Ελλάδα χωρίς ακτές, υπάρχει; Ποιος όμως τους έδωσε το δικαίωμα να πουλήσουν τις θάλασσές μας;

Είμαστε έθνος ναυτικών. Λαός ναυτικός εδώ χιλιάδες χρόνια. Από τις θάλασσες ξεκινήσαμε.

"T΄ άτιμο στοιχειό" που λέει κι ο Καρκαβίτσας. Η ναυμαχία της Σαλαμίνας είναι η πρώτη σύγκρουση μεταξύ των πολιτισμένων Ελλήνων και των βαρβάρων. Ξέραμε τις θάλασσες. Γι αυτό νικήσαμε και επιβιώσαμε. Δεν οργώσαμε μόνο με άροτρα την γη μας. Την μάθαμε, την αγαπήσαμε, την ταξιδέψαμε, μας έδωσε τροφή, μας προσέφερε βιός και εμπόριο, έγινε και τάφος μας. Από εκεί ξεχυθήκαμε στον κόσμο. Από τα πέλαγα προς τις στεριές. Τα 3/4 του πλανήτη μας είναι θάλασσες και οι Έλληνες ήταν οι πρώτοι που τις έκαναν σπίτια τους.

Πόσοι από εμάς δεν έχουμε ή δεν είχαμε σχέση με κάποιο ναυτικό; Πόσοι από εμάς δεν αντικρίζουμε με τον ίδιο σεβασμό όχι μόνο τα ροζιασμένα χέρια του αγρότη αλλά και τα σκληρά χέρια του ψαρά; Αυτού που του βάθυνε τις κόγχες των ματιών της θάλασσας η υγρασία. Αυτού που σκλήρυνε το βλέμμα του τ΄ αλάτι.

Πουλιέται αυτός;

Πόσοι από εμάς δεν έχουμε ως καταφύγια κάποιες παραλίες; Καταφύγια ηρεμίας, επαφής με την φύση, ανάτασης, δίπλα στο γαλάζιο; Πόσοι από εμάς δεν ξοδέψαμε νύχτες με την παρέα σε μία παραλία ανάβοντας φωτιά, παίζοντας μουσική, τραγουδώντας δυνατά κάτω απ΄ το φεγγάρι με κιθάρες και ζωηρές ματιές;

Η θάλασσα μας περιτριγυρίζει. Είμαστε η χώρα με την μεγαλύτερη ακτογραμμή στην Ευρώπη. Με τα περισσότερα νησιά. Η θάλασσα είναι τα χνάρια μας. Το παρελθόν, το παρόν αλλά και το μέλλον, η βαριά βιομηχανία μας, ο τουρισμός.

Η Ελλάδα έχει σχεδόν ίδιο εμβαδόν με τη Γερμανία, μαζί με το υγρό στοιχείο εντός των συνόρων μας. Μόνο το 1/3 της χώρας μας όμως είναι ξηρά, ενώ τα 2/3 είναι υγρό στοιχείο.

Η πρόσβαση από την ξηρά στο υγρό στοιχείο αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα για κάθε Έλληνα, που ο περιορισμός του ισοδυναμεί με το μάντρωμά του στο χερσαίο 1/3 της ελληνικής επικράτειας.

Το νέο νομοσχέδιο που τίθεται σε διαβούλευση για πρώτη φορά ρυθμίζει την κατάργηση και του αιγιαλού. Ο αιγιαλός, οι παραλίες μας, οι εκτάσεις εκείνες της ξηράς που είναι μεταξύ των ορίων που φθάνει το κύμα είναι κοινόχρηστες σύμφωνα με το νόμο. Πάντα ήταν σύμφωνα με τον Αστικό Κώδικα.

Ο Αστικός Κώδικας έχει γίνει πλέον ένα χαριτωμένο κείμενο που κάποτε διατύπωνε κανόνες που τώρα μοιάζουν ευχές. Έτσι καταντήσανε και το Σύνταγμα.

Στο άρθρο 967 του ΑΚ ορίζεται ότι πράγματα εκτός συναλλαγής είναι τα κοινά σε όλους, τα κοινόχρηστα ενώ στο επόμενο άρθρο ορίζεται με σαφήνεια ότι κοινόχρηστα είναι ιδίως τα νερά με ελεύθερη και αέναη ροή, οι δρόμοι, οι πλατείες, οι αιγιαλοί, τα λιμάνια και οι όρμοι, οι όχθες πλεύσιμων ποταμών, οι μεγάλες λίμνες και οι όχθες τους. Εκτός συναλλαγής λέει ο νόμος.

Στο νέο νομοσχέδιο για τον αιγιαλό: 

- Αφαιρούνται όλοι οι περιορισμοί στην έκταση που μπορεί να παραχωρηθεί σε απλή χρήση (λ.χ. ξαπλώστρες, αναψυκτήρια).

- Αφαιρούνται όλες οι αναφορές στην υποχρέωση ελεύθερης και απρόσκοπτης πρόσβασης στον αιγιαλό, καθώς και η απαγόρευση της παραχώρησης της αποκλειστικής χρήσης αιγιαλού και παραλίας.

- Επιτρέπεται η επιχωμάτωση (μπάζωμα) θαλάσσιου χώρου για την εξυπηρέτηση επιχειρηματικής δραστηριότητας που έχει ενταχθεί στις στρατηγικές επενδύσεις.

- Το σχέδιο νόμου επίσης προβλέπει τη δυνατότητα νομιμοποίησης αυθαίρετων κατασκευών (έναντι οικονομικού ανταλλάγματος) που βρίσκονται στον αιγιαλό και την παραλία και οι οποίες χρησιμοποιούνται όχι για κατοικία, αλλά για επιχειρηματικούς σκοπούς.

Αυτός που παριστάνει τον Υπουργό Οικονομικών, για τον οποίο σύντομα θα διερευνηθούν πολλά, κατάφερε να αποφασίσει και την νομιμοποίηση αυθαιρέτων στον αιγιαλό τερματίζοντας αυθαίρετα και την εκστρατεία του υπουργείου Περιβάλλοντος για κατεδάφιση αυθαιρέτων με πόρους του Πράσινου Ταμείου.

Η προσπάθεια αυτή μάλιστα, όπως πληροφορούμαστε από την Καθημερινή, είχε ξεκινήσει εδώ και δύο χρόνια ενώ ο γενικός επιθεωρητής Περιβάλλοντος ζήτησε από τις Αποκεντρωμένες Διοικήσεις την αποστολή συγκεντρωτικών πινάκων αυθαιρέτων παραλαμβάνοντας περί τα 3.000 πρωτόκολλα κατεδάφισης αυθαιρέτων στον αιγιαλό σε όλη την Ελλάδα.

Όλες αυτές οι κατεδαφίσεις των αυθαιρέτων που θα γινόντουσαν για την υπεράσπιση του φυσικού μας πλούτου και την ανάδειξη της ομορφιάς της πατρίδας μας τώρα τερματίζονται. Ξεκινά η νομιμοποίηση τους, οι συναλλαγές με μίζες για τον χαρακτηρισμό των αυθαιρέτων ως επιχειρηματικά ακίνητα και τα γνωστά.

Η κλειστή κλίκα του ΤΑΙΠΕΔ θα αρχίσει τις ιδιωτικοποιήσεις σε αναμενόμενους αποκλειστικούς και κανονισμένους πλειοδότες για την παραχώρηση προς εκμετάλλευση της ακτογραμμής και των παραλιών μας. Οι συναλλαγές θα κανονίζονται σε λόμπυ πεντάστερων ξενοδοχείων ή σε ταβέρνες από Υπουργούς πολιτικάντηδες με κρασάκι, κουστωδία που θα παίρνει κι αυτή το κατιτίς της και έχει ο Θεός.

Κανένας Λαός δεν εξουσιοδότησε καμιά καλπονοθευτικά διαπλεκόμενη παρέα να πουλά τον αιγιαλό και την ιστορία μας. Είναι βαθύτατα παράνομο και προσβλητικό!

Έχουμε μια ιστορία, όσο και αν δεν την σεβαστήκαμε ως σύγχρονοι Έλληνες, δε νοείται ούτε να την ιδιωτικοποιήσουμε ούτε να την πουλήσουμε. Να την προστατέψουμε ναι, να την αναδείξουμε ναι, να την προβάλλουμε και να την εκμεταλλευτούμε τουριστικά ναι, με σεβασμό σε εμάς, στον κοινόχρηστο χαρακτήρα τους κατά τον προορισμό των πραγμάτων.

Να τα πουλήσουμε, όμως, γιατί και σε ποιους;

Για να εξυπηρετήσουμε τάχα ένα χρέος που ούτως ή άλλως γιγαντώνεται και αυξάνεται σταθερά και είναι αδύνατον να αποπληρωθεί ακόμα και αν πουλήσουμε όλα τα ακίνητα, τα λιμάνια, τα αεροδρόμια και τον φυσικό πλούτο όλης της χώρας; Ή μήπως για να πάρουνε ορισμένα ωραία εξοχικά οι κολλητοί, οι εθνικοί μας εργολάβοι, και τις μιζούλες τους οι μαυρογυαλούροι που θα κανονίσουν τι θα πουλήσουν και σε ποιον, οικόπεδα με φόντο την θάλασσα και τον αιγιαλό.

Γιατί το κάνουμε όλο αυτό; Για να αποδείξουμε πόσο άχρηστοι ή πόσο διεφθαρμένοι είμαστε;

Είναι τόσο δύσκολο να βρούμε σοβαρούς ανθρώπους να διαμορφώσουμε χρήσεις και τρόπους αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας με σεβασμό στις ακτές μας; Τρόπους που θα βοηθήσουν τον τουρισμό με σεβασμό στο περιβάλλον και την φυσική διάταξη της χώρας μας.

Με λογικούς περιορισμούς που θα διαφυλάξουν αυτή τη φυσική διάταξη μπορεί να βοηθήσουμε την τουριστική ανάπτυξη και τη βελτίωση της οικονομικής συνεισφοράς του τουρισμού που είναι η "βαριά βιομηχανία" της χώρας. Με μέτρο και σύνεση. Όχι άναρχα και στη διακριτική ευχέρεια κάποιων γραφειοκρατών με βάση τη μίζα που θα εξασφαλίζουν για τον εαυτό τους σε βάρος της κοινωνίας.

Πρέπει να αναδείξουμε και να αξιοποιήσουμε την ομορφιά μας και την ιστορία μας. Όχι να την πουλήσουμε!

Tι ακριβώς πουλάνε αυτοί οι τύποι και ποιος τους νομιμοποίησε να παραβαίνουν τον νόμο ως ανδρείκελα μιας παραπαίουσας κυβέρνησης;

Κάποια πράγματα δεν εκχωρούνται. Ούτε πουλιούνται. Οι ακτές μιας ναυτικής χώρας που στα 2/3 της απαρτίζεται από υγρό στοιχείο είναι σε αυτά που δεν πουλιούνται!

Δεν μεταφράζονται όλα σε χρήματα. Υπάρχουν κάποια όρια που έχουν προ πολλού ξεπεραστεί. Στην Ελλάδα δεν θα πρέπει να ανεχτούμε παραλίες με συρματοπλέγματα και φουσκωτούς τριγύρω. Δεν μεγαλώσαμε στο Γκουαντανάμο ούτε θα μας κάνουν Βόρεια Κορέα εκείνοι που την κοροϊδεύουν. Εξοικειώθηκαν πολύ με αυτά τα πρότυπα οι άρχοντές μας.

Τα πολιτικά ανδρείκελα που μας οδηγούν σε ένα νέο μεσαίωνα πρέπει να παραγκωνιστούν. Έχουμε υποστεί πολλές ταπεινώσεις και έφθασε η ώρα μια φορά να νικήσει ο Λαός.

Ο πολιτικός χρόνος πυκνώνει και η Ελλάδα θα γυρίσει σελίδα.

Οσονούπω.

Από τον Χρήστο Λαδά
Ο κ. Χρήστος Λαδάς είναι δικηγόρος

www.capital.gr