Ο αργός θάνατος της χώρας σε ζωντανή μετάδοση.

Να 'μαστε πάλι εδώ... Για άλλη μία φορά η χώρα αντικρίζει την άβυσσο και καλείται να παρακολουθήσει ακόμη μια ψηφοφορία-θρίλερ.

Οπως και με το «Μνημόνιο 1» και στη συνέχεια με το «Μνημόνιο 2», έτσι και τώρα με το «Μνημόνιο 3» η χώρα κρέμεται από μία κλωστή.

Πολλοί, με πρώτο τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ, προσπαθούν να υποβαθμίσουν τη σημασία της κρίσιμης ψηφοφορίας της Τετάρτης και το δίλημμα «σωτηρία ή χάος» που τίθεται εκ των πραγμάτων για τρίτη φορά σε τρία χρόνια.

Αλλά όλοι αυτοί που αμφιβάλλουν -σκόπιμα ή αφελώς- δεν έχουν παρά να γυρίσουν το ρολόι λίγο πίσω και να αναλογιστούν τις εξελίξεις εάν τα «όχι» στις δύο προηγούμενες ψηφοφορίες υπερτερούσαν των «ναι».

Εάν, παρ' όλα αυτά, συνεχίσουν να εμμένουν στις θέσεις τους, ας διαβάσουν το ημερολόγιο του Γάλλου πρώην υπουργού Οικονομικών Φρανσουά Μπαρουάν που είδε στις Κάνες «σε ζωντανή μετάδοση τον πολιτικό θάνατο του Γ. Παπανδρέου» με παγερούς εκτελεστές την Αγκ. Μέρκελ και τον Νικολά Σαρκοζί.

Και, δυστυχώς, την Τετάρτη το βράδυ στη Βουλή δεν υπάρχουν περιθώρια για «εμ' κι εμ'» (λίγο απ' αυτό λίγο από το άλλο ή έτσι κι έτσι) όπως θα 'λεγε ο Φ. Σαχινίδης μεταφράζοντας σε προφορά των συμπατριωτών του Λαρισαίων μια στάση για μεσοβέζικη και συμβιβαστική λύση.

Τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα από ποτέ. Οι βουλευτές κατά πλειοψηφία ψηφίζουν το πακέτο και η χώρα ανασαίνει λαμβάνοντας τη δόση των 31,5 δισ. ή καταψηφίζουν τη σύμβαση και ανοίγουν έτσι τον δρόμο που οδηγεί στην κόλαση.

Εάν, ο μη γένοιτο, συμβεί το δεύτερο, θα είναι περιττό να περιμένει κανείς την αντίδραση των Ευρωπαίων και του ΔΝΤ για να παρακολουθήσει έως το τέλος τον αργό θάνατο της χώρας. Αρκεί να ξυπνήσει το πρωί της Πέμπτης έτοιμος να παρακολουθήσει τις σκηνές Αποκάλυψης από την αγορά ή να μετρήσει τους αφελείς που θα χαίρονται γιατί επιτέλους «έσωσαν» το επίδομα γάμου...

Κι αυτές οι εικόνες από το μέλλον ίσως κάνουν πολλούς πιο συνετούς αυτή τη φορά. Αλλωστε το «ατύχημα» δεν το θέλει κανείς, ούτε και η αξιωματική αντιπολίτευση και ας μην το ομολογεί.

Δυστυχώς, για άλλη μία φορά μόνο ο φόβος να διατηρηθεί το επίδομα γάμου, αλλά να χαθεί ο... μισθός, μπορεί να σώσει την Ελλάδα.

Αβουλοι και μοιραίοι, κόμματα και βουλευτές, σέρνονται έως την τελευταία στιγμή για να κάνουν το σωστό βήμα με αδέξιο τρόπο και πολλές αναβολές, υπονομεύοντας τελικά τον ίδιο τον σκοπό και την αποτελεσματικότητα των μέτρων.

Γράφει ο Αντώνης Δαλίπης

www.imerisia.gr