Νομιμότητα αλά καρτ

Η πρόσφατη απόφαση του Αρείου Πάγου για τις αυξήσεις στους μισθούς των δικαστικών και η σπουδή της κυβέρνησης να την αποδεχτεί, αποκάλυψε σε όλους το πώς βλέπει το νόμο και τη νομιμότητα το σαμαρικό περιβάλλον. Ειδικά μάλιστα αν συγκρίνουμε τη σπουδή αυτή με την αδιαφορία για τη δικαστική απόφαση για τις καθαρίστριες του ΥΠ.ΟΙΚ.

Άλλοτε οι ελληνικές κυβερνήσεις παρουσίαζαν ότι είναι ανάγκη να διαφυλάττονται οι νόμοι, ότι υπεράνω του νόμου δεν επιτρέπεται να είναι κανείς, ότι θα διαφυλαχθεί η νομιμότητα με κάθε κόστος και άλλες σχετικές σοφιστείες.

Βέβαια, εκείνοι που υποστήριζαν το παραπάνω δεν έκαναν λόγο για τους απαράδεκτους νόμους που αφαιμάζουν βιαίως την περιουσία των πολιτών. Δεν είδαν νόμους που νομιμοποιούσαν αυθαίρετα κτιριακά συγκροτήματα ή χαρίζουν πρόστιμα σε μεγαλοεπιχειρηματίες.

Είναι η ίδια νομιμότητα που επιτρέπει σε ιδιοκτήτη μέσου επικοινωνίας να είναι καταδικασμένος γιατί δε δίνει επί έτη τους οφειλόμενους μισθούς σε απολυμένους επιχειρηματίες και την ίδια στιγμή -με απόλυτη ελευθερία- στηρίζεται από πολιτικούς κι οικονομικούς παράγοντες απλώνοντας τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες και στο εξωτερικό. Είναι η ίδια νομιμότητα που αδιαφορεί για τις συνθήκες εργασίας στην περιοχή ελέγχου της COSCO.

Η νομιμότητα για τις ελληνικές κυβερνήσεις ήταν πάντοτε ένα άλλοθι κατά του λαού και των διεκδικήσεων των εργαζομένων και των μεσοαστικών στρωμάτων. Δεκάδες νόμοι που εξυπηρετούσαν μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα κατά παράβαση άλλων νόμων είδαν το φως, με χαρακτηριστικότερη την κατ' επανάληψη προσπάθεια νομιμοποίησης του MALL. Νόμοι που αύξησαν τα διόδια, νόμοι που χαρίζουν παράκτιες ζώνες, νόμοι που χαρίζουν ένα ολόκληρο βουνό σε τουριστική ζώνη. Είναι όλοι τους νόμοι που υποστηρίζονται με σημερινό και μελλοντικό αίμα (κυριολεκτικά και μεταφορικά), που υποστηρίζονται με μαζικές συλλήψεις, άγριους ξυλοδαρμούς, παράνομες παρακολουθήσεις -ακόμα και δημοσιογράφων-, που στρέφονται ενάντια στο θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης.

Είναι όμως μία αλά καρτ νομιμότητα. Η κυβέρνηση πασιφανώς αδιαφορεί για το νόμο όταν τούτος υπερασπίζεται τις λαϊκές μάζες. Καμία σπουδή για την προστασία του περιβάλλοντος, κανένα ενδιαφέρον για απολυμένους κι ανέργους, καμία βιασύνη να υλοποιηθούν αποφάσεις καταδικαστικές για την κυβερνητική πολιτική.

Άλλωστε, η κυβέρνηση μπροστά στις υποχρεώσεις της στα οικονομικά συμφέροντα που εξυπηρετεί, δε φοβάται να παραβιάσει τους νόμους με την ελπίδα να μην κινηθεί κανείς εναντίον της. Το βιώνουν τούτο οι «ωφελούμενοι» των προγραμμάτων του ΟΑΕΔ που ως μη εργαζόμενοι δεν έχουν δικαίωμα να ασθενήσουν, να πάρουν άδεια ή ρεπό, να συνδικαλιστούν και να απεργήσουν. Και μάλιστα όλα αυτά με την υποστήριξη της ΓΣΕΕ που έσπευσε από την πρώτη κιόλας «παρτίδα μη εργαζομένων αλλά ωφελουμένων» να προλάβει να πάρει μερικούς και να τους «νοικιάσει/παραχωρήσει» σε άλλους φορείς.

Εξάλλου, η ίδια η κυβέρνηση απέδειξε πόσο σέβεται τη νομιμότητα (και τα συμφέροντα του Δημοσίου) όταν ο πρώην Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος και νυν Υπουργός Υγείας είναι συνήγορος υπεράσπισης ων Hellas Power και Energa, των δύο δηλαδή ιδιωτικών επιχειρήσεων που αποδεδειγμένα ενώ εισέπρατταν κανονικά το χαράτσι της ΔΕΗ, το έστελναν στην Ελβετία... Βέβαια, δεν είδαμε ανάλογο κυβερνητικό ενδιαφέρον για οικονομικά σκάνδαλα (εξοπλιστικά, υποβρύχια, λίστες "τραπεζικών παραδείσων").

Και ίσως το πιο ενδιαφέρον σημείο στην κυβερνητική λογική αναφορικά με τη νομιμότητα είναι η «δημιουργική πνοή» που δίνει στον όρο "νομιμοποίηση". Γιατί πώς αλλιώς μπορούμε να δούμε την αποφυγή συζήτησης στη Βουλή για το σκάνδαλο των υποβρυχίων ή την επί μήνες απουσία του Πρωθυπουργού από το Κοινοβούλιο και τον έλεγχό του από το αρμόδιο σώμα. Πώς αλλιώς να χαρακτηρίσουμε τους νόμους του ενός άρθρου και τους νόμους που κινούνται στα όρια του Συντάγματος. Και τούτα χωρίς να εξετάσουμε την εφαρμογή νόμων που παραβιάζουν ανθρώπινα δικαιώματα (αναίτιοι ξυλοδαρμοί διαδηλωτών, συνθήκες κράτησης μεταναστών σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, συνθήκες ζωής στις φυλακές κ.ά.τ). Στην ίδια λογική και η καταδίκη από το ΣτΕ για το κλείσιμο της ΕΡΤ και τόσες άλλες αποφάσεις της κυβέρνησης που μπροστά στην ανάγκη της να επιβάλλει τη νεοφιλελεύθερη ατζέντα, ρισκάρει να παίζει την ερμηνεία των νόμων (που ούτε πρωτοετής φοιτητής θα σκέφτονταν να κάνει).

Κατεβάστε ελεύθερα το πολιτικό δοκίμιο Η μεσαία τάξη στην αγχόνη της κρίσης του Δήμου Χλωπτσιούδη από εδώ ή διαβάστε το online

του Δήμου Χλωπτσιούδη

www.tvxs.gr