Μια εξόχως επικίνδυνη ισορροπία- μοιάζει και με
σχοινοβασία- καλείται να κρατήσει η κυβέρνηση προκειμένου να μην οδηγηθεί σε
εκτροχιασμό η πολιτική ζωή του τόπου. Η διελκυστίνδα είναι ιδιαιτέρως αμφίρροπη.
Από τη μία, η χώρα βρίσκεται στα «νύχια» των διεθνών δανειστών- εξ'
αφορμής των πολιτικών των κ.κ Παπανδρέου και
Παπακωνσταντίνου- αναγκασμένη να λαμβάνει συνεχή μέτρα
αντιλαϊκού χαρακτήρα. Και μάλιστα με έναν Υπουργό Οικονομικών να αρέσκεται
ιδιαιτέρως σε αυτά θεωρώντας μάλιστα ότι αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να
διασωθεί η πατρίδα.
Από την άλλη, η κυβέρνηση γνωρίζει
ότι υπάρχει άμεση ανάγκη να αποκατασταθεί η αίσθηση της «κοινωνικής δικαιοσύνης»
ώστε οι πολίτες να γνωρίζουν ότι δεν σηκώνουν μόνοι τους τα βάρη. Αν δεν συμβεί
αυτό, τα όποια πρόσκαιρα πολιτικά κέρδη από την πολιτική πυγμής έναντι των
απεργών (π.χ. του μετρό) θα εξανεμιστούν και θα δώσουν τη θέση
τους στη διόγκωση της δυσαρέσκειας με καταστροφικές- για την κυβέρνηση και κατ'
επέκταση για την κοινωνία- συνέπειες.
Το πρόβλημα είναι ότι η
κυβέρνηση οφείλει να πάρει μέτρα τα οποία «χτυπούν» στα όνειρα
του μέσου έλληνα, με κυριότερο από αυτά τη φορολόγηση της ακίνητης περιουσίας. Η
αίσθηση της υπερφορολόγησης που έχει προκληθεί, όχι αδίκως αφού οι πληροφορίες
προέρχονται από το οικονομικό επιτελείο, εκτιμάται ότι ήδη προκαλεί κακό κλίμα.
Η συνεχής φορολόγηση των ασθενέστερων οικονομικά πολιτών έχει ήδη ξεράσει τα
όρια και κάθε νέα χειρονομία προς αυτή την κατεύθυνση θα είναι
καταστροφική.
Στο μεταξύ η φοροδιαφυγή δεν πατάσσεται
και αυτό εξακολουθεί να αποτελεί το κεντρικό πρόβλημα της οικονομικής πολιτικής
την οποία ασκεί ο Υπουργός Οικονομικών.
Ωστόσο τα μέτρα,
αναμένεται να επανακριθούν την άνοιξη οπότε και θα υπάρξει το αποκαλούμενο
«μεγάλο» φορολογικό νομοσχέδιο.
Όλα αυτά, με δεδομένο ότι ανάκαμψη το
2013 δεν μπορεί να υπάρξει, δημιουργούν ένα εκρηκτικό περιβάλλον στο οποίο η
κυβέρνηση και ο Αντώνης Σαμαράς καλούνται να
ισορροπήσουν.
Αντιμετωπίζοντας τον κίνδυνο ενός ιδιότυπου πολιτικού
εκτροχιασμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου