Σ'
έναν ηθικό κόσμο θα έπρεπε η εικοστή επέτειος από την κατάρρευση του Τείχους να
είναι μέρα μνήμης και περισυλλογής. Γιατί έγιναν όσα έγιναν, πώς φτάσαμε στον
διαχωρισμό του κόσμου σε δυο στρατόπεδα και στο τείχος, πώς μπορούμε να
αποφύγουμε αύριο παρόμοιες τραγωδίες. Και φυσικά πώς και γιατί ο σοσιαλισμός των
οραμάτων και των υποσχέσεων κατάντησε σοσιαλισμός της Στάζι και των φυγάδων,
κάποιοι από τους οποίους άφησαν την τελευταία τους πνοή στην περίμετρο του
Τείχους.
Στον σημερινό κόσμο των
νικητών όμως, προέχει ο ρωμαϊκός θρίαμβος. Τα κομμένα κεφάλια, προφανώς προς
γνώση και συμμόρφωση...
Γράφουν την ιστορία όπως
θέλουν και σβήνουν από την ιστορία ό,τι θέλουν. Όπως, για παράδειγμα, ότι το
1961, χρονιά του Τείχους, ο ψυχρός πόλεμος ήταν στο φόρτε του. Ότι το 1961 οι
Αμερικανοί οργάνωσαν την απόβαση στον Κόλπο των Χοίρων, την οποία ακολούθησε η
κρίση των πυραύλων. Ότι το 1961 ο Τζων Κέννεντι δεσμεύτηκε στο Βιετνάμ,
πολλαπλασίασε την αποστολή όπλων και εφοδίων, στήριξε την αντικομμουνιστική
δικτατορία της Σαϊγκόν, άρχισε ό,τι εξελίχθηκε στη μεγάλη τραγωδία. Ότι το 1961
συναντήθηκε με τον Χρουστσόφ, για να συζητήσουν, χωρίς καμιά επιτυχία, κυρίως
την τύχη του Βερολίνου. Στο οποίο οι Δυτικοί είχαν επενδύσει πολλά, καθώς το
ιδιόμορφο καθεστώς του προσφερόταν για κάθε είδους ψυχροπολεμική
επιχείρηση.
Δεν φύτρωσε λοιπόν το Τείχος σε έναν
κόσμο ασφάλειας και δημοκρατίας, αλλά σε έναν κόσμο λυσσασμένης αντιπαράθεσης.
Οικοδόμοι του δεν ήταν μόνο οι σημερινοί κατηγορούμενοι, αλλά και οι σημερινοί
κατήγοροι. Κι αλήθεια, ποιος θα τιμήσει τα εκατομμύρια θύματα των δικών τους
πολέμων, των δικών τους δικτατοριών και των δικών τους στρατιωτικών επεμβάσεων;
Στη Χιλή, στην Ουρουγουάη, στην Αργεντινή, στη Λατινική Αμερική, στο Βιετνάμ,
στην Ινδονησία, στη Μέση Ανατολή; Ποιός θα θυμηθεί τα δικά τους τείχη σήμερα,
τώρα, στην Παλαιστίνη και στη Λευκωσία; Τα τείχη ανάμεσα στους ευνοημένους και
τους παρίες του κόσμου, που κατά χιλιάδες πνίγονται, ανατινάζονται,
δολοφονούνται, πεθαίνουν για να τα περάσουν;
Ε, λοιπόν δεν συμμετέχουμε όλοι μαζί με
τον Μπους και τον Κολ στον θρίαμβο. Γιατί αν οι ηττημένοι δεν δικαιούνταν να
κρύβουν τον σοσιαλισμό τους πίσω από το Τείχος, οι νικητές δεν δικαιούνται να
κρύβουν τα εγκλήματά τους πίσω από τα τούβλα του...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου