Αυτή είναι η Ελλάδα; Οι νεοφασίστες, οι σταρ, οι ποδοσφαιριστές και οι διαπλεκόμενοι επιχειρηματίες ;

Για ακόμη μια φορά οι επιλογές των πολιτών έδειξαν σε όλους μας ότι η διάλυση του μεταπολιτευτικού συστήματος εξουσίας και η δημιουργία μιας νέας Ελλάδας δεν είναι επικοινωνιακό κόλπο. Είναι ιστορική απαίτηση....

Από τότε που ο πρωθυπουργός, αλλά και άλλοι σοβαροί παράγοντες πολιτικοί και όχι μόνο είπαν ότι η Ελλάδα χρειάζεται να αλλάξει, δεν ήταν λίγοι που τους χλεύασαν. Μερικοί είπαν ότι είναι φθηνό επικοινωνιακό κόλπο, άλλοι ότι είναι μια προσπάθεια του συστήματος να παραμείνει ζωντανό. Ενώ μέσα στη Νέα Δημοκρατία πολλοί είπαν «τι τα θέλει ο Σαμαράς τα περί νέας Ελλάδας. Παλαιός πολιτικός είναι τι μας λέει τώρα;».

Κι όμως, για ακόμη μια φορά οι επιλογές των πολιτών έδειξαν σε όλους μας ότι η διάλυση του μεταπολιτευτικού συστήματος εξουσίας και η δημιουργία μιας νέας Ελλάδας δεν είναι ούτε σύνθημα, ούτε domain ούτε επικοινωνιακό κόλπο. 

Είναι απαίτηση της κοινωνίας η οποία δεν αντέχει άλλο αυτό το πολιτικό προσωπικό και αντιδρά με τον τρόπο που αντιδρά. Δείτε μόνο τι ψήφισε ο κόσμος στις δημοτικές και θα καταλάβετε. Πέρα από το 20% των φασιστών της Χρυσής Αυγής, του Κασιδιάρη, του Παναγιώταρου και των άλλων υπόδικων που εξελέγησαν με τα κουμπούρια στα χέρια έχουμε και λέμε: 

Ο Ηλίας Ψινάκης είναι ο νέος Μαραθωνοδρόμος. Ανεβασμένος πάνω στο άλογό του θα διοικήσει έναν ιστορικό δήμο αν και άσχετος με οτιδήποτε έχει σχέση με την πολιτική. Γιατί δεν μπορεί να βάζει μπροστά ως εμπειρία το μανατζεριλίκι στον Ρουβά ή τις συμμετοχές του σε reality; 

Ο Απόστολος Γκλέτσος 67% από την πρώτη Κυριακή, ένα βαρύ ζεϊμπέκικο και ανακοίνωση κόμματος. Μάλιστα όπως μας λέει θα είναι έτοιμο σύντομα, θα είναι μέλη μόνον όσοι έχουν ένσημα και γιατί όχι, γιατί να μη γίνει και πρωθυπουργός; 

Ο Μπέος στον Βόλο, αυτός που κυκλοφορούσε πριν μερικούς μόλις μήνες με βραχιολάκια στα χέρια και που έστηνε ματσάκια στο ποδόσφαιρο ετοιμάζεται να γίνει δήμαρχος της προοδευτικής πόλης του Βόλου. 

Και βέβαια όπως πάντα οι γνωστοί μαϊντανοί που εκλέγονται μόνο και μόνο γιατί είναι σελέμπριτι. Βάνα Μπάρμπα, Τάσος Χαλκιάς, Ντίνος Καρύδης, Αντώνης Καφετζόπουλος, Στάθης Δρογώσης, Πόπη Διαμαντάκου κ.λπ. Στο παραπέντε δεν εξελέγησαν οι Γκερέκου, ο Σόμμερ, η Καφαντάρη κ.λπ. 

Δεν πρέπει βεβαίως να ξεχνάμε τις μεγάλες φίρμες του Πειραιά, τον Μαρινάκη, τον Κόκκαλη και τους λοιπούς ποδοσφαιριστές. 

Μα είναι αυτή η Ελλάδα θα αναρωτηθεί κανείς; Είναι η Ελλάδα των νεοφασιστών, των σταρ, των ποδοσφαιριστών, των διαπλεκόμενων επιχειρηματιών και του κάθε άσχετου από δήμους και περιφέρεις που παίρνει πόστα στα οποία θα μπορούσαν να εργαστούν άξιοι αυτοδιοικητικοί; 

Ή μήπως είναι δυνατόν να υπάρχουν στη Βουλή καλτσοδέτες, μαχαιροβγάλτες και παντελώς ανόητοι που δεν έχουν ιδέα από πολιτική; 

Κι όμως είναι δυνατόν. Πρέπει να το αποδεχθούμε ότι είναι κι αυτή η Ελλάδα. Μέσα σ' όλα τα υπόλοιπα αρνητικά της αυτή η χώρα κατατρύχεται και από την αρρώστια των κακών πολιτικών, της κεντρικής σκηνής και της αυτοδιοίκησης. 

Όμως, το κακό έχει παραγίνει και σίγουρα σ' αυτό έχει επιδράσει η οικονομική κρίση, η κρίση αξιών, η σιχασιά που νιώθει ο κόσμος για μέρος του πολιτικού συστήματος που τον πρόδωσε και τον πλήγωσε. 

Από την άλλη είναι και ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα μιας κοινωνίας η οποία έχει μείνει πίσω σε πολλά κρίσιμα ζητήματα. Στην Παιδεία που διαλύεται, στα πανεπιστήμια που παράγουν ανέργους, στην κοινωνία που βρίσκεται στα κάγκελα και δημιουργεί πολίτες που μουντζώνουν τη Βουλή και απειλούν να της βάλουν φωτιά. Μια Ελλάδα που αναστενάζει στα γήπεδα βλέποντας άθλιο, στημένο ποδόσφαιρο και αποθεώνοντας ποδοσφαιρικούς παράγοντες οι οποίοι πριμοδοτούν τη βία. 

Μια Ελλάδα του καναπέ που χαζεύει στα τηλε-ριάλιτι τους αστέρες και μετά πάει και τους ψηφίζει. Μια χώρα που ξέχασε εδώ και χρόνια ότι είναι η Ελλάδα, ο φάρος του πολιτισμού, των γραμμάτων και των τεχνών. Η κοιτίδα της δημοκρατίας που γέννησε μεγάλους πολιτικούς οι οποίοι αγάπησαν και υπηρέτησαν ανιδιοτελώς την πατρίδα. 

Και που κανείς δεν κάνει τον κόπο να θυμίσει στους Έλληνες ποιοι είναι και από πού προέρχονται. Αυτό είναι το δράμα της Ελλάδας. Μια χώρα με πολίτες που έχουν τους πολιτικούς που αξίζουν και δυστυχώς πολιτικούς που έχουν τους πολίτες που αξίζουν. 

Κι εδώ έρχεται το αίτημα για τη νέα Ελλάδα. Όχι του Σαμαρά, όχι του Τσίπρα ή του Σταύρου Θεοδωράκη. Είναι το αίτημα όλων των Ελλήνων που μπούχτισαν με αυτά που βλέπουν και ζουν. Που θέλουν μια καλύτερη χώρα για τα παιδιά και τα εγγόνια τους. Που θέλουν καλύτερα πανεπιστήμια, καλύτερους χώρους εργασίας, καλύτερο δημόσιο τομέα και βεβαίως καλύτερο πολιτικό προσωπικό. 

Δεν είναι καθόλου εύκολο να γεννηθεί από τις στάχτες της μια νέα Ελλάδα αλλά αξίζει η προσπάθεια. Αν θα είναι ο Σαμαράς ή κάποιος άλλος αυτός που θα πάρει τη χώρα από το χέρι θα το αποφασίσει ο κόσμος. Όμως οι καιροί ου μενετοί. Αν δεν γίνει τώρα η «επανάσταση» η Ελλάδα θα συνεχίζει να ζει στον μεταπολιτευτικό της βούρκο. Και θα χαίρονται όλοι εκείνοι που θέλουν μια χώρα σε άθλια κατάσταση για να την απομυζούν και να την εκμεταλλεύονται. Και φυσικά για να παρασιτούν διάφοροι σελέμπριτι, επιχειρηματίες, ποδοσφαιριστές και άλλοι άσχετοι διάττοντες αστέρες

www.antinews.gr