Διεθνές
σουξέ ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας, μετά τον εκλογικό αποτέλεσμα της 6ης Μαΐου
2012, αλλά και τις μετέπειτα δημοσκοπικές τους πρωτιές.
Παράδειγμα
προς μελέτη και παρακολούθηση η εκλογική επιτυχία, αλλά και το δημοσκοπικό
ενδεχόμενο του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα. Case study για τις ιδεολογικές, για τις
πολιτικές μάχες που δίνονται στα διάφορα μέτωπα της δύσης, για οποιοδήποτε
λόγο...
Ανάμεσα
στα πολλά που έχουν ειπωθεί και έχουν γραφεί διεθνώς για το ΣΥΡΙΖΑ, αυτές τις
μέρες, επιλέγω σήμερα να αναδείξω δυο διαφορετικές προσεγγίσεις. Η μια, είναι
του Μπρένταν Ο'Νιλ (Brendan
O'Neill), διευθυντή έκδοσης του βρετανικού αριστερού διαδικτυακού έντυπου
«σπάικντ». Η άλλη, είναι του Γκάι Ραντλ (Guy Rundle),
Αυστραλού συγγραφέα και δημοσιογράφου και δημοσιεύθηκε στο κεντροαριστερό
διαδικτυακό έντυπο της Αυστραλίας «κρίκι» .
Και τα δυο ενδεικτικά άρθρα των παραπάνω αριστερών στοχαστών είναι «πολεμικά».
Στο
άρθρο του Μπρένταν Ο'Νιλ, που έχει τίτλο: «Sorry, but SYRIZA won't save Europe» (συγγνώμη, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ δε
θα σώσει την Ευρώπη), ο Ο'Νιλ ανάμεσα σε άλλα
υποστηρίζει πως δεν πρέπει να περιμένουμε από το ΣΥΡΙΖΑ να καταπολεμήσει τη
λιτότητα, γιατί η φύση και η ιδεολογία του είναι ενάντια σε αυτό που χρειάζεται
να γίνει σήμερα για να καταπολεμηθεί η λιτότητα, κι αυτό είναι μια σοβαρή
προσήλωση στο ρίσκο, στον πειραματισμό, στην αναζήτηση, με στόχο τη δημιουργία
νέου πλούτου. Η ιστορία του ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει πολύ με την ιστορία της πτώσης
της παλιάς αριστεράς και της αντικατάστασής της με νέες μορφές αριστερού
ριζοσπαστισμού, που είναι από τη γέννησή τους εχθρικές στη νεωτερικότητα και
στην πρόοδο, γράφει ο Ο'Νιλ. Συνεχίζοντας,
ανάμεσα σε άλλα υποστηρίζει πως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εναντίον της λιτότητας με τον
ίδιο τρόπο που περίπου το 2000 οι υποστηρικτές της Ναόμι Κλάιν(Naomi Klein) ήταν εναντίον του
καπιταλισμού. Δηλαδή, εναντιώνονταν με έναν μη ουσιαστικό τρόπο που ήταν
περισσότερο συναισθητικός παρά ιδεολογικός. Κάποτε, υποστηρίζει ο
Ο'Νιλ, οι ριζοσπάστες σοσιαλιστές εναντιώνονταν
στον καπιταλισμό γιατί πίστευαν σε έναν περισσότερο ορθολογικό και ολικό
τρόπο επιβολής στη φύση και στην παραγωγή, ενώ οι σημερινοί ριζοσπάστες της
αντι-παγκοσμιοποίησης ήταν εναντίον του καπιταλισμού γιατί πίστευαν πως αυτό το
σύστημα έκανε την πλέμπα λαίμαργη και τους τραπεζίτες παχουλούς, ενώ την ίδια
ώρα «πηδούσε» τη «μητέρα-φύση». Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει υιοθετήσει την οριακή
μηδενιστική «αντί» στάση στις συζητήσεις για το μέλλον του ευρώ και της
Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ), γράφει. Ενώ, στον επίλογο του άρθρου του αναφέρει πώς αν
κάποτε ο ΣΥΡΙΖΑ γίνει κυβέρνηση στην Ελλάδα, δεν θα δούμε την ενδυνάμωση της
ριζοσπαστικής αντιπολίτευσης απέναντι στην οικονομική και διανοητική πτώση της
Ευρώπης, αλλά μάλλον την θεσμοποίηση του αυτοοικτιρμού του σύγχρονου
καπιταλισμού...
Από
την άλλη μεριά τώρα, ο αυστραλός Γκάι Ραντλ, σε άρθρο του με τίτλο «Greece is now the cutting edge of
the world» (η Ελλάδα είναι τώρα η πρωτοπορία του κόσμου),
αναφέρει πως η Ελλάδα είναι προάγγελος αυτού που θα συμβεί την επόμενη δεκαετία
όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο, καθώς θα ξεφουσκώνει η
τεράστια παγκόσμια φούσκα του νεοφιλελευθερισμού.
Αντί
να έχουμε το χρηματοπιστωτικό καπιταλισμό να ορίζει τους κανόνες του παιχνιδιού,
έχουμε τους πολίτες, όπου στην Ελλάδα δήλωσαν ξεκάθαρα τι επιθυμούν. Το
κοινωνικό-πολιτικό έχει επιστρέψει, ως όφειλε, στο κέντρο της κοινωνίας,
υποστηρίζει ο Ραντλ. Και συμπληρώνει: ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η πιο προχωρημένη
πολιτική έκφραση που υπάρχει αυτόν τον καιρό. Πρόκειται, στα αλήθεια, για μια
έκφραση του ορθολογισμού εντός της νεωτερικότητας, για την ιδέα ότι, σύνθετα
συστήματα όπως το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο θα είναι εργαλείο στα χέρια της
ανθρωπότητας και όχι το αντίθετο, γράφει ο Ραντλ.
Παράδειγμα
προς μελέτη και παρακολούθηση η εκλογική επιτυχία, αλλά και το δημοσκοπικό
ενδεχόμενο του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα... Case study για τις ιδεολογικές, για τις
πολιτικές μάχες που δίνονται στα διάφορα μέτωπα της δύσης, για οποιοδήποτε
λόγο...
Ο Κώστας Καραμάρκος είναι κοινωνικός επιστήμονας.
www.ppol.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου