Κορωνησία Άρτας - Αμβρακικός κόλπος. Πτήση drone

Η Κορωνησία είναι ένα μικρό ψαράδικο οικισμός που  απέχει περίπου 25 χιλιόμετρα από την πόλη της Άρτας και με πληθυσμό που δεν ξεπερνά τους 350 κατοίκους. 

Το χωριό απλώνει τα σπίτια του κυκλικά σε μικρό ύψωμα, κοιτώντας ολόγυρα τη κλειστή θάλασσα και τις αμμονησίδες. 

Παραδομένη στην αγκαλιά του Αμβρακικού η Κορωνησία, μοιάζει να ’ναι το κέντρο του κόσμου του, αφού πάνω της έχει συμπυκνωμένη όλη την ουσία του: δικές της είναι οι δύο λιμνοθάλασσες, δικές της οι γραφικότερες λουρονησίδες του, δικά της τα νησάκια του, δικό της και το βιος του που την κρατάει στα πόδια της αιώνες τώρα. 

Στην Άρτα όταν γίνεται λόγος για τον Αμβρακικό, όλων η σκέψη σ’ αυτή πάει. 

Γραφικό ψαροχώρι φυτεμένο καταμεσίς του κόλπου, ενώνεται με τη στεριά με μια ατέλειωτη λουρονησίδα που έχει μετατραπεί στον ασφαλτόδρομο που περάσαμε, σαν να μη θέλει ακόμη να κόψει τον ομφάλιο λώρο της με τη μάνα Αρτινή γη. 

Ο λόφος της δεσπόζει στο χώρο και γύρω του στήνουν χορό, ένα μπουκέτο ομορφιές που συνθέτουν την γραφικότερη γωνιά της αρτινής περιφέρειας και την προκλητική γοητεία του Αμβρακικού. 

Τυχεροί όσοι γεύονται αυτή την ομορφιά στις τρεις ειδυλλιακές ρηχές παραλίες της, κι ακόμη πιο τυχεροί όσοι στημένοι στο ψηλότερο σημείο της, μαγεύονται από ονειρεμένα ηλιοβασιλέματα, την ώρα που ο γύρος της βάφεται μ’ όλης της γης τα χρώματα. 

Πιο κει, στη μέση του λοφίσκου, προβάλλει η εντυπωσιακότατη Κούλια της Κορωνησίας - λιθόκτιστο αμυντικό οχυρό – που κτίστηκε με ζηλευτή μαστοριά το 1860 απ’ την τουρκική διοίκηση, για την προστασία του νησιού από ληστρικές κυρίως επιδρομές. 

Στην πίσω πλευρά του λόφου απλώνεται η λιμνοθάλασσα Λογαρού, όπου, αν έχει διαύγεια και κοιτάξει κανείς με προσοχή, θα διακρίνει μια απ’ τις αποικίες των αργυροπελεκάνων που εγκαταστάθηκαν στη μεγαλύτερη απ’ τις λασπονησίδες της. 

Στη νότια άκρη του λόφου συναντούμε ένα σύμπλεγμα από λουρονησίδες, λόφους και ακτές απείρου κάλλους, τον πίνακα του οποίου συμπληρώνει ένα γραφικό διβάρι με καλαμωτές, στην αρχή της μεγάλης λουρονησίδας. 

Θα είναι λειψή η γνωριμία μας με την Κορωνησία, αν δε γευτούμε τις ποικίλες θαλασσινές της νοστιμιές σε μια απ’ τις ψαροταβέρνες της, παραδομένοι στη ρομαντική γαλήνη του Αμβρακικού. 

Εκτός απ’ το καλοκαίρι που είναι η Κορωνησία στις δόξες της, και τον υπόλοιπο χρόνο έχει να προσφέρει στους επισκέπτες της, ιδιαίτερα όμως την ημέρα των Θεοφανείων. η τελετή αγιασμού των υδάτων θα τους  μείνει αξέχαστη.

Τον Αύγουστο στην Κορωνησία πραγματοποιούνται σημαντικές πολιτιστικές εκδηλώσεις με έντονο λαογραφικό και θρησκευτικό ενδιαφέρον όπως είναι το μεγάλο πανηγύρι της Παναγίας και η γιορτή της Σαρδέλας.

Ωστόσο η καλύτερη εποχή για επίσκεψη στην περιοχή είναι η Άνοιξη, καθώς ο συνήθως ευχάριστος καιρός ευνοεί τις υπαίθριες δραστηριότητες και παράλληλα η ζέστη δεν είναι ανυπόφορη. 

Εφορμώντας από την Κορωνησία για μια σύντομη περιπέτεια σε βάλτους και έλη,  ακολουθήστε τους διάφορους αγροτικούς δρόμους που κινούνται πάνω στ’ αναχώματα και να περιηγηθείτε για λίγο στις λιμνοθάλασσες Ροδιά, Λογαρού και Τσουκαλιό όπου χτυπά η καρδιά του υδροβιότοπου. 

Δεν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη διαδρομή, ούτε σωστή χαρτογράφηση της περιοχής. 

Αυτοσχεδιάζοντας όμως και ρωτώντας του ψαράδες θα πάτε σχεδόν παντού για ν’ ανακαλύψετε στην πορεία σας ένα κόσμο ξεχωριστό.

Η Σαλαώρα (απ’ το Σαλαγορά, δηλ. αγορά αλατιού) ήταν το παλαιότερο λιμάνι της Άρτας, αφού το αναφέρει ο περιηγητής Βενιαμίν απ’ την Τουδέλη, που περιόδευσε την Άρτα το 12ο αιώνα. 

Είχε μεγάλη εμπορική κίνηση στα χρόνια του Δεσποτάτου της Ηπείρου κι αργότερα σ’ όλη τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας, κυρίως όμως τα χρόνια του Αλή πασά, ώσπου το 1897 το βομβάρδισαν οι Έλληνες, για να μην ανεφοδιάζονται οι Τούρκοι στη σκλαβωμένη ακόμη υπόλοιπη Ήπειρο. 

Το κτίριο που σήμερα στεγάζει το Κέντρο Ερευνών και Πληροφόρησης, λειτούργησε για πολλά χρόνια ως τούρκικο τελωνείο, απέναντί του δε, υπήρχαν κατοικίες προσωπικού, καταστήματα και αποθήκες, που σήμερα ελάχιστα ίχνη τους σώζονται.

Ο Βυζαντινός ναός της Παναγίας της Κορωνησίας

Κατακόρυφα στο λοφίσκο της Κορωνησίας, στη μέση του χωριού, στέκει το στολίδι του, ο κομψός ναός της Παναγίας – απομεινάρι παλαιού ακμαίου μοναστηριού. 

Κτίστηκε το 10ο αιώνα, αλλά μετασκευάστηκε το 1670 – οπότε προστέθηκε και το ξεχωριστό καμπαναριό – και με ανακαίνιση που έγινε το 1870, πήρε τη σημερινή του μορφή. 

Παρουσιάζει ιδιότυπο συνδυασμό σταυροειδούς ναού στο ανατολικό του τμήμα και βασιλικής στο δυτικό, σκεπασμένης με συνεχή επικλινή στέγη. 

Στο εσωτερικό του υπάρχουν τοιχογραφίες του 17ου αιώνα. Εντύπωση προκαλεί το εξαιρετικής τέχνης ξυλόγλυπτο τέμπλο, καθώς επίσης και οι ωραιότατες ασημοστόλιστες φορητές εικόνες του. Τιμάται στη Γέννηση της Θεοτόκου και σήμερα λειτουργεί ως ενοριακός ναός.

Ο Όσιος Ονούφριος της Κορωνησίας

Είναι ο τοπικός άγιος και προστάτης του νησιού. Πίσω απ’ το ναό της Παναγίας βρίσκεται το μικρό παρεκκλήσι του, όπου ασκήτεψε ως το τέλος του (το 1780) και ενταφιάστηκε εκεί. 

Το συναξάρι του λέει, ότι ήταν ένας καλοκάγαθος και μεγαλόψυχος ασκητής που με τους αγώνες του, μόλο που ήταν νεότερος απ’ τους συνασκητές του, τους ξεπέρασε στην αρετή. 

Εκείνοι επειδή τον ζήλευαν γι’ αυτή του την προκοπή, έψαχναν να του βρουν κάποιο ψεγάδι για να τον μειώσουν. Έτσι λοιπόν τον περιγελούσαν, επειδή ήταν σπανός. 

Μη μπορώντας ο άγιος ν’ αντέξει άλλο τους χλευασμούς τους κατέφυγε στη φλογερή προσευχή. «Δώσε μου Θεέ μου, γένια για να μ’ αφήσουν ήσυχο να σε υπηρετώ». Κι απ’ την πολλή την προσευχή αποκοιμήθηκε. 

Το πρωί είδε το θαύμα: Είχε βγάλει γένια που έφταναν μέχρι τα κότσια του, κι από σπανός που ήταν μέσα σε μια νύχτα έγινε μακρυγένης. 

Άλλοτε πάλι, θέλοντας οι συνασκητές του να τον περιπαίξουν; να τον ξεκάνουν; τον εγκατέλειψαν στο απέναντι νησί, τον Κέφαλο, όπου πήγαν για ξύλα, φεύγοντας κρυφά με τη βάρκα τους. Μάταια τους ικέτευε, όταν τους είδε, να γυρίσουν να τον πάρουν. 

Απελπισμένος κατέφυγε πάλι στην προσευχή. δεν άργησε να ’ρθει η σωτηρία: άπλωσε το τριμμένο πανωφόρι του στη θάλασσα, όπως του ’πε η Παναγία, κι εκείνο έγινε πλεούμενο που τον μετέφερε στο μοναστήρι προτού φτάσουν οι άλλοι. 

Τον έκρυψε ο Ηγούμενος και σαν έφτασαν οι άλλοι και προσποιούνταν πως δεν ήξεραν τι απόγινε ο Ονούφριος, τον φανέρωσε μπροστά τους, πετυχαίνοντας έτσι τη συντριβή και τη μετάνοιά τους. 

Έργο των χειρών του οσίου είναι και το πηγάδι που υδρεύονταν η μονή και σώζεται άθικτο ως σήμερα έξω απ’ το ναό της Παναγίας. 

Πάλι τότε τον περιγελούσαν που έσκαβε στο βραχώδες ύψωμα να βρει νερό. 

Αυτός όμως δεν το ’βανε κάτω, και έχοντας εμπιστοσύνη και προπαντός πίστη στην Παναγία που με όνειρο του υπόδειξε το σημείο, συνέχιζε να σκάβει, ώσπου στα 12 μέτρα βρήκε κρουσταλλένιο νερό, του οποίου η στάθμη, ανεξάρτητα από εποχή, ούτε ανεβαίνει ούτε  κατεβαίνει,έως σήμερα. 

Η μνήμη του Οσίου εορτάζεται στις 12 Ιουνίου, με λιτάνευση της εικόνας του την παραμονή το βράδυ, κατά μήκος της παραλίας.

Δείτε τα video

www.fanaripress.gr