Επιστολή 16χρονης στην Κυβέρνηση: "Θέλω να ξέρετε κι εσείς και οι γύρω σας ποιος σας μιλάει, ποιος υψώνει το κεφάλι του"

Αγαπητέ κ. Υπουργέ Παιδείας, κ. Πρωθυπουργέ, Υπουργοί λοιπών υπουργείων, κύριοι βουλευτές, Ξέρω πως θέλει θάρρος μια απλή δεκαεξάχρονη να εκφράσει τα παράπονά της στα πρόσωπά σας, αλλά από το να τα έχω μέσα μου και να με βασανίζουν, προτιμώ να εκφραστώ. Δημοκρατία έχουμε, άλλωστε.

Εδώ και εννέα σχεδόν μήνες, εφαρμόζεται ο νόμος του "Νέου Λυκείου", με σκοπό να. Με ποιον σκοπό; Να ξεχωρίσει τους καλούς μαθητές από τους κακούς; Να κάνει τους μαθητές να χάσουν την εφηβεία τους και να τους αναγκάσει να πάρουν αποφάσεις που θα καθορίσουν την ζωή τους σε μια τόσο τρυφερή ηλικία; Με σκοπό να στείλει παιδιά στα ΕΠΑΛ.Λ; Και στην τελική σε ποια ΕΠΑ.Λ; Σε αυτά που εσείς οι ίδιοι αποφασίσατε να "κόψετε" ειδικότητες; Που παιδιά που είχαν ως όνειρο π.χ. την νοσηλευτική αναγκάστηκαν να μεταφερθούν στα Ενιαία/Γενικά Λύκεια για να πετύχουν τους στόχους τους;

Στα ΕΠΑΛ.Λ. που -πιστέψτε με- είχαν καθηγητές με μεράκι και όνειρα για μια καλύτερη Ελλάδα και για καλύτερους ανθρώπους κι εσείς τους "κόψατε τα φτερά" με το χαρτί της απόλυσης; Λέτε πως όλα είναι για τους νέους, αλλά για ποιους νέους; Γι' αυτούς που θα βγούνε έξω, επειδή η Ελλάδα που δημιουργήσατε δεν τους πληρεί τις ανάγκες τους; Οι νέοι αγαπούν την Ελλάδα, οι μαθητές θέλουν να μείνουν μέσα. Σας απλώνουν το χέρι κι εσείς κυριολεκτικά τους το δαγκώνετε. Προσπαθούν, πιέζονται, καταβάλουν δυνάμεις, αγχώνονται, απογοητεύονται, θέλουν, ονειρεύονται και ως απολαβές έχουν ένα επιεικώς κακό σύστημα. 

Φανταστείτε τον εαυτό σας ως μαθητή Α' Λυκείου το 2014. Περίπου τα περασμένα δύο χρόνια κάνετε σχέδια: Θα διαβάσω τόσο, θα δώσω παραπάνω βάση σε αυτά τα μαθήματα, θα κάνω φροντιστήρια σε αυτά τα μαθήματα. Και ξαφνικά στην αρχή της σχολικής χρονιάς σας λένε οι καθηγητές σας πως στην άστατη Ελλάδα, πάρθηκε οριστική απόφαση για την αλλαγή του εκπαιδευτικού συστήματος. ΤΙ; -η πρώτη σας αντίδραση. ΓΙΑΤΙ; -η δεύτερη. Ακόμη, οι καθηγητές σας ενημερώνουν πως έχουν πλήρη άγνοια περί του θέματος. Τι θα κάνατε; Θα αγχωνόσασταν; Θα φοβόσασταν; Θα τα αφήνατε όλα στην τύχη; Καιρό πριν, είχαμε μια συζήτηση με έναν από τους καθηγητές μας. 

Πρώτη φορά καθηγητής μας μίλησε για το σύστημα ως συνειδητοποιημένος άνθρωπος και όχι ως καθηγητής. Και είχε την ίδια άποψη με εμάς: Ένα προχειροφτιαγμένο σύστημα που δεν θα ωφελήσει ούτε τους μαθητές, ούτε τους γονείς των μαθητών, αλλά τις τσέπες αυτών που έχουν φροντιστήρια. Ένα σύστημα που θα κάνει ανθρώπους να πιστεύουν πως είναι «ηλίθιοι» επειδή απέτυχαν στις εξετάσεις. Οι ίδιοι οι μαθητές ζητούν την επανεξέταση αυτού. Ζητούν πίσω το παλιό σύστημα, το λιγότερο αγχωτικό, το λιγότερο πιεστικό. Οι καθηγητές το ζητούν, τα δικά σας εκτελεστικά όργανα. Οι άνθρωποι στους οποίους οι γονείς και εσείς οι ίδιοι εμπιστεύεστε το μέλλον των Ελληνόπουλων. 

Με λένε Ιωάννα Κεραμάρη, και σας ζητώ να γίνει γνωστή η επιστολή αυτή, καθώς και το αίτημα μου στην Βουλή. Δεν φοβάμαι να ακουστεί το όνομά μου. Δεν φοβάμαι να κριθώ. Θέλω να ξέρετε κι εσείς και οι γύρω σας ποιος σας μιλάει, ποιος υψώνει το κεφάλι του. Γιατί Δημοκρατία είναι να υψώνεις το κεφάλι σου και να λες την γνώμη σου. Ξέρετε, κάποτε κάποιος με ρώτησε «Αν είχες τη δυνατότητα να αλλάξεις κάτι, τι θα ήταν αυτό;» «Η εκπαίδευση» απάντησα. Ώριμη; Συνειδητοποιημένη; Κατά του νόμου; Πώς πρέπει να χαρακτηριστώ; Έρευνες για τα εκπαιδευτικά συστήματα των κρατών κατέταξαν την Ελλάδα μας στην τελευταία θέση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και πριν βιαστείτε να κάνετε λόγο για την παγκόσμια θέση της, σας ενημερώνω πως το εκπαιδευτικό μας σύστημα βρίσκεται σε θέση ανάμεσα σε αυτές υποανάπτυκτων χωρών. Και ρωτάω: Γιατί; Γιατί στην χώρα που έδωσε πνοή στην Δημοκρατία, ζωή στην εκπαίδευση και νόημα στον πολιτισμό, συμβαίνουν όλα αυτά; Γιατί τόση πίεση, τόσο άγχος; Για να περάσουμε σε ένα πανεπιστήμιο και να πάρουμε ένα πτυχίο που θα μας χρησιμέψει κατά πάσα πιθανότητα στο εξωτερικό; Για να δούμε τα όνειρά μας να χτίζονται στο Λονδίνο, την Νέα Υόρκη, την Φρανκφούρτη, το Σίδνεϊ; 

Πραγματικά συγνώμη, αλλά ανησυχώ για το μέλλον μου. Φοβάμαι γι' αυτό του αδερφού μου και τρέμω γι' αυτό των φίλων και των συγγενών μου. Θέλετε να κάνετε μια καλύτερη Ελλάδα, ένα καλύτερο εκπαιδευτικό σύστημα; Ρωτήστε! Ρωτήστε τους μαθητές, τους καθηγητές. Δώστε τους σημεία και αφήστε τους να τα προσαρμόσουν στα μέτρα τους. Ακούστε τους! Εμπιστευθείτε τους! Αφήστε να χαράξουν ένα μονοπάτι! Μην τους χρησιμοποιείτε ως πειραματόζωα για το μέλλον. 

Ευχαριστώ πολύ.

 Ιωάννα Κεραμάρη Μαθήτρια Α' Λυκείου 2ο ΓΕ.Λ. Γιαννιτσών 

www.alfavita.gr