Δεν υπήρξα ποτέ κομμουνιστής, ούτε
καν συμπαθών στα νιάτα μου και το γράφω ευθαρσώς και μετά λόγου γνώσεως.
Μάλιστα, αν με έβλεπε κανείς από την σκοπιά των «συντρόφων» του Περισσού, θα
μπορούσε άνετα να με περιλάβει στους «λάβρους αντικομμουνιστές» κατά την
προσφιλή συνήθεια των τελευταίων «ορθόδοξων» κομμουνιστών της
Ευρώπης.
Όμως, δεν μπορώ αυτή την ώρα, να μην κοιτάξω την αλήθεια
κατάματα. Και η αλήθεια λέει, πως από όλα τα οριζόντια, αναίσχυντα και βάρβαρα
για την φτωχολογιά μέρα που πάρθηκαν μετά την χρεοκοπία της χώρας, ο φόρος στην
ηλεκτροδοτούμενη επιφάνεια ήταν ο πιο δίκαιος. Το γνωστό χαράτσι (ΕΕΤΗΔΕ αρχικά
ΕΕΤΑ φέτος), είχε τουλάχιστον μια αναλογικότητα και μια προοδευτικότητα στην
εφαρμογή του, αντίθετα με την καταστροφική αύξηση του ΦΠΑ στο 23%, που τσάκισε
κυριολεκτικά την μικρομεσαία εμπορική -επιχειρηματική τάξη όπως και τους
χαμηλόμισθους και τους χαμηλοσυνταξιούχους.
Ο νέος νόμος για την
φορολογία των ακινήτων, έχει «βγει» σε δημόσια διαβούλευση που τελειώνει
οσονούπω. Οι προτάσεις που «διαρρέονται» ανεπισήμως και αφορούν τις πρόνοιες του
συγκεκριμένου νόμου, ασφαλώς και δεν είναι οι σωστότερες και χρειάζονται
περαιτέρω επεξεργασία και συζήτηση προτού έλθουν προς ψήφιση στην Βουλή. Από
εκεί όμως, μέχρι του σημείου να αρνείται κανείς ολοσχερώς την φιλοσοφία και την
χρησιμότητα ενός τέτοιου φόρου στην ακίνητη περιουσία, υπάρχει ολόκληρη άβυσσος.
Επειδή, αν δεχτούμε αυτές τις απόψεις για κατάργηση του φόρου αυτού, τότε θα
πρέπει να βρει το ελληνικό δημόσιο με άλλους τρόπους τα 3,5 δις που αναμένεται
αυτός να αποφέρει στα ταμεία του. Και ο τρόποι που το ελληνικό δοβλέτι
«εφευρίσκει» για να αυξήσει τα έσοδά του, εκ πείρας μπορούμε να εικάσουμε πως θα
είναι απείρως πιο άδικοι και καταστροφικοί για τους φτωχούς και τους αδύναμους
από αυτόν τον συγκεκριμένο φόρο που τόσοι πολλοί αναθεματίζουν.
Είναι
αλήθεια πως όλα τα μέσα, έντυπα και ηλεκτρονικά, βρίθουν τον τελευταίο καιρό από
άρθρα που επιτίθενται εναντίον του ΥΠΟΙΚ, του Πρωθυπουργού και της κυβέρνησης
συλλήβδην, με αφορμή αυτόν τον δυσάρεστο αλλά απαραίτητο για την ώρα φόρο.
Κραυγές απόγνωσης σχίζουν τον αέρα των βορείων και νοτίων προαστίων. Κατάρες και
αναθέματα εκσφενδονίζονται στα κολωνακιώτικα στέκια. Θρήνοι και οδυρμοί
αναπέμπονται από τις «εσχατιές» της Μυκόνου, της Σαντορίνης και της Αράχοβας. Ο
μόνος φόρος που «ακουμπά» τους πλούσιους και τους παράνομα πλουτίσαντες των
τελευταίων δεκαετιών, χτυπιέται ανηλεώς από τους ίδιους τους έχοντες και
κατέχοντες, που αρνούνται πεισματικά μέχρι σήμερα να συμμετάσχουν κατά την
πραγματική τους δυνατότητα στα βάρη της κρίσης, που κοντεύουν να γονατίσουν τα
χαμηλά και τα μικρομεσαία στρώματα της κοινωνίας.
Κρυπτόμενοι πίσω
από τις (πραγματικές) αδικίες που ένας τόσο γενικός και περίπλοκος φόρος
αναπόφευκτα εκ των πραγμάτων φέρει εν σπέρματι, οι πλούσιοι της χώρας αρνούνται
να πληρώσουν αναλογικά το μερίδιό τους για την σωτηρία της χώρας. Πίσω δε από
τους πλουτίσαντες με τον ιδρώτα τους, με πολλή δουλειά και μόχθο και είναι
λογικό ως ένα σημείο να αντιδρούν, σκούζουν κρυπτόμενοι και οι πολυάριθμοι
«ωφελημένοι», άρπαγες, κλέπτες και απατεώνες, που για κακή τους τύχη, είχαν
«πακτώσει» τα κλεμμένα σε ακίνητη (και ατράνταχτη κατά τη γνώμη τους) περιουσία,
συνήθως στις ακριβότερες και πιο βαριά «τρομπαρισμένες» περιοχές της χώρας. Και
όσο οι αντικειμενικές βρισκόταν στο 50% των εμπορικών, όλοι ετούτοι τις «έκαναν
γαργάρα» και «έχωναν» ανενδοίαστα το υπόλοιπο του τιμήματος σε μαύρα, άραχλα κι
αφορολόγητα στους «μπετατζήδες», τους αεριτζήδες, τους μεσίτες και τους
εργολάβους της συμφοράς στους προθαλάμους «ανίδεων» συμβολαιογράφων και
«ανήξερων» τραπεζικών μεγαλοστελεχών. Τώρα που οι αντικειμενικές τείνουν να
ξεπεράσουν τις εμπορικές, θυμήθηκαν όλοι αυτοί πως έχουν να αλλάξουν παρά την
νομοθετική επιταγή, από το μακρινό . 2007! Τα καλά και συμφέροντα, που όμως
μέσα στην δίνη της κρίσης δεν συγκινούν πια κανέναν από τους ανέργους, τους
πεινασμένους και τους καταδικασμένους σε διαρκή μιζέρια συμπολίτες
μας.
Εξακολουθώ να πιστεύω πως ο φόρος στην ακίνητη περιουσία ή
χαράτσι είναι το δικαιότερο οριζόντιο μέτρο που πήρε το ελληνικό δοβλέτι σε αυτή
την δύσκολη για την χώρα περίοδο. Εκείνο που χρειάζεται ο νέος νόμος που
θεσμοθετεί πια αυτόν τον φόρο, είναι βελτιώσεις κυρίως στις εξαιρέσεις που θα
πρέπει να προβλεφθούν. Η δημόσια διαβούλευση θα βοηθήσει προς αυτή την
κατεύθυνση και θα πρέπει να παραταθεί για κάποιο διάστημα. Οι εξαιρέσεις και οι
ελαφρύνσεις θα μπορούσαν να αφορούν, σε εισόδημα (άνεργοι ή στα όρια της
φτώχιας), προέλευση ακινήτου (κληρονομιές), χρήση ακινήτου (χωράφια
επαγγελματιών αγροτών, μαντριά κτηνοτρόφων) όπου σύμφωνα με πληροφορίες η
κυβέρνηση κάνει πίσω, καθώς και είδος ακινήτου (άγονες πλαγιές, βοσκότοποι και
δάση), καθώς επίσης και σε επικαιροποίηση των αντικειμενικών τιμών, κυρίως σε
χαμηλές και μεσαίες περιοχές.
Αργότερα, όταν οι περιστάσεις το
επιτρέψουν, θα μπορούσε να προβλεφθεί και ένα αρχικό αφορολόγητο ύψος αξίας
ακινήτων, που θα ανακούφιζε περισσότερο τα μικρομεσαία και φτωχά στρώματα. Τούτη
την ώρα όμως, οι πλούσιοι και οι «πλουτίσαντες» από την κρίση θα πρέπει να
πληρώσουν αδιαμαρτύρητα το μερίδιό τους για την σωτηρία της χώρας. Οι κραυγαλέες
αδικίες του προτεινόμενου φόρου θα πρέπει να διορθωθούν, όμως, η φιλοσοφία του
πιστεύω πως είναι γενικά προς την σωστή
κατεύθυνση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου