Το πειρατικό του κάπταιν Μπίστη...

Το πειρατικό του Captain Jimmy,
που μ' αυτό θα φύγετε και σεις,
είναι φορτωμένο με χασίς
κι έχει τα φανάρια του στην πρύμη.

Είναι γνωστό τοις πάσι πλέον ότι πίσω από το καρότο της "κεντροαριστεράς" βρίσκεται η φάκα του σημερινού ΠΑΣΟΚ. Για την ακρίβεια, του κυβερνώντος ως τσόντα της ΝΔ, ΠΑΣΟΚ. Του συνυπεύθυνου για την καταστροφική πορεία της χώρας στα χέρια του πελατειακού πολιτικού συστήματος.

Η σχετική επικοινωνιακή εκστρατεία έναν στόχο έχει - τον εγκλωβισμό και της ΔΗΜΑΡ στο γενικόλογο "πλαίσιο διαλόγου" της κίνησης των 58: στην αοριστία σε κάθε επίπεδο, στην σίγαση του αντιπολιτευτικού λόγου λόγω της συγκυβερνώσας "σοσιαλδημοκρατίας" του ΠΑΣΟΚ, στην εκ προοιμίου ένταξη στο ευρωπαϊκό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα ως συνιστωσών άρα και δια της πλαγίας "αδελφοποίησης" ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ.
 

Η ΔΗΜΑΡ είναι τελείως απαραίτητη για να ολοκληρωθεί η υφαρπαγή του χώρου της εκτός ΣΥΡΙΖΑ κεντροαριστεράς από το σημερινό ΠΑΣΟΚ. Δεν μπορεί να το κάνει μόνο του - είναι ανυπόληπτο και σε πορεία διάλυσης. Οι ψηφοφόροι του έχουν μεταφερθεί προ πολλού στον ΣΥΡΙΖΑ. Και η ΔΗΜΑΡ είναι το μόνο καθαρό κομμάτι της κεντροαριστεράς πίσω από το οποίο θα μπορούσαν να κρυφτούν τα δακτυλοδεικτούμενα στελέχη του. Στον ΣΥΡΙΖΑ δεν τους θέλουν - όσα έχουν ήδη πάει παίζουν διακοσμητικό ρόλο ...προσωρινής ψηφοπαγίδας.
Γι αυτό το πειρατικό του κάπταιν Νίκου Μπίστη που έχει σαλπάρει από το καλοκαίρι αναζητώντας πλήρωμα, κόβει συνεχώς επικοινωνιακές βόλτες με την υποστήριξη του στόλου των συστημικών ΜΜΕ, για να ψαρέψει κυρίως δημαρίτες για τον "διάλογο"...
Ποιον διάλογο; Αυτόν που θα αρχίσει εάν και εφόσον πετύχει η ψαριά; Αφού κλείσουν οι πόρτες με την ΔΗΜΑΡ μέσα;

Τι σόι διάλογος είναι αυτός; Μήπως δεν γίνεται ήδη διάλογος, μήνες τώρα, δημόσια και σε σειρά φόρουμ, συναντήσεων και δηλώσεων στήριξης κάτω από κείμενα και διακηρύξεις;
Μήπως δεν έχουν γίνει φανερές οι συμπτώσεις και οι διαφωνίες;
Πρέπει να ξαναρχίσει από την αρχή, εκεί που ήταν πριν δυο χρόνια για να χωρέσει με το ζόρι και το ΠΑΣΟΚ; Το οποίο ειρήσθω εν παρόδω αν είχε κάτι να πει επί ΓΑΠ, σήμερα αποτελεί απλά μια νεοδεξιά φαρσοκωμωδία συγκροτημένη γύρω από το τεράστιο "εγώ" του λαλίστατου αλλά πολιτικά τραγικού Β Βενιζέλου; Κι εκεί που η κεντροαριστερά τον έδιωξε από την πόρτα, αποπειράται να επιστρέψει από το παράθυρο;

Που είναι λοιπόν αυτός ο διαφορετικός διάλογος; Πότε θα αρχίσει; Γιατί ζητείται εν λευκώ επιταγή/συμμετοχή όλων εκ προοιμίου; Γιατί ασκείται τόση πίεση στην ΔΗΜΑΡ να υποκύψει άνευ όρων;

Θέλουμε να αγιάσουμε -σε αυτό το ιστολόγιο- αλλά δεν μας αφήνουν: Η επικοινωνιακή πίεση, η ενοχοποίηση της ΔΗΜΑΡ και όσων "δεν προσέρχονται στον διάλογο" (τι φράση και αυτή...), η δαιμονοποίηση όσων δεν αντέχουν το προκάτ καλούπι και δεν δέχονται να γίνουν στα καλά καθούμενα "ομοτράπεζοι" του ΠΑΣΟΚ, η δίκη "συριζαϊκών" προθέσεων όσων προτείνουν κάτι διαφορετικό κλπ κλπ, ένα πράγμα δείχνουν μόνο: ότι για κάποιους ο χρόνος μετρά αντίστροφα. Το πλάνο πρέπει να εκτελεσθεί όπως σχεδιάστηκε και άμεσα - χωρίς την ΔΗΜΑΡ στην κίνηση των 58 στενεύει και ο χώρος για το ΠΑΣΟΚ: η αμεροληψία και η καλοπιστία των σοβαρών συμμετεχόντων θα πληγωθεί βαθιά από μια ενδεχόμενη μονοκρατορία του ΠΑΣΟΚ στο εγχείρημα.

Έτσι αξιοποιείται στο έπακρο κάθε δήλωση έστω και έμμεσης υποστήριξης (Λυκούδης), οτιδήποτε τέλος πάντων μπορεί να ανοίξει την κερκόπορτα της ΔΗΜΑΡ...
Κανονική επικοινωνιακή καταιγίδα!
Μόνο που τα κύματα που σηκώνονται μπορεί να ...πνίξουν στην επιστροφή τους το φορτωμένο παραισθήσεις πειρατικό του κάπταιν Νίκου - κι άντε να εξηγήσει μετά "που να ξοδευτήκαν τόνοι χίλιοι" κεντροαριστεράς:
*Μήνες τώρα που `χουμε κινήσει
και με τη βοήθεια του καιρού
όσο που να πάμε στο Περού
το φορτίο θα το έχουμε καπνίσει.

Πλέμε σε μια θάλασσα γιομάτη
με λογής παράξενα φυτά,
ένας γέρος ήλιος μας κοιτά
και μας κλείνει που και που το μάτι.

Μπουκαπόρτες άδειες σκοτεινές,
που να ξοδευτήκαν τόννοι χίλιοι;
Μας προσμένουν πίπες αδειανές
και τελωνοφύλακες στο Τσίλι.

Ξεχασμένο τ' άστρο του Βορρά,
οι άγκυρες στο πέλαγο χαμένες.
Πάνω στις σκαλιέρες σε σειρά
δώδεκα σειρήνες κρεμασμένες.

Η πλώρια Γοργόνα μια βραδιά
πήδησε στον πόντο μεθυσμένη,
δίπλα της γλιστρούσαν συνοδιά
του Κολόμβου οι πέντε κολασμένοι.

Κι έπειτα στις ξέρες του Ανκορά
τσούρμο τ' άγριο κύμα να μας βγάλει
τέρατα βαμμένα πορφυρά
με φτερούγες γλάρων στο κεφάλι. 

Νίκος Καββαδίας

www.aristeristrouthokamilos.blogspot.gr