“Εικόνα σου είμαι”

Γράφει ο Κώστας Παπαθεοδώρου 

Η εικόνα της μιζέριας, η όψη της παρακμής, ο ορισμός της εγκατάλειψης.  Άρτα, παραμονή του Δεκαπενταύγουστου. Η παρέα μου στον Πρωτομάστορα- το εξαιρετικό στέκι στην ανατολική πλευρά του γεφυριού, πλάι στον Άραχθο, όπως και χιλιάδες διερχόμενοι, αναρωτιούνται γιατί το γεφύρι, -το ιστορικό μας γεφύρι, τέχνεργο συνώνυμο της αισθητικής, της επιμονής, της αρχιτεκτονικής μα και των ανθρώπινων παθών- είναι στο άθλιο ημίφως του υποτιθέμενου φωτισμού.

Δεν επιχειρώ να υπερασπιστώ κανέναν. Πολύ περισσότερο όταν οι ίδιοι υπονομεύουν την υπόσταση αυτής της πόλης, αυτού του Δήμου. "Ο άνθρωπος είναι η απάντηση σε κάθε ερώτηση" συμπέραινε ο υπερρεαλιστής Αντρέ Μπρετόν. "Χτίζουμε θέατρα και τα χαλούμε" στιχουργούσε ο καίριος Σεφέρης. "Αποτελεί το αποτύπωμα της αισθητικής των σημερινών δημοτικών διαχειριστών μας"  απαντώ ευθέως. Πριν από περίπου 15 χρόνια, ο δήμος είχε αναθέσει την εγκατάσταση δημοτικού φωτισμού στο γεφύρι σε ειδικό μελετητικό γραφείο και το αποτέλεσμα που προέκυψε ήταν εντυπωσιακό. Αντάξιο της ιστορίας του πλέον φημισμένου μνημείου της περιοχής. Εξαιρετικός φωτισμός που αναδείκνυε τις αναλογίες, την αρμονία, τη συμμετρία μα και την αλληγορία του γεφυριού.

Κράτησε κάμποσα χρόνια. Μέχρι που επέδραμαν βάρβαροι και αρχικά αντικαθιστούσαν τις καμένες λάμπες με "ότι νάναι". Στη συνέχεια μήτε καν τις λάμπες δεν άλλαζαν και έτσι σήμερα το "Γεφύρι της Άρτας" ζει στα σκοτεινά. Σαν παράνομος μετανάστης που προσπαθεί να κρυφτεί από τα βλέμματα των περαστικών. Σύνδρομο φοβικό των ολίγων, των μέτριων, των βολικών! Ακούω και διαβάζω για εξορμήσεις στη Ρωσία, στην Αλάσκα, στο Σουδάν και δε ξέρω που αλλού, προκειμένου να προσελκύσουν τουρισμό- που ειρήσθω εν παρόδω κατακλύζει την υπόλοιπη Ήπειρο. Μήπως πρέπει αντί  να μας αλλάζουν τα φώτα στη μπαλαφάρα να αλλάξουν προηγουμένως καμιά λάμπα;

epirusgate.blogspot.com