Χριστουγεννιάτικη Αθήνα, δυο κόσμοι που
συνυπάρχουν αλλά ο καθένας βρίσκεται στη δική του διάσταση. Βόλτες στο
στολισμένο κέντρο, τόνωση της αγοράς και από δίπλα άστεγοι σε κούτες που
κοιμούνται σε εισόδους πολυκατοικιών σκεπασμένοι με μία κουβέρτα στην καλύτερη
περίπτωση. Η θερμοκρασία το βράδυ στους 5 βαθμούς περίπου. Κόσμος που βγαίνει
για ψώνια, το βράδυ τα μαγαζιά τίγκα, κομφούζιο στα πέριξ της Καρύτση, της
πλατείας Αγίας Ειρήνης, δε βρίσκεις να κάτσεις σε μαγαζί, παντού προσκύνημα.
Κανένας από τους δυο κόσμους δεν αρνείται στον άλλο το δικαίωμα (συν)ύπαρξης,
απλά ο ένας κόσμος κάνει σαν να μην υπάρχει ο άλλος. Αυτός που κατά κύριο λόγο
ενοχλείται είναι ο κόσμος που δεν έχει πρόβλημα, από τους αστέγους που του
χαλάνε τη Χριστουγεννιάτικη ζαχαρένια. Αλλά δεν είναι μόνο φέτος έτσι, πάντα
έτσι ήταν...
Κανένας δεν αρνήθηκε σε κανέναν άλλο να βγαίνει, να
τρώει ή να διασκεδάζει εάν έχει τη δυνατότητα, επειδή άλλοι συνάνθρωποί μας δεν
την έχουν. Κανένας δεν είπε να μη στολιστεί η Αθήνα χριστουγεννιάτικα. Αλλά το
θέμα με τα στολισμένα με πουλόβερ δέντρα δεν εντάσσεται στην κατηγορία "και στην
Αφρική πεθαίνουν τα παιδάκια" που και αυτό είναι σαν σκεπτικό απαράδεκτο και
απάνθρωπο καθώς έχει δημιουργηθεί για να δικαιολογήσει την αδιαφορία για τον
ανθρώπινο πόνο. Δεν θα συζητήσουμε όμως τώρα για την αδιαφορία και την
απανθρωπιά γενικά.
Στα πλαίσια λοιπόν της δράσης 'yarn bombing', δέντρα
ντύθηκαν με πουλοβεράκια στην Αθήνα για να δοθεί χρώμα στην πόλη στα πλαίσια του
χριστουγεννιάτικου στολισμού, που περιλαμβάνει και πολλά άλλα πράγματα με τα
οποία κανείς δεν έχει αντίρρηση. Πολύ απλά γιατί ο υπόλοιπος στολισμός δεν έχει
χαρακτηριστικά ξεδιαντροπιάς που παραπέμπει σε Μαρίες Αντουανέτες. Τα στολισμένα
με πουλοβεράκια δέντρα όμως είναι άλλο θέμα.
Δεν είναι λαϊκισμός να πει
κανείς οτι, ρε φίλε, από δίπλα, όχι στην Αφρική, ΑΠΟ ΔΙΠΛΑ, υπάρχει κόσμος που
δεν έχει σπίτι, που δεν έχει δεύτερο πουλοβεράκι (εάν έχει και πρώτο) που έχει
μόνο μία κουβέρτα, ενώ εσύ σπίτι σου έχεις αναμμένο καλοριφέρ (καθώς κατηγορείς
και όσους δημιουργούν την αιθαλομίχλη, άρα δεν ανάβεις τζάκι, σωστά;) και
παπλώματα. Η αναζήτηση του λαϊκισμού σε κάθε έκφανση για να δικαιολογήσουμε τη
συγκαλυμμένη απανθρωπιά που υπάρχει είναι πλέον προκλητική. Κανένας λαϊκισμός,
εάν θέλουν να στολίσουν τα δέντρα υπάρχουν και άλλοι τρόποι. Δεν απασχολεί
κανέναν αν τριαλαλι τριαλαλό ΜΚΟ αποφάσισαν να δώσουν χρώμα έτσι, ας είχαν το
μυαλό να προσφέρουν και σε αστέγους κανένα πουλόβερ αφού είχαν περισεβούμενο
μαλλί. Ας είχαν το μυαλό να καταλάβουν οτι κάτι τέτοιο είναι
προκλητικό
Φυσικά δεν έχω καμια αμφιβολία οτι θα κατηγορηθώ για
λαϊκισμό, ας είναι, όταν θα έρθει όμως η Χρυσή Αυγή και θα μοιράζει πουλόβερ ή
κασκόλ, τότε να δω τι θα πούνε οι διώκτες του λαϊκισμού. Το να ζεις σε
διαφορετικό σύμπαν και να μην έχεις καμία επαφή με την πραγματικότητα δεν είναι
έγκλημα. Και το να αδιαφορείς επίσης δεν είναι έγκλημα, το να προκαλείς κιόλας
όμως είναι τεράστιο έγκλημα.
Δεν προσποιούμαι οτι μπορώ να καταλάβω πώς
είναι να ζεις σε χαρτόκουτο, να κρυώνεις, να φοράς μόνο τα ίδια ρούχα, να
κοιμάσαι στον δρόμο, να αναγκάζεσαι να απωλέσεις κάθε αξιοπρέπεια, να βλέπεις
γύρω σου κόσμο να καλοπερνάει και να προσπαθεί να ξεχάσει την παρουσία σου ή να
τον ενοχλεί κιόλας η παρουσία σου, να μην έχεις να φας. Όχι δεν μπορώ ούτε κατά
διάνοια να βάλω τον εαυτό μου στη θέση αυτών των ανθρώπων, ξέρω μόνο οτι δεν
είναι ανάγκη να τους προκαλούμε κιόλας. Καλό θα ήταν κάποιοι να το καταλάβουν
αυτό και να σταματήσουν να σκέφτονται με τον εμετικό τρόπο: "μα να μη στολίσουμε
την πόλη;", δεν είπε κανείς να μη τη στολίσουμε, είπε να μη προκαλούμε. Κι εάν η
συζήτηση πάει στα παιδάκια στην Αφρική, το ανάλογο είναι να πας δίπλα σε
παιδάκια που δεν έχουν να φάνε και να αρχίσεις να μασουλάς μακαρονάδες και να
πεις "ε τι να κάνουμε, να μη φάω δηλαδή;".
Το γεγονός οτι έχουμε
δημοτικές εκλογές και κάποιοι από εμάς πολύ θα θέλαμε να επανεκλεγεί ο Καμίνης,
ο οποίος έχει κάνει πράγματα για τους αστέγους, δεν σημαίνει οτι θα το
βουλώσουμε κιόλας και θα δικαιολογήσουμε μία τέτοια πρόκληση, την οποία επέλεξε
να στηρίξει ο Δήμος. Ναι υπάρχουν πολλοί τρόπο να δικαιολογήσει κανείς αυτή τη
δράση, τους οποίους δεν θα μπω στον κόπο να αναφέρω για να τους αντικρούσω,
είμαι σίγουρη οτι θα γίνουν σχετικά σχόλια, το θέμα είναι: για ποιό λόγο να το
κάνει;
Τέλος, δεν κατηγορεί κανείς το yarn bombing ως μορφή έκφρασης και
τέχνης, κατηγορεί την πρόκληση. Όποιος θέλει την βλέπει, οι υπόλοιποι μπορούν να
συνεχίσουν να αδιαφορούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου