Η χώρα έχει κι άλλα προβλήματα, πέρα της «πολιτικής ενηλικίωσης» του Τσίπρα

Διαβάζοντας το χθεσινό non paper του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα που φωτογράφιζε έναν προς έναν τους διαφωνούντες και ενόψει της αποψινής δεύτερης ψηφοφορίας στην Ολομέλεια του δεύτερου κύματος προαπαιτουμένων για την έναρξη διαπραγματεύσεων για το τρίτο μνημόνιο, προκύπτουν κάποια πολύ ενδιαφέροντα συμπεράσματα για τον ίδιο τον Τσίπρα, αλλά και το πολιτικό σύστημα εν γένει. Ειδικότερα

 Αρχικά παραθέτουμε το σώμα του non paper αυτού καθεαυτού, ύστερα σχολιάζουμε τα σημεία που μας έκαναν εντύπωση:

"Μέχρι σήμερα αντιδράσεις βλέπω, ηρωικές δηλώσεις διαβάζω, αλλά καμία πρόταση εναλλακτική στο εκβιαστικό δίλλημα της 12ης Ιούλη δεν άκουσα. Αν κάποιοι πιστεύουν ότι το εναλλακτικό αριστερό σχέδιο είναι το Σχέδιο Σόιμπλε, η αρπαγή του στοκ των χαρτονομισμάτων της ΕΚΤ ή το να δίνουμε στους συνταξιούχους χαρτάκια «iou»αντί για συντάξεις, ας βγουν να το εξηγήσουν στον ελληνικό λαό. Και να μη κρύβονται πίσω από την ασφάλεια της δικής μου υπογραφής".

"Έχω πλήρη επίγνωση ότι ανέλαβα την ευθύνη ενός δύσκολου συμβιβασμού. Ενός συμβιβασμού,όμως, που μας κρατά ζωντανούς να συνεχίζουμε να παλεύουμε" πρόσθεσε ο κ. Τσίπρας.

"Αύριο ψηφίζουμε τις τελευταίες προκαταρκτικές δράσεις και για έναν μήνα, περίπου, δεν έχουμε άλλη υποχρέωση νομοθέτησης και πρέπει να ρίξουμε το βάρος στην διαπραγμάτευση για τη νέα δανειακή σύμβαση. Η έκβαση της διαπραγμάτευσης αυτής θα είναι καθοριστική και η κυβέρνηση πρέπει να αξιοποιήσει κάθε δυνατότητα συμμαχιών, πολιτικών και κοινωνικών, στην Ευρώπη, προκειμένου να έχουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα" συνέχισε και ταυτόχρονα, σημείωσε ο Τσίπρας, ότι κατά το διάστημα αυτό, "θα πρέπει να ρίξουμε το βάρος της κυβερνητικής πολιτικής στους τέσσερεις παρακάτω άξονες:

Στην καταπολέμηση της διαφθοράς και της διαπλοκής,

Στην προώθηση σημαντικών μεταρρυθμίσεων και αναγκαίων αλλαγών στο πολιτικό σύστημα

Στη προώθηση στοχευμένων δράσεων για τη στήριξη των πιο αδύναμων κοινωνικών ομάδων

Στην προσπάθεια άμεσης προσέλκυσης επενδύσεων στην χώρα, ώστε να αντισταθμιστούν οι υφεσιακές τάσεις στην οικονομία".

"Σε ότι αφορά την επόμενη ημέρα της συμφωνίας, είναι αναγκαίο να προβούμε σε έναν απολογισμό και μια ολοκληρωμένη αποτίμηση της πορείας μας και να χαράξουμε συλλογικά την στρατηγική μας με τα δεδομένα της νέας πραγματικότητας", ενώ κλείνοντας και αναφερόμενος στον ΣΥΡΙΖΑ είπε:

"Ο «κομματικός» ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να αντιστοιχηθεί με τον «κοινωνικό». Να υποδεχθεί τις αγωνίες και τις προσδοκίες των δεκάδων χιλιάδων απλών ανθρώπων που στηρίζουν σε αυτόν τις ελπίδες του. Και συντεταγμένα, όπως αρμόζει στη δημοκρατική κουλτούρα της αριστεράς, να οδηγηθεί το Σεπτέμβρη σε ευρείες συλλογικές διαδικασίες ώστε να προσδιορίσουμε τους στόχους και τα χαρακτηριστικά της αριστερής διακυβέρνησης στα νέα δεδομένα".

Σχολιασμός: Πολλοί χθες στον δημόσιο λόγο χαιρέτισαν την επίδειξη πυγμής του Τσίπρα απέναντι στο εσωτερικό του, έστω κι αν έγινε με τον ίδιο κρυπτόμενο και τη διαρροή non paper. Ωστόσο ο Αλέξης Τσίπρας ζητά κάτι το ακατόρθωτο, το οποίο ενέχει και στοιχεία καισαροπαπισμού. Αντλώντας ισχύ από τις δημοσκοπήσεις, οι οποίες τον βγάζουν ενισχυμένο παρά τα ψέμματα, τις ανακολουθίες, τις κωλοτούμπες και τους ερασιτεχνισμούς, ουσιαστικά δείχνει με το δάκτυλο τους πρώην συνοδοιπόρους του και του ζητά εμμέσως πλην σαφώς να αλλάξουν πολιτική άποψη, γιατί διαφορετικά δεν μπορούν να υπάρχουν στον πολιτικό χάρτη!

Ποιο είναι το περίεργο εν προκειμένω; Ότι ο Τσίπρας, που πριν από μόλις 10 ημέρες ήταν αντιμνημονιακός, ζητά από μια ολόκληρη βάση στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ να αλλάξουν εδώ και τώρα γραμμή, εγκαταλείποντας το αντιμνημονιακό τους παρελθόν. Φυσικά και θεωρούμε το αντιμνημόνιο ως την μεγαλύτερη πολιτική και ιδεολογική μπαρούφα-απάτη της μεταπολίτευσης, ωστόσο ο Τσίπρας ζητά εδώ και τώρα restart εγκεφάλων που έμαθαν τα τελευταία 5 χρόνια να έχουν αυτή την πολιτική άποψη, ειδάλλως δεν έχουν δικαίωμα να υπάρχουν πολιτικά. Αυτό πρακτικά είναι αδύνατον και εδώ που τα λέμε δεν συμβαδίζει με την μορφή του πολιτεύματός μας.

Αν είχαμε υιοθετήσει το προεδρικό μοντέλο διακυβέρνησης, ο Τσίπρας θα είχε κάθε δικαίωμα να τα "σπάσει" με το κόμμα που το οποίο εξελέγη. Εδώ έχουμε όμως κοινοβουλευτική δημοκρατία και πρωθυπουργός γίνεσαι χάρη στη σημαία και το πρόγραμμα ενός κόμματος και πρωθυπουργός παραμένεις εφόσον απολαμβάνεις την εμπιστοσύνη της Βουλής, δηλαδή το ίδιο σου το κόμμα σου παρέχει την περίφημη δεδηλωμένη. Αν τίποτε από τα δύο δεν συμβαίνει, δεν γίνεται στο ελληνικό συνταγματικό πλαίσιο να είσαι πρωθυπουργός.

Και όμως ο Τσίπρας κάνει την υπέρβαση και ζητά από μια ολόκληρη κομματική δομή και λογική να αλλάξει "σκληρό δίσκο", επειδή ο ίδιος το θέλει, άσχετα που ο ίδιος δεν έκανε τίποτα όλα αυτά τα χρόνια για να φτιάξει έναν "Τσιπρικό ΣΥΡΙΖΑ". Αγκάλιασε έναν ετερόκλιτο φραμπαλά απόψεων, στη λογική "όλοι οι καλοί χωράνε για να κατακτήσω την εξουσία". Όμως τώρα που την έχει, όχι ελέω Θεού, αποφασίζει ότι όλοι οι σύντροφοι με τους οποίους συχνωτίστηκε και ανδρώθηκε αυτά τα χρόνια πρέπει να περιθωριοποιηθούν, να ξεχάσουν ποιοι είναι, τι υποσχέθηκαν, πώς πορεύτηκαν όλα αυτά τα χρόνια.

Δεν γνωρίζουμε αν αυτή η απόφαση Τσίπρα βγάζει αλαζονεία ή ενοχή. Στην περίπτωση της αλαζονείας, έχει πειστεί ότι από τη στιγμή που απολαμβάνει την ανοχή του κόσμου, μπορεί να είναι "χωλός" πρωθυπουργός. Στην περίπτωση της ενοχής, ίσως ζητά από τον λαό που τον στηρίζει να βοηθήσει στο ξεκαθάρισμα του ΣΥΡΙΖΑ, που ο ίδιος έφτιαξε τα τελευταία 5 χρόνια. Σε κάθε περίπτωση η θεώρηση Τσίπρα βλάπτει έμμεσα τη δημοκρατία, γιατί βάζει τον λαό συμμέτοχο σε μια δουλειά που πρέπει να κάνει αποκλειστικά ο ίδιος και επιπλέον δημιουργεί μια σχέση μαζί του όχι σύμφωνα με τις προβλέψεις της συνταγματικής και κοινοβουλευτικής μας τάξης.

Αναμφίβολα ζούμε μια μεταβατική περίοδο σαν χώρα και πολιτικό σύστημα, αλλά δεν μπορεί όλη η πολιτική συζήτηση να εστιάζεται στο ποιες πρωτοβουλίες θα λάβει ο κοινοβουλευτικός μονάρχης Αλέξης Τσίπρας. Δεν μπορεί το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ να είναι πρόβλημα της χώρας, όπως και δεν μπορεί 11 εκ άνθρωποι με τα προβλήματα και τις αγωνίες του να βάλουν πλάτη στον μαθητευόμενο ηγέτη, δίνοντάς του κάθε φορά μια εξουσιοδότηση για να κάνει έστω κι ένα μικρό βήμα.

Ας μάθει ο Τσίπρας να πορεύεται με τις συνέπειες των πράξεών του και το κυριότερο ας συμπεριφερθεί επιτέλους σαν πρωθυπουργός και όχι σαν τέκνο υπό επιτροπεία, το οποίο αντικαθιστά την επιτροπεία των δημογερόντων ενός κόμματος με την επιτροπεία μιας επιβεβαιωτικής ψήφου ενός ολόκληρου λαού..

www.epikairo.gr