Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2015

Ανησυχία στην Ήπειρο για πρόσφυγες. Επιτείνεται το αίσθημα ανασφάλειας για τους Ηπειρώτες ακρίτες. Η πρόθεση της Αλβανίας να φιλοξενήσει 10.000 άτομα κοντά στα σύνορα μας υποκρύπτει εθνικιστικές σκοπιμότητες

PROSFYGES 1

Μπορεί μέχρι στιγμής το πρόβλημα με την εισροή προσφύγων από τη Μέση Ανατολή να μην έχει αγγίξει ουσιαστικά την Ήπειρο, όμως κανείς σήμερα δεν είναι σε θέση να πει με βεβαιότητα ότι κάτι τέτοιο δε θα συμβεί στο άμεσο ή λίγο πιο μακρινό μέλλον.
Με τα προβλήματα από τη συσσώρευση χιλιάδων ανθρώπινων ψυχών στην Ειδομένη, στα σύνορα με τα Σκόπια και με την εκπεφρασμένη προθυμία της Αλβανικής κυβέρνησης να φιλοξενήσει κάποιες χιλιάδες Σύρων προσφύγων στο έδαφός της, οι κάτοικοι της παραμεθορίου στην Ήπειρο αλλά και οι Έλληνες της Βορείου Ηπείρου ανησυχούν όλο και πιο πολύ για το ενδεχόμενο να «στραφεί» το πρόβλημα προς της περιοχή μας. Δηλαδή να βρεθούν κάποια στιγμή αντιμέτωποι με χιλιάδες πρόσφυγες κι αυτό σε μία εποχή που αποδυναμώνονται περαιτέρω οι δυνάμεις αστυνόμευσης της ευρύτερης περιοχής.
Πού είναι η ασφάλεια;
Έναν ιδανικό κόσμο περιέγραψε ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Πάνος Καμμένος σε πρόσφατη συνέντευξη του σε τηλεοπτικό σταθμό των Αθηνών, όπου μίλησε για «ενδυνάμωση» των συνόρων στην ελληνοαλβανική μεθόριο, για άνοιγμα στρατιωτικών φυλακίων και για αποκατάσταση του αισθήματος ασφάλειας στις ακριτικές περιοχές! Η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική και την έχει περιγράψει λεπτομερώς κατά καιρούς ο «Π.Λ.» μέσω δημοσιευμάτων του. Τα στρατιωτικά φυλάκια τουλάχιστον στην ακριτική Ήπειρο παραμένουν κλειστά, ενώ με βάση τον πρόσφατο σχεδιασμό της ΕΛ.ΑΣ αναμένεται η κατάργηση ή μεταφορά αστυνομικών τμημάτων σε πιο «κεντρικές» περιοχές. Ενδεικτικά παραδείγματα είναι οι αστυνομικοί σταθμοί της Πυρσόγιαννης και του Δελβινακίου ή του Θεσπρωτικού που προκαλούν ήδη πολλές αντιδράσεις.
Οι ακρίτες αγωνιούν
Ασφαλείς λοιπόν σίγουρα δε νιώθουν σήμερα οι κάτοικοι της παραμεθορίου και το αίσθημα της αβεβαιότητας επιτείνεται όταν πληροφορούνται τους σχεδιασμούς της Αλβανίας, η οποία εμφανίζεται πρόθυμη να φιλοξενήσει μέχρι και 10.000 πρόσφυγες στα νότια εδάφη της, δηλαδή στην περιοχή της ελληνικής Εθνικής Μειονότητας, κοντά στα Ελληνοαλβανικά σύνορα! Στα χωριά όλης της παραμεθορίου γραμμής, τόσο από την ελληνική όσο και από την αλβανική πλευρά, από τους Φιλιάτες και μέχρι τα ορεινά χωριά της Κόνιτσας, απαντώνται ελληνικοί πληθυσμοί στη μεγάλη τους πλειοψηφία. Η πρόθεση δημιουργίας λοιπόν κέντρων φιλοξενίας προσφύγων στις περιοχές αυτές, έστω κι αν είναι από την πλευρά της γείτονος χώρας, προκαλεί εύλογη ανησυχία στους ακρίτες Ηπειρώτες και είναι σαφές ότι δεν αποτελεί. ανθρωπιστική πράξη, αλλά εντάσσεται στους γνωστούς εθνικιστικούς σχεδιασμούς της Αλβανίας.
Δημογραφική αλλοίωση
Αν έρθουν 10.000 πρόσφυγες, Ισλαμιστές στην πλειοψηφία τους, στην ευαίσθητη αυτή περιοχή, ποιος μπορεί να εγγυηθεί ότι αυτή η προσωρινή τους εγκατάσταση δε θα μετατραπεί σε μόνιμη και δε θα οδηγήσει σε αλλοίωση του ελληνικού στοιχείου στη Νότιο Αλβανία; Δεν είναι τυχαίο εξάλλου το γεγονός ότι, όπως έγραψε ξανά πρόσφατα ο «Π.Λ.», για την εγκατάσταση τους εξετάζονται παλιά στρατόπεδα στους Αγίους Σαράντα, στο Αργυρόκαστρο και στην περιοχή της Κορυτσάς, δηλαδή σε περιοχές με συμπαγές ελληνικό στοιχείο! Κάπως έτσι, η Αλβανία θα μπορούσε να πετύχει εύκολα και με «κάλυμμα» ανθρωπιστικό να μετατρέψει το νότιο τμήμα της σε. προσφυγική ζώνη, την οποία εν συνεχεία θα χρησιμοποιήσει ως μοχλό πίεσης κατά της χώρας μας. Οι δε πρόσφυγες, αν έρθουν εδώ και εγκατασταθούν σε στρατόπεδα στη Νότιο Αλβανία ουσιαστικά θα «παγιδευτούν», αφού τα Σκόπια κλείνουν τα σύνορά τους και την ίδια πολιτική δείχνουν να ακολουθούν και άλλες χώρες της Βαλκανικής!
Φεύγουν απ' τα χωριά
Διάχυτη είναι η αγωνία για το τι μέλει γενέσθαι και στην από δω πλευρά των συνόρων, αφού η εγκατάσταση χιλιάδων προσφύγων λίγα μόλις χιλιόμετρα από τα παραμεθόρια ελληνικά χωριά, σε μία εποχή ανεπαρκούς αστυνόμευσης της δικής μας μεθορίου περιοχής θα επαυξήσει την ανασφάλεια που νιώθουν σήμερα οι ηλικιωμένοι κατά βάση κάτοικοί της. Η ανασφάλεια αυτή είναι που κάνει πολλούς ηλικιωμένους τελευταία να αφήνουν τα χωριά όπου έζησαν όλη τους τη ζωή και να πηγαίνουν στις πόλεις για να μείνουν κοντά στα παιδιά τους. Πώς να τους αδικήσει κανείς όταν τα περιστατικά μικροεγκληματικότητας στην περιοχή της μεθορίου είναι πια καθημερινότητα και οι ακρίτες κάτοικοί της νιώθουν απροστάτευτοι!


Δεν υπάρχουν σχόλια: