Λιμάνι της Χάβρης η Ελλάς.

Δύο σημαντικές ταινίες για το μεταναστευτικό όπως το βλέπουν οι ευρωπαϊκές χώρες και οι ευρωπαϊκοί λαοί στις μέρες μας είναι οι ταινίες "Παράδεισος στη Δύση" του Κώστα Γαβρά και το "Λιμάνι της Χάβρης" του Φιλανδού Άκη Καουρισμάκι ("Le Havre", Aki Kaurismäki).

Η κύρια εικόνα που μπορεί να θυμηθεί ο θεατής από τον "Παράδεισο στη Δύση" είναι το κυνήγι των μεταναστών από την αστυνομία. Εξαντλητικό κυνήγι που δεν τους αφήνει να αναπνεύσουν. Ο μετανάστης πρωταγωνιστής της ταινίας βρίσκεται συνεχώς σε ένα ανελέητο κυνήγι μέχρι τρέλας, σε σημείο που σκέφτεται κανένας ότι οι μετανάστες κυνηγάνε στη δύση μια ψεύτικη ουτοπία που δεν υπάρχει και δεν αξίζει την τόση ταλαιπωρία.

Στο μικρό αριστούργημα του Καουρισμάκι το Λιμάνι της Χάβρης θυμίζει έντονα κάποιο ελληνικό λιμάνι όπου η αστυνομία και πάλι ανακαλύπτει ένα κοντέινερ με λαθρομετανάστες από την Αφρική. Τους πιάνουν για να τους ξαναστείλουν πίσω αλλά ένα μικρό παιδί το σκάει και όλη η ταινία είναι μια ιστορία που δείχνει το κυνηγημένο παιδί από την αστυνομία το οποίο μόνο ένας μποέμ λούστρος δέχεται να βοηθήσει.

Και στις δύο περιπτώσεις η εικόνα του κυνηγιού των παράνομων μεταναστών από την αστυνομία είναι κάτι πρωτοφανές τα τελευταία 8 χρόνια για το ελληνικό κοινό που έβλεπε την αστυνομία να κάνει περιπολίες στο κέντρο της Αθήνας σαν να έκαναν βόλτα σε γκέτο.

Όλοι οι γνωστοί μου που είδαν κάποια από τις παραπάνω ταινίες το πρώτο που μου σχολίασαν είναι ότι αυτό που συμβαίνει στην υπόλοιπη Ευρώπη με το σκληρό κυνήγι των λαθρομεταναστών δεν συμβαίνει στην Ελλάδα. Και αυτό βέβαια είναι αλήθεια.

Αυτό βεβαίως δεν ήταν πάντοτε έτσι, αν συνομιλήσετε με κάποιο Αλβανό πρώτης γενιάς θα σας πει ιστορίες βασανισμού σε ελληνικά κρατητήρια, και ξυλοδαρμών από συνοριοφύλακες.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 μιλούσα και έκανα παρέα συχνά με Αλβανούς κυρίως σε δουλειές όπου εργαζόμασταν. Μου έχουν περιγράψει φρικιαστικές σκηνές ξυλοδαρμών από Έλληνες συνοριοφύλακες της εποχής. Όσοι έχουν υπηρετήσει στα ελληνοαλβανικά σύνορα μου έχουν επιβεβαιώσει αυτές τις ιστορίες. Ίσως επειδή δούλεψα μαζί τους στο ίδιο επίπεδο, ίσως επειδή είναι γειτονικός λαός, ίσως επειδή τα παιδιά τους σήμερα είναι πλήρως Έλληνες, ίσως επειδή η νομοθεσία μας, έστω με μεγάλες δυσκολίες, λίγο πολύ τους έδωσε δικαιώματα παραμονής και ζωής στην Ελλάδα, όλη αυτή τη γενιά μεταναστών, από το 1990 έως την δεκαετία του 2000, τους είδα με μεγάλη συμπάθεια και αλληλεγγύη. Και όχι μόνο τους Αλβανούς αλλά και όλους που ήρθαν από τις ανατολικές χώρες. Θυμηθείτε π.χ. ότι η Κούνεβα που της έριξαν το νεοφιλελεύθερο βιτριόλι ήταν Βουλγάρα.

Όλα αυτά τα κύματα μεταναστών που δέχτηκε η Ελλάδα τότε τα δέχτηκε επειδή τα χρειαζόταν η οικονομία της χώρας αλλά και οι εργοδότες που έψαχναν τεχνικό δυναμικό που δεν υπήρχε αλλά και ευκαιρίες για πιο φτηνή και συχνότερα ανασφάλιστη εργασία. Αν δεν τους θέλαμε τους βάζαμε σε πούλμαν με πολύ μικρό κόστος και τους στέλναμε πίσω. Μετά όμως από το πρώτο πολιτισμικό σοκ φάνηκε ότι τους θέλαμε και τους παραθέλαμε.

Η νέες όμως γενιές μεταναστών από τις αφρικανικές χώρες και από το Πακιστάν είναι μια άλλη υπόθεση. Η ελληνική κοινωνία και οικονομία δεν δημιούργησε ποτέ υποδομές υποδοχής ούτε θέσεις εργασίας γι' αυτές τις φυλές. Ίσως επειδή και η οικονομία μας από το 2005 και μετά σταμάτησε να αναπτύσσεται με τους προηγούμενους μεγάλους ρυθμούς, μέχρι που ήρθε η σημερινή κατάρρευση, ίσως και επειδή το μέγεθος της οικονομίας μας ήταν μικρό και καλυπτόταν από τους Αλβανούς εργαζομένους. Μπορεί να έπαιξε ρόλο και η διαφορετική κουλτούρα των λαών, δεν ξέρω ακριβώς. Πάντως το αποτέλεσμα είναι ότι οι νέες γενιές μελαψών μεταναστών από το 2000 και μετά και κυρίως από το 2004 και μετά ποτέ δεν μπόρεσαν ούτε να απορροφηθούν αλλά ούτε και να ενταχθούν στην ελληνική κοινωνία όπως έγινε με ανατολικούς και Αλβανούς.

Και ούτε μπορούσαμε να τους βάλουμε σε πούλμαν να τους στείλουμε πίσω στις χώρες τους γιατί ερχόντουσαν από πολύ μακρινές και εξωτικές χώρες με πολλές από τις οποίες δεν είχαμε καμία επαφή. Πιστεύω και ότι η Τουρκία συνέβαλε στην αθρόα έλευση των λαθρομεταναστών προχωρώντας σε εχθρικές ενέργειες απέναντί μας και απέναντι στην ΕΕ που δεν την δέχεται ως μέλος της. Και η Τουρκία ως επίδειξη δύναμης συντονίζει μεταναστευτικά ρεύματα που έρχονται κατά πάνω μας.

Όλα αυτά τα τελευταία μεταναστευτικά ρεύματα δεν ωφέλησαν σε τίποτα την οικονομία και δεν ωφέλησαν σε τίποτα και τους ίδιους τους μετανάστες. Παρόλο που δεν τους κυνήγησαν στην Ελλάδα επειδή δεν ήξεραν τι να τους κάνουν, αυτοί αναγκαστικά απομονώθηκαν σε γκέτο και έμπλεξαν με την παρανομία. Στην δύση δεν τους δέχονται και η Ελλάδα δεν τους "σηκώνει".

Ακόμη και οι παλαιοί Αλβανοί και ανατολικοί είναι σήμερα σε μεγάλα ποσοστά άνεργοι, υποαπασχολούμενοι ή παράνομα εργαζόμενοι. Πόσο μάλλον οι νέας μεταναστευτικής γενιάς Πακιστανοί και Αφρικανοί.

Το αν πρέπει να γίνονται αυστηρές ιατρικές εξετάσεις και να ιδρυθούν στρατόπεδα συγκέντρωσης αλλοδαπών είναι μια άλλη μεγάλη συζήτηση.

Πάντως η γνώμη μου είναι ότι μέχρι να υπάρξει κοινή Ευρωπαϊκή πολιτική για το θέμα και να δεχθούν οι Ευρωπαίοι τους μετανάστες που έρχονται στην Ελλάδα για να πάνε στην Ευρώπη, θα πρέπει η Ελλάδα να λάβει όλα εκείνα τα μέτρα που χρειάζονται για να μπορέσει να στείλει πίσω από εκεί που ήρθαν όλους τους λαθρομετανάστες.

Αν αυτό συμβεί σε κάμποσο καιρό οι λαθρομετανάστες θα προσπαθήσουν να βρουν άλλες μεταναστευτικές πύλες και έτσι ίσως αφήσουν ήσυχη την Ελλάδα.

Η δε πρόσφατη πολιτική-κομματική ευαισθητοποίηση εναντίον των λαθρομεταναστών πιστεύω ότι οφείλεται στο ότι τα κόμματα δεν έχουν να πούνε ή να κάνουν τίποτα για την τραγική κατάσταση της οικονομίας και γι' αυτό προσπαθούν να μεταφέρουν το κέντρο βάρος του πολιτικού λόγου έξω από την οικονομική σφαίρα. Μετά τις εκλογές αμφιβάλλω αν θα συνεχίσουν με την ίδια προσήλωση την ίδια αυστηρή μεταναστευτική πολιτική που τώρα εξαγγέλλουν.

Ακόμη όμως και αυτή η παραπάνω θέση των κομμάτων εναντίον των μεταναστών, θέση που την διαφημίζουν και την εκμεταλλεύονται προεκλογικά για ψηφοθηρικούς λόγους, δείχνει τις άγριες διαθέσεις της ελληνικής κοινωνίας εναντίον της ανεξέλεγκτης μετανάστευσης.

Και αυτό τελικά είναι ένα προνομιακό σημείο των μεγάλων κομμάτων αλλά και των ακροδεξιών κομμάτων για να χτυπήσουν κομματικά την αριστερά που έχει ανέβει απειλητικά. Εκεί είναι η δημοσκοπική Αχίλλειος Πτέρνα όλων των κομμάτων της αριστεράς, το μεταναστευτικό, όπου η αριστερά έχει αντίθετες θέσεις από ότι η συντριπτική πλειοψηφία του λαού, και εκεί την χτυπάνε τώρα.
www.greekridal.blogspot.com