Χελώνα (Πέτρα Κλειδίου) Άρτας. Δείτε τα video

Δείτε τα video

Χελώνα Άρτας

Ιστορία

Το αρχικό χωριό Πέτρα βρισκόταν περίπου 2 χλμ βόρειο-δυτικά του σημερινού κοντά στη περιοχή Ρείκια. Έχουν απομείνει μόνο λίγα πέτρινα σπίτια που σώθηκαν από τις κατολισθήσεις. Με απόφαση του κράτους τη δεκαετία του '50 κρίθηκε επικίνδυνη η περιοχή και οι κάτοικοι μετακινήθηκαν και δημιούργησαν το χωριό τους στη σημερινή τοποθεσία. Ονομάστηκε Βασιλοχώρι αλλά αργότερα δόθηκε επίσημη ονομασία Πέτρα της κοινότητας Κλειδίου όπου ανήκει αλλά έχει μείνει σήμερα γνωστό ως Χελώνα λόγω του βουνού στους πρόποδες του οποίου κτίστηκε. Ανήκει στο δημοτικό διαμέρισμα Κλειδίου του δήμου Γεωργίου Καραϊσκάκη Άρτας.

Γεωγραφικά

Βρίσκεται σε υψόμετρο 800 μέτρων περίπου μέσα σε καταπράσινα έλατα και απέχει μόνο 35 χλμ από την πόλη της Άρτας. Η κορυφή του βουνού Χελώνα ονομάζεται Αϊλίντας  (ή Αλίντας) και έχει υψόμετρο 1.750 μέτρα ενώ η κορυφογραμμή του αποτελεί «φυσικά» σύνορα με τον νομό Αιτωλοακαρνανίας. Λόγω της γεωγραφικής θέσης ο χειμώνας έρχεται με χιόνια και το καλοκαίρι αποτελεί μια όαση δροσιάς αφού η θερμοκρασία έχει διαφορά 5-12 βαθμούς Κελσίου χαμηλότερα από την πόλη.

Δημογραφικά

Τα τελευταία χρόνια έχουν δημιουργηθεί πολλά νέα σπίτια κυρίως ετεροδημοτών φτάνοντας περίπου τα συνολικά 110 σήμερα. Οι μόνιμοι κάτοικοι ανέρχονται στους 100 ενώ το καλοκαίρι ο αριθμός αγγίζει τους 500. Σαν κύριο επάγγελμα των μόνιμων κατοίκων του χωριού είναι η κτηνοτροφία και η γεωργία.
Αγροτουρισμός

Όπως και σε πολλές περιοχές στην Ήπειρο ο τουρισμός είναι ανύπαρκτος η περιοχή όμως διαθέτει μεγάλες δυνατότητες ανάπτυξης. Απλά χρειάζεται τόλμη από την ιδιωτική πρωτοβουλία και η χρησιμοποίηση των κατάλληλων ευρωπαϊκών προγραμμάτων όπως το LEADER II κλπ.

Περιήγηση στο χωριό

Η εκκλησία

Ο ναός του χωριού είναι η Αγία Παρασκευή. Κτίστηκε αμέσως μόλις δημιουργήθηκε το χωριό. Κατά καιρούς γίνονται διορθώσεις στην εκκλησία ενώ το 2003 κατασκευάστηκε η πλατεία της. Στο χώρο αυτό, κάθε χρόνο για τη γιορτή της Αγ. Παρασκευής (26 Ιουλίου) πραγματοποιείται πανηγύρι, με τη βοήθεια του Συλλόγου και της Αδελφότητας, για την οικονομική ενίσχυση της ενορίας.

Κεντρική Πλατεία

Ξεκίνησε η ανακατασκευή της το 1999 και ολοκληρώθηκε πριν μερικά χρόνια για να πάρει την τελική της μορφή σήμερα. Έχει στρωθεί με πλάκες και δημιουργήθηκε παραδοσιακή βρύση, όμως δεν βρίσκεται σε τόσο καλή κατάσταση σήμερα.

Πλατεία Παπαντώνη

Η μεγαλύτερη σε μέγεθος πλατεία του χωριού. Η φυσική αυτή έκταση χρησιμοποιούνταν παλιά για κάθε είδους εκδηλώσεις από το Σύλλογο του χωριού. Λόγω της θέσης της έχει πανοραμική θέα.

Μνημείο Εθν. Αντίστασης - Προτομή Αυγερινού

Τη δεκαετία του '70 κατασκευάστηκε το μνημείο που βρίσκεται στην πλατεία Παπαντώνη για να τιμήσει τον Συνταγματάρχη Αυγερινό Νικόλαο που σκοτώθηκε μαχόμενος ηρωϊκά τους Ιταλούς στις 21/01/1943 στην περιοχή. Πίσω από το άγαλμα βρίσκεται το μνημείο των πεσόντων που κατάγονται από την περιοχή στους πολέμους 1912 και 1941 καθώς και στην Εθνική Αντίσταση το 1943. Επίσης ο δρόμος που οδηγεί στην πλατεία Παπαντώνη έχει ονομαστεί «Οδός Νικ. Αυγερινού»

Κρύα Βρύση

Βρίσκεται 500 μέτρα ανατολικά από την εκκλησιά του χωριού στο δρόμο για Σκουληκαριά. Χτισμένη τη δεκαετία του 1980 στην πλαγιά μέσα στα καταπράσινα πλατάνια προσφέρουν δροσιά και ησυχία ενώ το καθαρό νερό που πηγάζει από το βουνό «αποζημιώνει» τον επισκέπτη. Αποτελεί στέκι των νέων ύστερα από τόσα χρόνια.

Το σχολείο

Μαζί με την εκκλησία δημιουργήθηκε και το σχολείο του χωριού. Πριν περίπου 10χρόνια σταμάτησε να λειτουργεί επειδή δεν είχε αρκετούς μαθητές που μεταφέρονται καθημερινώς στο Διάσελο. Πλέον χρησιμοποιείται για τη διεξαγωγή των εκλογών. Δίπλα από το Σχολείο βρίσκεται το κτήριο που στεγάζει το γραφείου του Συλλόγου. Τέλος, ύστερα από αναμόρφωση του εξωτερικού χώρου λειτουργεί η παιδική χαρά.

Ιερά Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου Μεταβυζαντινό Μοναστήρι.

«Πρόκειται για ερειπωμένο μοναστήρι του οποίου ο ναός σώζεται ακέραιος. Ο μητροπολίτης Σεραφείμ ο Βυζάντιος τοποθετεί την ίδρυση της αρχικής μονής γύρω στον 13ο αιώνα.
Επειδή στα χρόνια της τουρκοκρατίας η μονή χρησιμοποιήθηκε ως ορμητήριο αγωνιστών της λευτεριάς, καταστράφηκε ολοσχερώς το 1854 -κατά την επανάσταση των Ραδοβυζινών- από τους Τούρκους και οικοδομήθηκε ξανά το 1867, όπως μας πληροφορεί ενεπίγραφη πλάκα εντειχισμένη στο τρίλοβο υπέρθυρο της νότιας εισόδου του ναού. Το ερειπωμένο ηγουμενείο κτίστηκε το 1879.

Ο ναός είναι τρίκλιτη θολωτή βασιλική με μικρό τρούλο ανατολικά και καταλήγει σε πεντάπλευρη αψίδα. Είναι πλακοσκέπαστος με απλή τοιχοποιία χωρίς διακόσμηση. Εξαίρεση αποτελούν, το τρίλοβο υπέρθυρο της νότιας εισόδου και κυρίως η αψίδα του ιερού, όπου υπάρχουν κάτω από το γείσο, γύρω-γύρω, εντειχισμένες λίθινες μετόπες με ανάγλυφες έξεργες παραστάσεις, άλλες απλά διακοσμητικές και άλλες «αφηγηματικές», αφού παριστάνουν σκηνές από τη ζωή και την ιστορία των ανθρώπων της περιοχής.

Εκείνο που έκανε ξακουστό αυτό το μοναστήρι δεν είναι η καλλιτεχνική του αξία, αλλά η ιστορία του. Σε αυτό έλαχε ο κλήρος να γίνει το λίκνο ενός από τους ενδοξότερους ήρωες της επανάστασης του 1821, «του γιου της καλόγριας» του Γεωργίου Καραϊσκάκη.

Σώζεται μικρογκρεμισμένο το κελί (ένα καμαροσκέπαστο υπόγειο) όπου η καλόγρια Ζωή Ντιμισκή τον γέννησε το 1782. Για να αποφύγει το σκάνδαλο και την οργή των συγγενών της κατέφυγε με το παιδί της στο Μαυρομάτι της Καρδίτσας, γεγονός που δημιούργησε την λανθασμένη άποψη ότι ο ήρωας γεννήθηκε εκεί.
Οι δάφνες ανήκουν στη Σκουληκαριά και στο άγνωστο μέχρι τότε μοναστήρι της του οποίου η σημασία έτσι προσλαμβάνει εθνικές διστάσεις.»

«Τα Βυζαντινά μνημεία της Άρτας»

Κώστας Θ. Γιαννέλος

2η Έκδοση της Ν.Α. Άρτας

Άρτα 2001

Σήμερα έχει αναγνωριστεί επίσημα από το ελληνικό κράτος η Σκουληκαριά ως η γενέτειρά του, και γιορτάζεται κάθε χρόνο με εκδηλώσεις του Δήμου (Καραϊσκάκεια) παρουσία πολιτικών και στρατιωτικών αρχών, ενώ παρευρίσκονται και εκπρόσωποι από τον Δήμο Σαλαμίνας, εκεί όπου βρίσκεται ο τάφος του Γεωργίου Καραϊσκάκη

www.xelwna.com
www.romiazirou.blogspot.gr