Θα εξηγήσει ο Προβόπουλος ποιοι έφταιξαν που τα C-130 κουβαλούσαν λεφτά για την αποφυγή της χρεοκοπίας της χώρας;

Οι δραματικές στιγμές που εκτυλίχθηκαν με τις καταθέσεις περιγράφονται στο βιβλίο «Το Χρονικό της Μεγάλης Κρίσης –Η Τράπεζα της Ελλάδος 2008-2013». Στο περιεχόμενο του βιβλίου υπάρχει το χρονοδιάγραμμα των πτήσεων που έκαναν τα στρατιωτικά αεροπλάνα C-130 φορτωμένα από παλέτες με 50ευρα και 100ευρα προκειμένου να εφοδιάσουν τα ΑΤΜ. Ηταν οι αγωνιώδες προσπάθειες για τη διάσωση της οικονομίας...

Τα δρομολόγια των φορτηγών γεμάτα από παλέτες με 50ευρα και 100ευρα

Οι επιχειρήσεις ενίσχυσης των ΑΤΜ ήταν επιβεβλημένες, αφού η προοπτική ακόμα και ένα μηχάνημα αυτόματης ανάληψης να ξεμείνει από χρήματα θα σκορπούσε των πανικό. Στις 14-15 Ιουνίου 2012, λίγο πριν από τις βουλευτικές εκλογές πραγματοποιήθηκε μία ακόμα επιχείρηση με 76 και 71 φορτηγά αντιστοίχως να φεύγουν κάτω από άκρα μυστικότητα γεμάτα μετρητά από το Νομισματοκοπείο με προορισμό της τράπεζες. Υπό φυσιολογικές συνθήκες από το Νομισματοκοπείο θα έφευγαν μόλις 20 φορτηγά. Ωστόσο η κατάσταση με τις αναλήψεις είχε ξεφύγει από κάθε έλεγχο αφού στις 15 Ιουνίου, την τελευταία εργάσιμη πριν από τις εκλογές, είχαν κάνει φτερά από τις τράπεζες 3,5 δισ. ευρώ.

Οι πτήσεις σωτηρίας των C-130 από το εξωτερικό

Ο αγώνας δρόμου για να μην στεγνώσουν οι τράπεζες από μετρητά ξεκίνησε των Ιούνιο του 2010 οπότε και με άκρα μυστικότητα παλέτες με 50ευρα και 100ευρα έφταναν στην Ελλάδα με στρατιωτικά αεροπλάνα C-130. Συγκεκριμένα στο στρατιωτικό αεροδρόμιο της Ελευσίνας έφτασαν τρεις φορές αεροπλάνα φορτωμένα με χαρτονομίσματα.

Οι πτήσεις με τα δισεκατομμύρια που έκαναν τα C-130

15 εκατ. χαρτονομίσματα των 100€ ήρθαν στις 10/6/2010 από την Ιταλία. Συνολική αξία 1,5 δισ ευρώ
38,4 εκατ. χαρτονομίσματα των 50€ ήρθαν στις 16/6/2011 από την Αυστρία. Συνολικής αξίας 1,92 δισ. ευρώ
36,8 εκατ. Χαρτονομίσματα των 50€ ήρθαν στις 24/11/2011 από την Αυστρία. Συνολικής αξίας 1,84 δισ.
Συνολικά έφτασαν στις Ελλάδα με τα c-130 5,26 δισ. ευρώ

Οι σκέψεις για το όριο των αναλήψεων

Λίγες ώρες πριν ανοίξουν οι κάλπες για τις βουλευτικές εκλογές τον Ιούνιο του 2012 στην ΤτΕ γινόταν σύσκεψη με αντικείμενο να μην ανοίξουν οι τράπεζες τη Δευτέρα. Τα κρίσιμα ερωτήματα που έπεσαν στο τραπέζι ήταν:

Που θα μπει το όριο των αναλήψεων; Εκατό ευρώ την εβδομάδα, εκατόν πενήντα;
Τι θα γίνει με τους τουρίστες, θα μπορούν να σηκώνουν λεφτά;
Πόσες ημέρες θα παραμείνουν κλειστές οι τράπεζες;
Ποια ΑΤΜ θα είναι ανοιχτά;
Θα υπάρχει φρουρά; θα ενημερωθεί το Δημόσιας Τάξης;

Την ίδια ώρα ο Γιώργος Προβόπουλος έλεγε πως τόσα χρόνια αφήναμε τους εύπορους να βγάζουν τα χρήματα τους στο εξωτερικό χωρίς κανέναν έλεγχο και τώρα θα πούμε σε αυτούς που άφησαν τις οικονομίες μιας ζωής στην Ελλάδα ότι δεν μπορούν να πάρουν πάνω από 150 ευρώ την εβδομάδα;

Σε μία τέτοια περίπτωση ούτε οι ενέσεις ρευστότητας με τα C-130 δεν θα έλυναν το πρόβλημα αφού η Ελλάδα ήταν μία πιθανή Αργεντινή [η συνέχεια στο iefimerida]

Σχολιασμός: Xολυγουντιανή η περιγραφή που όμως παραθέτει τα γεγονότα στην πραγματική τους διάσταση. Η Ελλάδα έζησε στιγμές στην κόψη του ξυραφιού και κανείς δεν αναφέρει, έστω και τώρα, ποιος ευθύνεται για όσα συνέβησαν και ποιοι οι λόγοι που μας οδήγησαν σε συνθήκες ενός bankrun που θα τίναζε τη χώρα στον αέρα. 

Ξέρετε, καλό είναι να περιγράφουμε το αποτέλεσμα όμως ακόμη χρησιμότερο είναι να δούμε την αιτία. Και η αιτία που προκάλεσε όλη αυτή την αναταραχή έχει όνομα:

Ο Αντώνης Σαμαράς χρησιμοποίησε ένα λαϊκισμό που άγγιξε τα όρια της φαιδρότητας, με μοναδικό στόχο την αναρρίχησή του στην πρωθυπουργία, παίρνοντας ως ρίσκο την οικονομική κατάρρευση της ίδιας του της χώρας. Πώς άλλωστε θα μπορούσε να εξηγήσει κανείς με άλλο τρόπο την αντιμνημονιακή του στάση καθ᾽ όλη τη διάρκεια της κρίσης, το λιθοβολισμό του οικονομικού προγράμματος στήριξης με τα περίφημα Ζάππεια βγαλμένα από τη χώρα των παραμυθιών ή το μηδενισμό του ελλείμματος σε ένα μόλις οικονομικό έτος;

  

Τον Οκτώβριο του 2011, ο Σαμαράς, με διάγγελμα ανήμερα της εθνικής μας εορτής, χαρακτήρισε το πρόγραμμα του PSI απώλεια εθνικής κυριαρχίας και ζήτησε την παραίτηση Παπανδρέου. Παράλληλα, ο ίδιος συνεννοήθηκε με τον Μπαρόζο για την πτώση της κυβέρνησης, με μοναδικό όρο την προκήρυξη εκλογών το συντομότερο δυνατόν και τον Παπαδήμο σε μεταβατικό και μόνο ρόλο. Κατόπιν, δημόσια πίεζε για εκλογές τον Φεβρουάριο, ενώ είχε ήδη σχηματιστεί κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας και θα μπορούσε να μπει σε εφαρμογή το πρόγραμμα του μνημονίου χωρίς καθυστερήσεις. Καθ᾽ όλη τη διάρκεια του χειμώνα του 2012, το μόνο μέλημα του Σαμαρά ήταν πότε η χώρα θα πάει σε εκλογές για να γίνει εκείνος πρωθυπουργός. Τελικά, ο Σαμαράς κατάφερε να εξασφαλίσει τον Μάιο ως το μήνα διεξαγωγής των εκλογών και με νέες εκλογές τον Ιούνιο και σκληρό δίλημμα το ευρώ ή δραχμή, ο Σαμαράς πήρε αυτό που ήθελε, την πρωθυπουργική καρέκλα, έστω και με τα αεροπλάνα να πετούν πάνω από τα κεφάλια μας, γεμάτα χαρτονομίσματα, στο όνομα της αρρωστημένης προσωπικής του φιλοδοξίας.

Αλήθεια, κύριε Προβόπουλε, μήπως ήρθε η ώρα να πείτε όλη την αλήθεια στον ελληνικό λαό; Μήπως ήρθε η ώρα να εξηγήσουμε γιατί η οικονομία διολίσθαινε από τον Νοέμβριο μέχρι και τον Ιούλιο, διανύοντας μία παρατεταμένη ακυβερνησία με μία προσχηματική συγκυβέρνηση; Θα οδηγούμασταν σε μία τέτοια κατάσταση αν δεν έπεφτε η κυβέρνηση Παπανδρέου; Θα οδηγούμασταν σε μία τέτοια κατάσταση αν, έστω και μετά την πτώση Παπανδρέου, η κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας ολοκλήρωνε την τετραετία και δεν σερνόταν σε εκλογές;  

Αν δε θέλει ο κος Προβόπουλος να πει τα πράγματα με τ´ όνομά τους, θα το κάνουμε εμείς: Ο πολιτικός λόγος που η χώρα οδηγήθηκε σε αυτή ήταν οι διπλές εκλογές του Ιουνίου. 

Κάποτε θα πρέπει να μάθουμε να ξεχωρίζουμε σε αυτή τη χώρα τους πατριώτες από τους προδότες. Και πατριώτες είναι αυτοί που πήραν αποφάσεις με προσωπικό κόστος αλλά κράτησαν τη χώρα όρθια, ενώ προδότες είναι εκείνοι που έπαιξαν στα ζάρια τις τύχες της χώρας με μοναδικό σκοπό να επωφεληθεί η αφεντιά τους.

www.epikairo.gr