Τα τραύματα του τουρισμού.

  

Στο ξεκίνημα, κάπου στις αρχές της δεκαετίας του '60, όλα ήταν μαγικά. Οχι μόνο έμοιαζαν, ήταν πραγματικά. Η καρδιά των ανθρώπων, τα χαμόγελά τους , τα φτωχικά μα τόσο πλούσια σε αισθήσεις κι αισθήματα ταβερνάκια και πέρα και πάνω από όλα τα μάρμαρα, που δεν πιάνουν καμιά σκουριά, για να θυμηθούμε και τον ποιητή, κατάσπαρτα στο φως του απέραντου γαλάζιου, για να θυμίζουν στον επισκέπτη την ιστορία του τόπου, μία άσβεστη εστία των αξιών που γέννησαν τον παγκόσμιο πολιτισμό.

Ο κυβερνήτης εκείνου του καιρού, το 'πιασε για τα καλά το θέμα της εθνικής βιομηχανίας κι έστησε τον Ελληνικό Οργανισμό Τουρισμού. Καλύτερος κι από υπουργείο. Στελεχώθηκε με ό,τι πιο άξιο υπήρχε. Από κοντά κι οι Αιγυπτιώτες, που με τη γλωσσομάθεια και τον κοσμοπολιτισμό τους, μετά την αναγκαστική επιστροφή τους στην πατρίδα αποτέλεσαν τα πρώτα στελέχη του τουρισμού μας. Ετσι γεννήθηκε και το Φεστιβάλ Αθηνών και αυτό της Επιδαύρου.

Η κεντρική ιδέα ήταν λίγα και προ πάντων γνήσια και καλά. Για να είμαστε επιθυμητοί, πρέπει να μείνουμε ο εαυτός μας. Μας αγάπησαν γι' αυτό που ήμασταν κάποτε, μας αγαπούν γι' αυτό που είμαστε τώρα.

Ελα όμως που εμείς θέλαμε να αλλάξουμε. Κάτι ο «προγραμματισμός» της χούντας που μετάτρεψε σε μεγαλοξενοδόχους τα πιο απίθανα και πιο ασήμαντα πρόσωπα, κάτι ο λαϊκισμός του Ν. 1262/1982 που ακολούθησε, μετατρέποντας κάθε κοτέτσι σε. μπανγκαλόου και κάθε στέρνα και γούρνα σε πισίνα και πουλ μπαρ, ήρθε κι έδεσε.

Ετσι γεννήθηκε το «τουριστικό θαύμα» της τελευταίας τεσσαρακονταετίας - που δεν ήταν προφανώς ούτε τουριστικό ούτε θαύμα. Ξεκίνησε χαϊδεύοντας την κουτοπονηριά μας κι ό,τι τη συνοδεύει, εξελίχθηκε στην πιο ακραία μορφή αγοραίου νεοπλουτισμού που ήθελε «να σφάξει την αγελάδα για να την αρμέξει», για να καταλήξει σε εκτρωματικές συμπεριφορές, όπως αυτή του περασμένου Σαββατοκύριακου στην Υδρα, οι οποίες φοράνε σε ολοένα και περισσότερους τουρίστες τα βραχιόλια του «all inclusive», κλείνοντάς τους μέσα στα ξενοδοχεία, και καθιστούν τη χώρα ανεπιθύμητο προορισμό για τους καλής ποιότητας, όχι μόνο οικονομικής, από αυτούς.

Η πλήρης απουσία εθνικού σχεδιασμού για την τουριστική βιομηχανία ξεχαρβάλωσε κι ό,τι προσπάθησε να παραμείνει όρθιο. Οι έλεγχοι ουσιαστικώς ακυρώθηκαν, οι τουριστικές σχολές υποβαθμίστηκαν, οι εκδηλώσεις-κράχτες επίσης, η διαφημιστική εκστρατεία στο εξωτερικό ανύπαρκτη. Αν το νεοσύστατο υπουργείο δεν αναλάβει αμέσως δράση στην κατεύθυνση αυτή, η πορεία του τουρισμού μας, σε συνδυασμό με τη συνολική εικόνα της χώρας μας στην παρούσα συγκυρία, είναι προδιαγεγραμμένη και γεωμετρικώς φθίνουσα μέχρι το «κλειστό λόγω διακοπών» να κρεμαστεί και στις επιχειρήσεις του κλάδου.

Δεν θα είναι μόνο εθνικά εγκληματική μια τέτοια, απευκταία, εξέλιξη. Θα 'ναι και πολύ άδικη, γιατί στις τουριστικές επιχειρήσεις, που είναι εξοντωτικές από κάθε άποψη, απασχολείται ό,τι πιο ταλαντούχο, εγκάρδιο και τσίφτικο από το δυναμικό αυτής της χώρας. Αλλά, αν δεν βγουν από τη μέση οι φελλοί, δεν μπορεί να τρέξει κι ο αφρός.

www.dimokratianews.gr