Το 'πε και... το 'κανε ο Πάνος Καμμένος. Πριν από λίγο καιρό
είχε δηλώσει ότι θα γίνει Κούγκι αν οι δανειστές πιέσουν τη χώρα να υπογράψει
μια συμφωνία που δεν επιθυμεί. Την Κυριακή, λοιπόν, βρέθηκε στο Σούλι, στο
Κούγκι, στην ορεινή Κιάφα, για να παραστεί στις εκδηλώσεις για τη θυσία του
καλόγερου Σαμουήλ. Και όπως μπορεί εύκολα να φανταστεί κάποιος, η έμφάνισή του
στα κακοτράχαλα βουνά του Σουλίου στήθηκε σε χολιγουντιανό σκηνικό που θύμισε
ταινίες... Ράμπο.
Πρώτον, για να μην ταλαιπωρηθεί, ίσως, δεν ανέβηκε τον
οφιοειδή δρόμο αλλά μετέβη με δύο ελικόπτερα του στρατού, συνοδευόμενος από
ανώτατους αξιωματικούς των Ενόπλων Δυνάμεων.
Δεύτερον, επιβεβαίωσε για άλλη
μια φορά το «κώλυμα» που έχει η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Άμυνας για τα
ελικόπτερα και εν γένει τα ιπτάμενα μέσα. Είναι γνωστό ότι τα χρησιμοποιεί συχνά
ο υπουργός για να πηγαίνει στα νησιά του Αιγαίου αλλά και οι υφυπουργοί για να
πάνε μέχρι... το Αίγιο. Σε μια περίοδο οικονομικής δυσπραγίας της χώρας, οι
μετακινήσεις χιλιάδων ευρώ που κοστίζουν οι στρατιωτικές πτήσεις πέραν της
υπηρεσίας, καλά κρατούν.
Τρίτον, κατέστησε, για άλλη μια φορά, σαφή την
ιδιοκτησιακή αντίληψη που έχει πως «εμείς είμαστε ηγεσία, εμείς αποφασίζουμε και
δεν νοιαζόμαστε τι λέγεται». Ασφαλώς και τα εναέρια μέσα των Ενόπλων Δυνάμεων
μπορούν να χρησιμοποιηθούν από την πολιτκή ηγεσία του υπουργείου Άμυνας, όμως με
μέτρο και σύνεση και για σκοπούς αμιγώς στρατιωτικών υποχρεώσεων (π.χ για
παρακολούθηση μιας στρατιωτικής άσκησης ή σε δυσπρόσιτα φυλάκια, κ.λπ.). Δεν
υπάρχει κανένας λόγος να μετακινηθεί ο κ. Καμμένος για μια πολιτική εκδήλωση με
στρατιωτικά μέσα. Μπορούσε να μεταβεί οδικώς είτε από τα Γιάννινα είτε από τη
Πρέβεζα, όπου και οι δύο διαδρομές είναι εντυπωσιακές. Ψιλά γράμματα, θα που
πείτε.
Όμως ο υπουργός Άμυνας, αφού είδε τις εκδηλώσεις -δεν ξέρω αν έψαξε να
βρει τον Πήλιο Γούση- συνέχισε την ημερήσια βόλτα του κατα μήκος των
ελληνοαλβανικών συνόρων, επισκεπτόμενος συνοριακά φυλάκια και -σύμφωνα με τις
ανταποκρίσεις τοπικών μέσων- δεσμεύτηκε για επαναλειτουργία ορισμένων εξ αυτών
με τη μετακίνηση δυνάμεων καταδρομών και ενίσχυση των υπαρχόντων στρατιωτικών
τμημάτων, ώστε να τονωθεί δήθεν το αίσθημα ασφαλείας με πρόσχημα την αυξανόμενη
επιθετική αλβανική ρητορική.
Εδώ τα πράγματα σοβαρεύουν. Σε ποια εξωτερική
πολιτική απέναντι στην Αλβανία εντάσσονται τέτοιες κινήσεις; Το γνωρίζει ο Νίκος
Κοτζιάς και ο Αλέξης Τσίπρας; Σύμφωνούν; Έχει συζητηθεί με άλλα κόμματα στο
Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής ή είναι επικολυρικές κινήσεις εθνολαϊκισμού της
δεκάρας; Τι μήνυμα επιδιώκεται να περάσει; Μην κουνιέστε γιατί δεν μασάμε; Και
είναι αποτελεσματική μια τέτοια πολιτική, η οποία αντί να αμβλύνει τις
εθνικιστικές κορώνες των Τιράνων τις πολώνει;
Στα ερωτήματα αυτά και πιθανόν
κι άλλα καλούνται να απαντήσουν και οι κυβερνητικοί παράγοντες του ΣΥΡΙΖΑ, οι
οποίοι θα πρέπει να ξεκαθαρίσουν αν η αντιμνημονιακή κυβερνητική σύμπραξη
συνάδει με εθνικολαϊκισμούς, στους οποίους η Αριστερά είχει σταθερό μέτωπο...
ever. Αλλιώς, τα πράγματα είναι σοβαρά κι όχι για πλάκα.
Tου Μιχάλη
Μιχαήλ
Ο Μιχάλης Μιχαήλ είναι δημοσιογράφος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου