Η οικονομική κρίση μας έχει καταλάβει και μας έχει επηρεάσει, λιγότερο ή
περισσότερο, όλους ανεξαιρέτως. Είναι η πηγή της κακής ψυχολογικής μας
κατάστασης, της μελαγχολίας. Είναι η σύγχρονη μάστιγα με καταγεγραμμένα και
επισήμως θύματα ανά την Ελλάδα.
Καθημερινά στο δρόμο, στη δουλειά, όπου και αν
κινούμαστε συναντάμε ανθρώπους σκυθρωπούς, καταβεβλημένους και οξύθυμους. Χάσαμε
την καλοσύνη και το πρόσχαρο του χαρακτήρα που είχαμε σαν λαός. Έχει φύγει το
χαμόγελο από το πρόσωπό μας και η καλή διάθεση από την ψυχή μας.
Κι όμως, τα δύο αυτά, το χαμόγελο και την καλή
μας διάθεση πρέπει τώρα στα δύσκολα, ακόμα πιο πολύ, να τα φέρουμε στην
επιφάνεια. Αναμφίβολα περνάμε δύσκολα, όμως οι προηγούμενες γενιές των παππούδων
και των πατεράδων μας έζησαν σε πολύ δυσκολότερες εποχές και έδειξαν πολύ
μεγαλύτερη σύνεση και ανταπεξήλθαν με σθένος στις αντιξοότητες.
Οι προηγούμενες γενιές δεν είχαν ούτε τα προς
τω ζην και παρόλα αυτά ήταν χαμογελαστοί και αισιόδοξοι, εμείς επειδή χάσαμε το
ευ ζην κάναμε την κατάθλιψη σύμφυτη της φύσης μας.
Αισιοδοξία, αυτό απαιτούν οι
στιγμές.
Πίστη για ένα καλύτερο αύριο που πρέπει να
ξημερώσει για τα παιδιά μας.
Υπομονή γιατί πάντα μετά το Γολγοθά και τη
Σταύρωση έρχεται η Ανάσταση.
Είμαστε ωραίοι όχι σαν Έλληνες, αλλά είμαστε
ωραίοι γιατί είμαστε Έλληνες. Είμαστε πολύ περήφανοι για να το
βάζουμε κάτω μπροστά στα εμπόδια που μας εμφανίζονται, όσο μεγάλα κι αν
είναι αυτά.
Το παρελθόν μας αποτελεί την καλύτερη εγγύηση
για το αύριο που μας περιμένει. Ας ορθώσουμε, λοιπόν, το ανάστημά μας, ας
σταθούμε περήφανα στα πόδια μας γιατί ο καθένας από μας είναι ένας μικρός ήρωας
της καθημερινότητας.
Όπως και να το κάνουμε δεν μας πάει η μιζέρια,
δε την έχουμε στο DNA μας. Εμείς είμαστε φτιαγμένοι από τα πιο ανθεκτικά υλικά
και θα αντέξουμε και τώρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου