Επιτέλους,
ο ιστορικός χώρος του Σουλίου συνδέεται
με την Εγνατία και αναμένεται αύξηση
του τουρισμού... Εγκρίθηκε η δημοπράτηση
του έργου «αποκατάσταση - βελτίωση
της επαρχιακής οδού από κόμβο Εγνατίας
οδού - Αγία Κυριακή - ιερός χώρος Σουλίου»,
προϋπολογισμού 3.500.000 €. Το Σούλι
μαραζώνει, εξαιτίας, κυρίως, της
συγκοινωνιακής του απομόνωσης. Ο δρόμος
αυτός δε θα διευκολύνει μόνο την
καθημερινότητα των μόνιμων κατοίκων,
αλλά και θα ανοίξει μεγάλες προοπτικές
για την ανάπτυξη του ιστορικού τουρισμού
στην περιοχή. Με την προϋπόθεση, βέβαια,
ότι οι τοπικοί φορείς θα κινηθούν προς
την κατεύθυνση της δημιουργίας υποδομών
και ανάδειξης των μνημείων.
Ο οικισμός
του Σουλίου έχει ανακηρυχθεί διατηρητέος
και κατοικούν εκεί λίγες οικογένειες
κτηνοτρόφων. Σώζονται ερείπια των
σπιτιών των Τζαβέλα, Μπότσαρη, Μπούσμπου,
Μπούσου, Δράκου, Δαγκλή, Μαλάμου, στην
Κιάφα των Ζερβαίων και στον Αβαρίκον
των Μπενουκαίων. Η αρχιτεκτονική των
οικισμών του είναι τέτοια ώστε να
ανταποκρίνεται στις κοινωνικές και
βιοποριστικές ανάγκες των κατοίκων και
εντάσσονται αρμονικά στο φυσικό χώρο.
Το κύριο οικοδομικό υλικό είναι η πέτρα.
Όλα τα σπίτια ήταν κτισμένα με τον ίδιο
τρόπο, θολογύριστο κατώγι, κάτω και πάνω
απ' αυτό ένα δωμάτιο με πολεμίστρες από
τα δύο μέρη. Οι εκκλησιές του είναι
λιτές, μικρές και συχνά έχουν πολεμίστρες
στο νάρθηκα. Στα βόρεια βρίσκεται ο
αρχικός πυρήνας του οικισμού, με κέντρο
την εκκλησία της Παναγίας. Κοντά στην
εκκλησία υπήρχε το νεκροταφείο και
χώρος για τις συγκεντρώσεις των Σουλιωτών.
Εκεί γύρω κατοικούσαν οι παλαιότερες
φάρες (του ΤζαβέλΛα, του Μαλάμου κ.α.).
και βρίσκονταν οι φυλακές και το
δικαστήριο. Ο οικισμός αργότερα
επεκτείνεται προς το νότο όπου ήταν και
τα σπίτια της φάρας των Μποτσαραίων.
Κοντά στα πηγάδια υπάρχει το βουλευτήριο,
η εκκλησία του Αγ. Γεωργίου, και το
σχολείο. Το 1793 κτίζεται η Αγ. Παρασκευή
στο Κούγκι και η εκκλησία του Αγ. Δονάτου.
Σώζονται ερείπια του Ναού της Αγίας
Παρασκευής του Κουγκίου, όπως και το
φρούριο της Κιάφας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου