Κατά φαντασία αδικημένοι...

Τρίβω και ξανατρίβω τα μάτια μου αλλά οι λέξεις είναι ακόμη εκεί και επιμένουν ,δεν με νοιάζει λένε εγώ τον Τσίπρα θα τον ψηφίσω και ξέρετε γιατί ; γιατί τον χτυπάει το σύστημα ,του επιτίθενται όλοι , εγχώριοι και εξωχώριοι ,τον αδικούν και τον ψέγουν .

Και τι αν το πρόγραμμα δε στέκει και τι αν αντιφάσκει ή ψεύδεται ή στην «παρθενική» του εμφάνιση κατόρθωσε την ώρα που αναζητούμε συμμαχίες να δυναμιτίσει το κλίμα σε σημείο τέτοιο που και οι όποιες του κανονισμένες συναντήσεις αναβλήθηκαν ,τίποτα δεν ανακόπτει τον αποφασισμένο ψηφοφόρο απ το ν αποκαταστήσει αυτή την αδικία στην κάλπη προσεχώς .

Και κάπως έτσι έρχομαι και θυμάμαι τον Περικλή του fame story ,το Στεργιανούδη ντε ,λαϊκό παιδί καλοφτιαγμένο ,μάτι γαλαζοπράσινο θράσος απύθμενο και ένας καημός να κατακτήσει τις πίστες της Αθήνας . Το πρόβλημα ; άμα και έπαιρνε μικρόφωνο στα χέρια εκτός από καρδιές ράγιζαν και τζαμαρίες. Η κριτική επιτροπή στα κάγκελα ,οι συνυποψήφιοι περιχαρείς , προτεινόμενος κάθε φορά για αποχώρηση και κάθε φορά διασωθείς απ το φανατικό κοινό του που συμμετείχε στις ψηφοφορίες μαζικά. Εκπομπές επί εκπομπών ότι «το παιδί δεν το χει» ,χαλασμός κυρίου στη μεσημεριανή ζώνη αλλά αυτός εκεί ,ακλόνητος ,θρασύς ,φάλτσος σε βαθμό κακουργήματος και εν τέλει νικητής στο show με την επιταγή ανά χείρας .

Μονάχα που εκεί το διακύβευμα ήταν λιγάκι παραπάνω φάλτσο στις νυχτιές μας, ίσα για γούστο ,ίσα για να πικάρουμε λιγάκι τους σοβαρότερους στο χώρο, εκείνη η ψήφος έσβηνε μαζί με την tv μας και κανενός την τύχη δεν καθόριζε .

Ο Στεργιανούδης τότε κέρδισε μόνο το έπαθλο , τραγουδιστής δεν έγινε ποτέ και αυτό γιατί στην πραγματικότητα δεν υπήρξε αδικημένος ,απλώς τραγικά και εξόφθαλμα ανεπαρκής.... Καμιά φορά τα πράγματα είναι ακριβώς όπως φαίνονται .

www.epikairo.gr