνοι που μπορούν να μας τη προσφέρουν είναι τα παιδιά. Γι' αυτό πρέπει όλοι να βάλουμε τα δυνατά μας όχι μόνο να αφήσουμε ένα καλύτερο κόσμο για αυτά αλλά να τα προετοιμάσουμε για να τον φτιάξουν τα ίδια. Αλλά για να γίνει αυτό πρέπει να περάσουν όπως πρέπει την παιδική τους ηλικία, δηλαδή να ζουν τα παιδιά καλά.

ΤΟΥ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ,
(ΑΠΟΦΟΙΤΟΥ Φ.Π.Ψ. ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ)

http://fanaripress.blogspot.com/