Έχω 20.000 ερωτήσεις στο παιχνίδι μου, το Quizdom. Καμία όμως δεν είναι τόσο δύσκολη όσο αυτή. Ομολογουμένως, η οπτική μου γωνία από την οποία μπορώ να συζητήσω αυτό το θέμα είναι περιορισμένη και ελλιπής. Αφήστε με όμως να το προσπαθήσω χρησιμοποιώντας μια μέθοδο που έχω τελειοποιήσει μετά από ατελείωτες αναμετρήσεις στο Quizdom: τη μέθοδο του αποκλεισμού.
(Α), οι Γερμανοί, ή οι πιο εύπορες χώρες τις Ευρώπης αντιστοίχως. Μπορούν οι Γερμανοί να σώσουν την Ελλάδα; Θα ήταν ενδιαφέρον αν, μετά από τον τελευταίο αιώνα στον οποίο έπαιξαν δύο φορές όχι και ασήμαντο ρόλο στην κατεδάφιση της Ευρώπης, προσπαθήσουν αυτή τη φορά να τη σώσουν με κάθε τρόπο. Είναι αμφίβολο όμως το κατά πόσο έχουν τους πόρους, πόσω μάλλον τη θέληση. Ας υποθέσουμε ότι οι Γερμανοί βρίσκονταν στη θέση μας. Θα έκαναν οι Έλληνες μια ασυνήθιστα τεράστια προσπάθεια για να τους βοηθήσουν;
Προσωπικά, έζησα όλη τη μέχρι τώρα ζωή μου στη Γερμανία. Και μπορώ να πω ότι πέρα από μερικές ομάδες και μερικά Μέσα Ενημέρωσης, δεν πιστεύω ότι οι άνθρωποι ή οι πολιτικοί της έχουν κάποια έχθρα για την Ελλάδα. Ωστόσο, απλά δεν είναι λογικό για εμάς τους Έλληνες να αφήσουμε τη μοίρα μας στα χέρια ενός ξένου που έχει περιορισμένους πόρους και θέληση. Το οποίο αποκλείει την απάντηση (Α).
Ακολουθεί το (Β), ο ΣΥΡΙΖΑ. Η πολιτική αστάθεια που ανατροφοδοτήθηκε με τις πρόσφατες εκλογές, κάνει τα πράγματα πιο δύσκολα. Σε συζητήσεις με συνεργάτες για νέα project, έχω την αίσθηση πως το αριστερό τους πόδι πατάει το φρένο ενώ το δεξί τους «χαϊδεύει» το γκάζι, καθώς περιμένουν να δουν πως θα ξεδιπλωθεί το πολιτικό σκηνικό. Έχοντας δει τις συνέπειες της αστάθειας στη μικροεφαρμογή μου, δε θέλω να φανταστώ τι προβλήματα δημιουργεί σε μεγάλες επενδύσεις και έργα.
Νομίζω πως δεν είμαι ο μόνος που εύχεται να συνεργαστούν οι πολιτικοί ηγέτες και να φτάσουν σε μια συμφωνία. Όποια συμφωνία κι αν είναι αυτή. Απλά να ενημερωθούμε που βρισκόμαστε και ποια θα είναι τα επόμενα βήματα. Μετά αφήστε μας να πάρουμε τις αποφάσεις και να λύσουμε τα προβλήματά μας. Θα το πετύχουμε. Εξάλλου, είναι οι παίχτες στο γήπεδο -οι πολίτες- που πρέπει να στηρίξουν και τελικώς να εφαρμόσουν την προσπάθεια για ανασύνταξη της οικονομίας. Τι θα είχε κερδίσει ο Λουίς Ενρίκε, ο προπονητής της Μπαρτσελόνα, αυτή τη χρονιά αν δεν είχε την εξαιρετική του ομάδα με τους φοβερούς του παίχτες στο γήπεδο; Έτσι αποκλείω την απάντηση (Β).
Απάντηση (Γ), οι start-up εταιρείες. Αν ο Αλέξης Τσίπρας είναι ο προπονητής, έχω την πεποίθηση ότι μια ελληνική start-up θα μπορούσε να γίνει ο «Μέσι» ή ο «Νεϊμάρ» του. Γιατί η επόμενη τεχνολογία δισεκατομμυρίων δολαρίων να μην έρθει από την Αθήνα; Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι από μόνη της η σκέψη αυτή θα έκανε αρκετούς να γελάσουν.
Αν αφήσουμε στην άκρη κάποια γραφειοκρατικά εμπόδια και την έλλειψη τεχνογνωσίας που μπορεί να υπάρχει, το μεγαλύτερο εμπόδιο μου φαίνεται πως είναι η έλλειψη ελπίδας και φιλοδοξίας στους νέους ανθρώπους. Και ποιος μπορεί να τους κατηγορήσει, δεδομένης της δυσανάλογης ζημιάς που τους έχει προκαλέσει η κρίση σε οικονομικό επίπεδο και κατά συνέπεια στα όνειρά τους;
Είναι όμως γελοία και λανθασμένη η ιδέα ότι οι νέοι κάτω των 30 ετών είναι ανίκανοι να δημιουργήσουν κάτι στην Ελλάδα. Προσωπικά έχω γνωρίσει αρκετούς νέους που έχουν όχι μόνο τη φιλοδοξία να «κατακτήσουν τους ουρανούς» αλλά διαθέτουν και την πειθαρχία για να το καταφέρουν. Έχω συναντήσει αρκετούς που είναι πολύ ταλαντούχοι και που εργάζονται πολύ σκληρά. Για αυτό και είμαι αισιόδοξος ότι υπάρχει η «μαγιά» για την επόμενη start-up που θα πρωταγωνιστήσει.
Παράλληλα υπάρχουν εκατομμύρια ευκαιρίες να βελτιωθούν οι υπάρχουσες επιχειρήσεις μέσω της τεχνολογίας. Στην τελική, αν δεν καταφέρουμε να αναπτύξουμε τον τομέα της τεχνολογίας, το 2030 θα «φάμε» ένα γερό χτύπημα από την πραγματικότητα, και θα αναρωτιόμαστε τι πήγε στραβά και γιατί έχουμε μείνει δεκαετίες πίσω, ξανά.
Δεδομένης της αφθονίας ταλέντων στην Ελλάδα στο συγκεκριμένο τομέα, πιστεύω ότι το τοπίο των start-up μπορεί να γεννήσει πρωταγωνιστές. Αλλά πρέπει να είμαστε ρεαλιστές. Οι αμιγώς τεχνολογικές εταιρείες είναι μόνο ένα πολύ μικρό κομμάτι της οικονομίας στην Ελλάδα. Και αν λάβουμε υπόψη τα παραδείγματα άλλων χωρών, η εικόνα αυτή δεν πρόκειται να αλλάξει στα επόμενα 10 χρόνια ώστε να μπορέσει να αναστραφεί η κατάσταση στην Ελλάδα. Έτσι αποκλείεται και το (Γ).
Πατάω το (Δ), οι πολίτες της. Οι πολιτικοί ηγέτες μπορούν να διαμορφώσουν και να εφαρμόσουν μια έξυπνη στρατηγική. Οι πρωταγωνιστές-παίχτες μπορούν να βοηθήσουν στο να «μπουν ένα-δυο γκολ». Στο τέλος όμως είναι το σύνολο της ομάδας που θα σηκώσει το βάρος της «σαιζόν» και θα αναλάβει την ευθύνη για τη θέση που θα πάρει η ομάδα στο τέλος «του πρωταθλήματος». Χωρίς τους παίχτες παρόντες στο γήπεδο, και την τέλεια στρατηγική να έχει σχεδιάσει ο προπονητής, δεν πρόκειται ν' αλλάξει κάτι. Κάθε παίχτης θα πρέπει να καταβάλει έξτρα προσπάθεια, και να συνειδητοποιήσει το ρόλο και την ευθύνη του στο γήπεδο. Ξέρω ότι ο τρόπος με τον οποίο περιγράφω την κατάσταση δεν είναι αποτελεσματικός, γιατί δεν περιλαμβάνει ούτε ένα πρακτικό βήμα για να εφαρμόσουμε. Βασικά, δεν έχω τίποτα να προσθέσω όσον αφορά συγκεκριμένα μέτρα που πρέπει να ληφθούν. Μπορώ μόνο να εκφράσω την ευχή ότι μια νέα ελπίδα θα αναδυθεί για αυτή τη χώρα. Και γρήγορα μια νέα νοοτροπία να ανατείλει. Μια νοοτροπία της οποίας πιστεύω ότι έχω γίνει μάρτυρας τους τελευταίους μήνες. Μια νοοτροπία δημιουργικότητας και σκληρής δουλειάς που συνοδεύεται από αίσθηση κοινωνικής ευθύνης που ξεπερνάει τα όρια του οικογενειακού κύκλου.
Στην τελική, θα πρέπει να γίνει μια ομαδική προσπάθεια. Η Ελλάδα βέβαια δεν είναι Μπαρτσελόνα. Ο Αλέξης Τσίπρας δεν είναι ο Λουίς Ενρίκε. Και η Google ακόμα «παίζει μπάλα» στις ΗΠΑ. Σε παγκόσμιο επίπεδο όμως, ούτε η Νότια Ευρώπη είναι η Primera Divisiόn. Ούτε ο στόχος μας το τρόπαιο του Champions League. Απλώς, για χάρη της ιστορίας μας και των ικανοτήτων μας στις οποίες πιστεύουμε, ας προσπαθήσουμε να σκαρφαλώσουμε από τη δεύτερη κατηγορία πάλι πίσω στην πρώτη.
Ποιος μπορεί λοιπόν να σώσει την Ελλάδα από την κατάρρευση; (Α) Οι Γερμανοί, (Β) ο ΣΥΡΙΖΑ, (Γ) οι start-up εταιρείες, (Δ) οι πολίτες της. Έχω περίπου 20.000 ερωτήσεις στο παιχνίδι μου, αλλά πιστεύω, τελικά, πως καμία δεν ήταν πιο εύκολη να απαντήσω, όσο αυτή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου