Η επέτειος των 100 χρόνων από την απελευθέρωση των Ιωαννίνων βρήκε την πόλη σε μία από τις χειρότερες στιγμές της ιστορίας της.

Η ανεργία έφτασε στο 30% και διπλασιάζεται στους νέους ανθρώπους.

Πώς είναι δυνατόν υπό αυτές τις συνθήκες οι πολίτες να ταυτιστούν με συλλογικά επιτεύγματα, όπως είναι ο αιώνας του ελεύθερου βίου μας, αλλά και με μελλοντικούς κοινούς στόχους όπως είναι η ευημερία και η δημοκρατία μας; 

Είναι ένα δύσκολο ερώτημα και το πλέον επίκαιρο για τη σημερινή 21η Φεβρουαρίου. Τα "Ελευθέρια" των Ιωαννίνων είναι μία αφορμή για να θυμηθούμε όσα μπορούν να μας ενώσουν σε μία εποχή που ο καθένας μοιάζει να στρέφεται όλο και περισσότερο στον εαυτό του και στα μεγάλα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα που απειλούν τον ίδιο και την οικογένεια του. 

Η σημερινή μέρα όμως είναι και αφορμή για σκέψη. Μία ευκαιρία να δούμε ξανά την ιστορία μας, να σκεφθούμε τους Γιαννιώτες πριν από το '13, τους συμπολίτες που έζησαν την ανταλλαγή των πληθυσμών, την κατοχή, τον εμφύλιο και τη δικτατορία. Πώς αξιολογούμε τις δικές τους δυσκολίες σε σχέση με όσα βιώνουμε εμείς σήμερα; 

Και ακόμη, πώς υποθέτουμε ότι θα έκριναν οι ίδιοι τη δική μας κατάσταση αν θα μπορούσαν να την αντικρίσουν και να τη συγκρίνουν με τις δικές τους ζωές; Τα σημερινά Γιάννενα είναι μια ασύγκριτα μεγαλύτερη και πιο ανεπτυγμένη πόλη σε σχέση με πενήντα και εξήντα χρόνια πριν. 

Δεν είναι μονάχα θέμα μεγέθους. Ιστορικά αιτήματα της πόλης έχουν πραγματωθεί. Έργα υποδομής: όπως η σύνδεση με το βόρεια Ελλάδα, η γέφυρα του Ρίου-Αντιρρίου. Ισχυροί και ιστορικοί πλέον θεσμοί όπως το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων με χιλιάδες νέους από όλη τη χώρα να το προτιμούν για τις σπουδές τους.

Ένα από τα μεγαλύτερα νοσοκομεία της χώρας που προσφέρει λύσεις όχι μόνο στους Γιαννιώτες, αλλά σε όλους όσους ζουν στη βορειοδυτική Ελλάδα. Και πριν απ' όλα υπάρχουν οι χιλιάδες εργαζόμενοι, επιχειρηματίες, έμποροι και επαγγελματίες που αποτελούν τη ζωντανή και μαχόμενη αγορά της πόλης μας. 

Όλα αυτά είναι πράγματα για τα οποία θα έπρεπε να νιώθουμε υπερήφανοι. Είναι επιτεύγματα που οι σύγχρονοι Γιαννιώτες μπορούν να θεωρούν δεδομένα, αλλά για τους πρόγονους τους υπήρξαν μεγάλοι και διαχρονικοί στόχοι οι οποίοι μάλιστα σε κάποιες στιγμές θεωρήθηκαν απίθανοι.

Αργά μέσα από αντιφάσεις και κυρίως παθογένειες τα έχουμε καταφέρει. Αυτό ακριβώς πρέπει να έχουμε στο νου μας για να τα καταφέρουμε ξανά. Γιατί και οι δικές μας γενιές έχουν τις δικές τους συλλογικές προσδοκίες που σήμερα, ειδικά μέσα στην κρίση, μοιάζουν με ευχολόγια ή με κενό γράμμα. Η έρευνα στον τομέα της τεχνολογίας, η αξιοποίηση των τοπικών προϊόντων, η ανάδειξη του εναλλακτικού τουρισμού.

Όλα αυτά είναι αιτήματα για τα οποία πρέπει από κοινού να παλέψουμε, ώστε να επιτρέψουμε στις νέες γενιές να τα θεωρήσουν δεδομένα ώστε να αφοσιωθούν στα δικά τους προβλήματα, έχοντας τα εχέγγυα που εμείς θα τους έχουμε εξασφαλίσει. 

ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝ

www.agon.gr