Μέρες χαράς οι τελευταίες... Η χαρά σε μια χώρα που έχει πέσει σε κατάθλιψη με ευθύνη της πολιτικής της ηγεσίας, που αποδέχτηκε τον χλευασμό της παγκόσμιας κοινότητας αλλά και των Γερμανών στην προσπάθεια τους να μας επιβάλλουν το δικό τους σχέδιο για τα δικά τους συμφέροντα.

Οι ποδοσφαιρικές γιορτές είναι τόσο εφήμερες, αλλά μάς βοηθάνε να ξεφύγουμε για λίγο από τα βαριά και δύσκολα καθημερινά και οικονομικά προβλήματα.

Παρόλα αυτά, θα μπορούσε να είναι και εθνική επέτειος. Αν μη τι άλλο γιορτάζουμε την ιστορική πρόκριση της Εθνικής μας στις 16 καλύτερες ομάδες του κόσμου. Πέρα από τους συναισθηματισμούς, για να αντιληφθούμε το μέγεθος, μιλάμε για το Μουντιάλ, την κορυφαία διοργάνωση στην αθλητική βιομηχανία.

Το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου δεν είναι μόνο το μεγαλύτερο διεθνές ραντεβού των απανταχού ποδοσφαιρόφιλων και η κορωνίδα των εκδηλώσεων για τους λάτρεις της "στρογγυλής θεάς". Είναι, παράλληλα, ένα από τα πιο προβεβλημένα αθλητικά γεγονότα στον κόσμο, ενίοτε δε συγκεντρώνει το ενδιαφέρον περισσότερων θεατών απ' ότι κι αυτοί ακόμα οι Ολυμπιακοί Αγώνες.

Δεν χρειαστήκαμε ούτε μνημόνια, ούτε ΔΝΤ για να τα καταφέρουμε. Ένα αποτέλεσμα που έχει τεράστιο συμβολικό χαρακτήρα για μας τους Έλληνες, τους τεμπέληδες και τους άχρηστους. Είναι κάτι σαν τη δική μας Ημέρα της Ανεξαρτησίας, διότι, πέραν του ότι είναι και μεγάλη ποδοσφαιρική γιορτή, σηματοδοτεί το πνεύμα της ψυχικής ανόρθωσης. Η αγάπη για την Ελλάδα μάς δένει. Μπορεί να τσακωνόμαστε και να γκρινιάζουμε, αλλά η βάση είναι κοινή.


Ο Σαμάρας -ο Γιώργος- δεν μπορεί να είναι ο Κολοκοτρώνης ή ο Κανάρης. Είναι μαζί με τους υπόλοιπους παίκτες της εθνικής οι ήρωες των ημερών, οι προσιτοί ήρωες ενός Νεοέλληνα που πολλά μπορεί να του λείπουν, που πολλά μπορεί να έχασε, που πολλά μπορεί να μην καταλαβαίνει ή να μην ενδιαφέρεται να μάθει, αλλά την ιδέα περί ηρωισμού δεν την εγκατέλειψε ποτέ.

Βομβαρδιζόμαστε καθημερινά με ευθύνη της κυβερνητικής προπαγάνδας. Από ριπές φόβου και πανικού που μετατρέπουν τους ανθρώπους σε πρεζάκια της δόσης και της ανησυχίας σε ένα περιβάλλον βαρύτερο και ζοφερότερο. Άνθρωποι παγωμένοι μπροστά στις νέες θυσίες, τα νέα μέτρα, την ανεργία και τα χαράτσια. Η ζωή μας έχει γίνει ταινία θρίλερ που πρωταγωνιστούν τα ελλείμματα και η χρεοκοπία με ατάκες, «δεν έχω να πληρώσω τους λογαριασμούς μου», «πρέπει να αποφασίσουμε αν ανήκουμε στην Ευρώπη ή τον Τρίτο Κόσμο» και «θα σφίγγω το ζωνάρι, ακόμη για δύο, τρία, τέσσερα χρόνια...».

Ναι, η Ελλάδα ξέρει και να κερδίζει στο ποδόσφαιρο, αν και δεν χρειάστηκε να καταφύγει στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Ναι, αυτή η Ελλάδα που εις βάρος της τα ξένα ΜΜΕ έπαιξαν το βρώμικο παιχνίδι των κερδοσκόπων με τίτλους: «Η Ελλάδα ρίχνει τα χρηματιστήρια» , «Οι Κινέζοι θα πάρουν τα κλειδιά της Ελλάδας» , «Υπάρχουν και χειρότερα, στην Ελλάδα!» , «Σχολείο σκανδάλων η Ελλάς». Γίναμε συνώνυμο της αναξιοπιστίας, της ανικανότητας και του τυχοδιωκτισμού. Εμείς η μικρή Ελλάδα, με τους ψεύτες και διαφθαρμένους πολιτικούς που εκπαιδεύτηκαν από τους ξένους γίναμε το κατακάθι της Ευρώπης! Ποιας Ευρώπης; Των διεφθαρμένων Γερμανών πολιτικών. Το χειρότερο δεν είναι η φτώχια, ο στόχος τους ήταν συγκεκριμένος για να αρπάξουν την εθνική κυριαρχία και σε μισή τιμή το καλύτερο «οικόπεδο της γης». Στόχος τους είναι να ντρέπεσαι που είσαι Έλληνας. Τόσο, που να πείθεσαι ότι τον αξίζουμε τον απόλυτο έλεγχο, τους νταβατζήδες και ότι η τυφλή υπακοή στις υποδείξεις Σόιμπλε είναι μονόδρομος.
Γουστάρω με πίτσα, μπίρα, μέσα σε 90 λεπτά να κάνω τον κόσμο να παραληρεί για τους ήρωες Έλληνες. Να τους αιφνιδιάζουμε! Να ξινίζουν οι Γερμανοί με τους άθλιους Έλληνες που εκπροσωπούν την Ευρώπη στο Μουντιάλ, όταν Αγγλία, Ισπανία, Ιταλία και Πορτογαλία είναι στον κουβά.



Κουφάλες νεκροθάφτες η Ελλάδα δεν πεθαίνει.
Δε γουστάρω να γίνω Γερμανός ή Κινέζος.
Θα πρέπει να μάθει το υποταγμένο στους ξένους πολιτικό σύστημα ότι είμαστε χωρίς ιστορικούς συμμάχους, διαρκώς αποκομμένοι και αμυνόμενοι. Μέχρι σήμερα επιβιώσαμε γιατί είχαμε μάθει να αντιστεκόμαστε. Σήμερα κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν να παραδοθούμε. Για το καλό μας! Η πρόκριση της Εθνικής δεν θα σβήσει τα χρέη. Όμως δεν θα ξελασπώσουμε αν πρώτα δεν πιστέψουμε στους εαυτούς μας και δεν σταματήσουμε να είμαστε παγκόσμιες πόρνες που εκδιδόμαστε για λίγα δανεικά!