«Το αξίζαμε αυτό το Γλυπτό του Έλληνα Μετανάστη, το αξίζαμε» είπε ο ανώνυμος
μετανάστης, το πρόσωπο σκαμμένο από τα χρόνια στο εργοστάσιο, τα μάτια λυπημένα
από τη μοναξιά της ξενιτιάς. «Ήρθαμε εδώ με τις βαλίτσες άδειες σε μια πόλη που
δε γνωρίζαμε ούτε γλώσσα ούτε ανθρώπους ούτε καιρό και τα καταφέραμε» συνέχισε,
σκουπίζοντας τα δάκρυα που κυλούσαν στο κουρασμένο από τους αγώνες πρόσωπο.
Καθώς το Γλυπτό του Έλληνα Μετανάστη πήρε τη θέση του στην
ιστορία της πόλης του Μόντρεαλ με τα επίσημα αποκαλυπτήρια στις 30 Ιουνίου 2017,
το κομβικό σημείο Πάρκ Αβενιου και Ζαν Ταλόν γωνία, πλημμυρίζει καθημερινά από
Έλληνες που έρχονται με τα παιδιά και τα εγγόνια τους να φωτογραφηθούν δίπλα στο
εμβληματικό έργο τέχνης δηλώνοντας τη συγκίνησή τους.
Η παρουσία του γλύπτη Γιώργου Χουλιαρά υπήρξε καταλυτική στα
εγκαίνια και στην ενσωμάτωση του έργου τέχνης στα 375 έτη ιστορίας του Μόντρεαλ,
όπου αποκάλυψε πως ο παππούς του έφυγε μετανάστης στο Οχάιο αλλά γύρισε με τους
Βαλκανικούς. Ομολογώντας ότι η απεικόνιση της οικογένειας των μεταναστών ήταν
βιωματική σημείωσε: «Θυμάμαι έντονα, στις δεκαετίες του '50 και το '60 το κύμα
που έφευγε από την Ήπειρο, κυρίως με προορισμό την Γερμανία».
Όντως, το Γλυπτό του Έλληνα Μετανάστη καμωμένο από μπρούτζο
απεικονίζει μια οικογένεια, τον πατέρα, τη μητέρα, το παιδί, που φτάνουν στο νέο
κόσμο γεμάτοι απορίες κι ερωτήματα για τη ζωή που τους ξημερώνει. Πάνω
από την οικογένεια μια μοντέρνα πύλη από ανοξείδωτο ατσάλι στεφανώνει το σύνολο
δίνοντας την αίσθηση του καινούριου κόσμου: «Εκείνη η γενιά έβγαινε από μια
δύσκολη εποχή. Πόλεμος, Εμφύλιος, μια χώρα σμπαράλια. Άνθρωποι, αναγκασμένοι να
φύγουν γιατί δεν υπήρχε τρόπος επιβίωσης στη βασανισμένη χώρα. Και φτάνουν στο
νέο κόσμο. Η πύλη συμβολίζει το πέρασμα στον άγνωστο νέο κόσμο. Έτσι είναι στο
μυαλό μου οι μετανάστες της εποχής. Τα ρούχα, οι βαλίτσες, η αναζήτηση μιας
καλύτερης τύχης, η προοπτική μιας πιο άνετης ζωής», είπε ο Ηπειρώτης γλύπτης
Γιώργος Χουλιαράς.
Ο δήμαρχος του Μόντρελ Ντενί Κοντέρ
εντυπωσιάσθηκε με την εμβληματική δημιουργία που ταξίδεψε από το εργαστήριο του
γλύπτη στην Αθήνα μέσω Χάλιφαξ για να καταλήξει στο Μόντρεαλ να πάρει
τη θέση του στην ιστορία της πόλης. Αυτή ακριβώς ήταν η ιστορική διαδρομή των
Ελλήνων της μεταπολεμικής εποχής: Επιβίβαση από το λιμάνι του Πειραιά στο
υπερωκεάνιο, άφιξη στο λιμάνι του Χάλιφαξ και μετά ταξίδι μέσω τρένου για το
Μόντρεαλ.
Όπως ο ίδιος τόνισε στην τελετή των εγκαινίων: «Γιορτάζουμε τα 375 χρόνια του
Μόντρεαλ αλλά, τελικά, αυτός που κυρίως γιορτάζει είναι ο πολίτης. Και αυτό το
μνημείο συμβολίζει τον πολίτη». Ο Ντενί Κοντέρ αναφερόμενος στην πολυπολιτιστική
ταυτότητα του Μόντρεαλ είπε επίσης ότι ελληνική κοινότητα είναι μέρος του DNA
αυτής της πόλης.
Σημαντικό ρόλο στην τοποθέτηση του Γλυπτού στο κομβικό σημείο έπαιξε
η αντιδήμαρχος Μαίρη Ντέρος, η οποία με δάκρυα συγκίνησης
αναθυμάται ότι έφτασε με την οικογένειά της και τις μισαδειανές βαλίτσες στο
σταθμό του τρένου του Μόντρεαλ (αυτόν που αντικρίζει το γλυπτό σήμερα) μέσω του
Χάλιφαξ μη γνωρίζοντας κανένα και τίποτε. Η ίδια ομολόγησε ότι σαν κοριτσάκι τις
κρύες μέρες του χειμώνα με την πόλη να είναι σκεπασμένη από πάγο, πιανόταν από
τα κάγκελα για να φτάσει στο σχολείο χωρίς να γλιστρήσει. «Μέρες δύσκολες και
πονεμένες για όλους εμάς, αλλά τελικά σήμερα δικαιούμαστε να γιορτάζουμε την
επιτυχία και την ενσωμάτωση των Ελλήνων στο κύριο σώμα της πόλης του Μόντρεαλ»,
σημείωσε.
Παρών στα εγκαίνια του Γλυπού ήταν και ο Πρέσβης της Ελλάδος στον Καναδά
Γιώργος Μαρκαντωνάτος ο οποίος σημείωσε ότι ο Ελληνισμός στον
Καναδά αποτελεί ένα δυναμικό κομμάτι της κοινωνίας. «Οι Έλληνες μετανάστες
έφτιαξαν μια γέφυρα φιλίας και συνεργασίας ανάμεσα στην Ελλάδα και στον Καναδά».
Και πρόσθεσε: «Το άγαλμα αυτό συμβολίζει την ενότητα και τον ισχυρό δεσμό των
Ελλήνων ομογενών με τους ομοεθνείς τους και τη μητέρα πατρίδα».
Το Γλυπτό του Έλληνα Μετανάστη δεν
είναι απλά ένα δημόσιο έργο τέχνης που προστέθηκε στην παλέτα του Δήμου του
Μόντρεαλ, είναι η προσωποποίηση της ιστορίας των Ελλήνων μεταναστών που
ήρθαν εδώ με μισαδειανές βαλίτσες για να φτιάξουν μια καλύτερη ζωή.
Το κατόρθωσαν με στέρηση, πόνο, δάκρυα, μόχθο, νοσταλγία για το σπίτι και την
πατρίδα που άφησαν πίσω τους. Το κατόρθωσαν προσαρμόζοντας τη ζωή τους σε μια
ξένη γλώσσα, άλλες καιρικές συνθήκες, άλλους λαούς, άλλες συνήθειες.
Σήμερα κρατώντας στο ακέραιο την ταυτότητά τους γιορτάζουν την ελάχιστη
αφορμή δικαίωσής τους στην ιστορία της πόλης.
Το Γλυπτό πραγματοποιήθηκε με
τη συνεργασία της Ελληνικής Κοινότητας Μείζονος Μόντρεαλ, του Λυκείου Ελληνίδων
Μόντρεαλ και του Ελληνικού Κογκρέσου του Κεμπέκ και με την σθεναρή οικονομική
ενίσχυση των Ελλήνων της πόλης
Δείτε τα video
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου