Επί πολλά χρόνια οι σκάλες πρόσβασης στην ακτή,
σε διάφορα σημεία του Παντοκράτορα, παραμένουν σε κατάσταση ημιτελούς έργου. Το
φαραωνικό έργο της συγκράτησης της ακτής, που αποτέλεσε και δημόσια παροχή σε
ιδιωτικά περιουσιακά συμφέροντα, έμεινε σε κατάσταση κακοτεχνίας, ασχεδίαστης
παρέμβασης και μεγάλης δυσαρμονίας με την επιβλητική φυσιογνωμία του
παντοκρατορίτικου τοπίου. Η τεχνική επιχείρηση που το κατασκεύασε δεν έδειξε πως
κατέχει κάποιο ελάχιστο τεχνογνωσίας που θα της επέτρεπε να προσαρμόσει το
μπετόν στη φυσική μορφή. Οι δημόσιες υπηρεσίες που το παρέλαβαν δεν επέδειξαν
ικανότητα καθοδήγησης και ελέγχου.
Από τη σκάλα λείπουν οι κουπαστές ασφαλείας, μια
επίστρωση του δαπέδου και ένα αισθητικό τελείωμα του συνόλου. Αυτοί που το
κατασκεύασαν, που το επέβλεψαν και το παρέλαβαν δείχνουν ανεπάρκεια ή δηλώνουν
περιφρόνηση προς το περιβάλλον και τον επισκέπτη. Είναι βέβαιο πως πήραν θάρρος
από αυτή τη δοκιμή τερατουργίας και συνέχισαν με το έργο που φαίνεται πως θα
στοιχειώσει τώρα τον Παντοκράτορα, το λιμενικό αλιευτικό καταφύγιο. Η εξωτερική
μορφή και η κατασκευαστική τεχνική είναι εδώ. Μπροστά μας. Τη βλέπουμε. Ξέρουμε
τι θα γίνει.
Η παράταξή μας πρότεινε, πριν δυο χρόνια, το
τέλειωμα αυτού του έργου πρόσβασης στην ακτή. Οι σκάλες μπορούν να επενδυθούν,
οι κουπαστές μπορούν να αποτελέσουν ακόμα και ένα μνημειακό διακοσμητικό
στοιχείο. Η τεχνική ομορφιά να συναγωνιστεί τη φυσική εικόνα. Πριν λοιπόν
εγκαταστήσουμε και νέα τερατουργήματα στον Παντοκράτορα πρέπει να εξοφλήσουμε με
αυτά που του χρωστάμε. Και του χρωστάμε πολλά ακόμα. Του χρωστάμε σεβασμό όταν
πηγαίνουμε εκεί και μάλιστα όταν φεύγουμε. Πρέπει να φεύγουμε με τα σκουπιδάκια
που έχουμε δημιουργήσει ολόγυρά μας.
Γιάννης Ρέντζος
www.dimosioshoros.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου