Να έχεις ένα φίλο να σου λέει «σε αγαπάω ρε μαλάκα»

Να έχεις έναν φίλο-αδερφό.

Να έχεις φίλους. Να έχεις φίλους να τους κάνεις σάκο του μποξ σε κάθε σου πίεση. Να μένουν αμίλητοι στο ξέσπασμα γιατί ξέρουν πως αυτό είναι που έχεις ανάγκη την δεδομένη στιγμή. Εκεί, να δέχονται κάθε σου κουβέντα γιατί ξέρουν πως δεν τις εννοείς.

Δεν είσαι καλά. Σου φορτώθηκαν πολλά και δεν κατάφερες να τα διαχειριστείς σωστά. Αλλά έχεις φίλους. Πάρε τους ένα τηλέφωνο. Μίλα τους. Αν έχεις την ανάγκη τους πες το. Γιατί είναι πολλές οι φορές που γυρνάνε και σου ζητούν εκείνοι συγνώμη.

Εσύ τους λες πως δε χρειάζεται μα αυτοί το νιώθουν. Γιατί ο φίλος σου ζητάει συγνώμη που δε κατάλαβε. Συγνώμη που δε πήρε χαμπάρι τα ζόρια σου και κόλλησε στα δικά του. Ήταν εγωιστής για λίγο ο φίλος σου. Δεν το ήθελε. Ένιωσε μεγάλο το δικό του πρόβλημα και άφησε να παλεύει μόνο τον τον φίλο του. Δε το ήθελε, στο ξαναλέω.

Να μαλώνεις με τον φίλο σου. Να του μιλάς και να του λες τα πάντα. Ο φίλος δεν είναι μόνο στην χαρά σου. Είναι για να σε ακούει και στις πικρές σου. Και να σου πω κάτι. Ο φίλος είναι πιο πολύ για τις πίκρες. Το χέρι που θα σε σφίξει. Ο ώμος που θα κλάψεις. Η φωνή που θα σε βρίσει στη μαλακία.

Να έχεις έναν φίλο και για την στεναχώρια. Να έχεις έναν φίλο-αδερφό. Να έχεις έναν φίλο να σου λέει συγνώμη που δεν είμαι εκεί. Να έχεις ένα φίλο να σου λέει σε αγαπάω ρε μαλάκα.

Της Έφης Μπαμπούρη

http://www.tampouloukia.gr/