Δείτε τα video
Πρόκειται για το Αλωνάκι που βρίσκεται δίπλα από
την "σκάλα του Οδυσσέα".
Στην παραλία φτάνει κανείς κατηφορίζοντας ένα
χωμάτινο μονοπάτι με σκόρπια σκαλάκια.
Η θέα είναι όμορφη -τα νερά είναι
τουρκουάζ και τα βράχια κατάφυτα.
Η θάλασσα είναι καθαρή από φύκια μέχρι ένα βολικό
σημείο (γι'αυτούς που δεν είναι λάτρεις των συγκεκριμένων υδρόβιων φυτών) και ο
βυθός έχει ψιλή ή χοντρή άμμο.
Καντίνες και τα σχετικά δεν υπάρχουν. Η παραλία
χωρίζεται σε τμήματα από μικρά άσπρα βράχια που καταλήγουν στη θάλασσα.
Το Αλωνάκι έχει πολλά ψάρια που δε χάνουν
ευκαιρία να τσιμπήσουν μόλις αντιληφθούν ακινησία. Επίσης κυκλοφορούν πολλές
σφήκες. Από την παρέα μας τσίμπησαν δύο άτομα -αυτά που είχαν τις πιο πολύχρωμες
πετσέτες. Είχαμε την προνοητικότητα να πάρουμε μαζί μας αμμωνία που ανακουφίζει
από το τσίμπημα της σφήκας, αν όμως κάποιος είναι αλλεργικός θα ήταν προτιμότερο
να μεταφερθεί σε ένα κέντρο υγείας.
Επισκέφτηκα κι εγώ το Αλωνάκι (τοποδείκτης)
πρόσφατα. Πρέπει να κάνουμε μια μικρή διευκρίνιση εδώ: Υπάρχει και άλλο
"Αλωνάκι" κοντά στην Πρέβεζα. Έτσι για χάριν διαφοροποίησης εκείνο το ονομάζουμε
Αλωνάκι Πρέβεζας ενώ αυτό εδώ Αλωνάκι Βαλανιδορράχης ή
Αμμουδιάς. Αν και τα δύο ανήκουν στο νομό Πρέβεζας.
Για να
φτάσετε στην παραλία θα ακολουθήσετε το ίδιο δρομολόγιο που
περιγράφω και για τον Όρμο του
Οδυσσέα μέχρι το σημείο που οι πινακίδες σάς κατατοπίζουν ότι δεξιά
πάει στον Οδυσσέα ενώ αριστερά στο Αλωνάκι. Φτάνοντας θα διαπιστώσετε ότι εδώ
λίγο δύσκολο να αντιμετωπίσετε πρόβλημα παρκαρίσματος. Υπάρχει ένα
μεγάλο ξέφωτο και αρκετοί χώροι με σκιά κάτω
από τα πεύκα. Κάποιοι βρήκαν εδώ καλό μέρος για να στήσουν το... νοικοκυριό τους
κάτω από τη σκιά των πεύκων.
Για όσους προτιμούν τα μονοπάτια αντί για τις
σκάλες, έχουν εναλλακτική λύση το δρομάκι που αρχίζει δίπλα από
τα σκαλοπάτια, περνάει από την καντίνα που είναι περίπου στα
μισά του δρόμου και ενώνεται πάλι με τα σκαλιά λίγο πριν φτάσετε στην παραλία.
Μη φανταστείτε ότι είναι καμιά μεγάλη απόσταση, γύρω στα 50 σκαλοπάτια όλα κι
όλα.
Αν και το όμορφο χρώμα της θάλασσας ξεχωρίζει ήδη
ανάμεσα από τα πεύκα όπως κατεβαίνετε προς την παραλία, όταν φτάσετε θα μείνετε
σίγουρα κάπου κοντά στα τελευταία σκαλιά χαζεύοντας το τοπίο. Ένα υπέροχο
γαλάζιο ως τιρκουάζ μπροστά σας, βράχος δεξιά και αριστερά και ένα δάσος με
πεύκα που φυτρώνει στην κορυφή των ψηλών βράχων που βρίσκονται στην πλάτη σας. Η
φύση στις καλές στιγμές της.
Η παραλία δεν είναι και πολύ μεγάλη αλλά ούτε και
πολύ μικρή. Με δυσκολία θα φτάνει τα 150 μέτρα από άκρη σε
άκρη. Κάπου στο κέντρο της υπάρχουν κάποια μεγάλα βράχια πάνω
στην άμμο που φαίνεται ότι κύλησαν από ψηλά και έμειναν εκεί. Πάνω από έναν
τέτοιο βράχο πάρθηκαν οι επόμενες δύο φωτογραφίες ενώ η μεθεπόμενη πάρθηκε
σχεδόν από απέναντι, από τα βράχια που βρίσκονται στη δεξιά απόληξη της
παραλίας.
Ο γιαλός είναι αμμουδερός στο μεγαλύτερο μέρος
του, αν εξαιρέσουμε κάποια τμήματα με πέτρες περίπου στο κέντρο της παραλίας.
Μέσα στο νερό υπάρχουν τμήματα με άμμο αλλά και τμήματα με πέτρες. Ψάξτε να
βρείτε το δικό σας αγαπημένο κομμάτι.
Ερχόμαστε τώρα στις... σφήκες.
Ανεβαίνοντας ξανά προς το "πάρκινγκ" σταμάτησα για λίγο στην καντίνα και έπιασα
κουβέντα με τον καντινιέρη και κάποιους που απολάμβαναν την μπιρίτσα τους κάτω
από τη σκιά των πεύκων. Από ό,τι πληροφορήθηκα λοιπόν, η περιοχή είναι γεμάτη
μέλισσες (ιδίως κατά τον Αύγουστο) γιατί λίγο πιο πάνω οι
μελισσοκόμοι φέρνουν και εναποθέτουν τις κυψέλες
τους για να μαζέψουν τα εργατικά τους έντομα το υλικό για την κατασκευή
του πευκόμελου. Έτσι περιφέρονται παντού από το δάσος μέχρι την παραλία. Καλά
που βάλατε αμμωνία, μιας και το τσίμπημα της μέλισσας (όξινο)
θέλει αμμωνία (βάση) για... αντίδοτο, ενώ της σφήκας είναι εντελώς αντίθετα και
θέλει ξίδι.
Οι μέλισσες όμως ή μάλλον οι μελισσοκόμοι είναι
υπεύθυνοι και για ένα άλλο πρόβλημα, εκτός από τα τσιμπήματα:
για την καταστροφή των πεύκων. Για να πετύχουν
μεγαλύτερη απόδοση στο μέλι που παράγουν οι μέλισσες, "μπολιάζουν" τα πεύκα με
ένα έντομο το οποίο προκαλεί τη λεγόμενη "βαμβακίαση" με
αποτέλεσμα σιγά σιγά τα προσβεβλημένα πεύκα να σαπίζουν, να ξεραίνονται και να
πέφτουν. Περισσότερα για τη βαμβακίαση μπορείτε να διαβάσετε κι εδώ.
Στις παρακάτω εικόνες βλέπετε στα
αριστερά τον κορμό ενός πεύκου που έχει προσβληθεί από βαμβακίαση και στη δεξιά
τα αποτελέσματά της. Όπως βλέπετε, το συγκεκριμένο πεύκο δεν είναι πράσινο όπως
τα υπόλοιπα. Έχει αρχίσει να πεθαίνει εδώ και καιρό και κάποια
στιγμή θα σαπίσει, θα ξεραθεί και θα πέσει.
Αυτά λοιπόν από το Αλωνάκι. Μια παραλία με άγρια
ομορφιά που οι γνώστες την ξέρουν από παλιά. Όποιος διαβάζει το
travelforum όμως, γίνεται κι αυτός γνώστης.
Για να χαιρόμαστε όμως πάντα την όμορφη αυτή παραλία, μην ξεχνάτε να ακολουθείτε
την υπόδειξη της πινακίδας:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου