Εκεί που τελειώνει το ουράνιο τόξο.

Το ουράνιο τόξο είναι ένα πολύχρωμο οπτικό και μετεωρολογικό φαινόμενο, κατά το οποίο εμφανίζεται το φάσμα των χρωμάτων που συνθέτουν το ορατό φως στον ουρανό. Το φαινόμενο εμφανίζεται όταν οι ακτίνες του ήλιου πέφτουν πάνω σε σταγονίδια βροχής στην ατμόσφαιρα της Γης και αποτελεί ένα παράδειγμα διάθλασης, μετά από ανάκλαση.

Ένα ουράνιο τόξο δεν βρίσκεται σε μία συγκεκριμένη απόσταση, αλλά προέρχεται από τυχόν σταγονίδια νερού όταν τα παρατηρούμε από μια ορισμένη γωνία σε σχέση με τις ακτίνες του ήλιου. Επομένως, το ουράνιο τόξο δεν είναι αντικείμενο, και δεν μπορεί να προσεγγιστεί. Είναι μάλιστα αδύνατο για έναν παρατηρητή να δει ένα ουράνιο τόξο από σταγονίδια νερού σε οποιαδήποτε γωνία εκτός της συνήθης, δηλαδή 42 μοίρες από την κατεύθυνση απέναντι από τον ήλιο. Ακόμα και αν ένας παρατηρητής βλέπει έναν άλλο παρατηρητή που φαίνεται κάτω ή στο τέλος του ουράνιου τόξου, ο δεύτερος παρατηρητής θα δει ένα διαφορετικό ουράνιο τόξο από αυτό που βλέπει ο πρώτος παρατηρητής.

Η πιο συχνά αναφερόμενη και γνωστή σειρά των χρωμάτων είναι το κόκκινο, το πορτοκαλί, το κίτρινο, το πράσινο, το μπλε, το λουλακί και το βιολετί. Τα ουράνια τόξα μπορούν να δημιουργηθούν από οποιαδήποτε μορφή μεταφερόμενου νερού με τον αέρα, συμπεριλαμβανομένου όχι μόνο της βροχής, αλλά και της ομίχλης, της ψιχάλας και μιας εναέριας δροσοσταλίδας.

Στη συλλογή των φωτογραφιών που θα δείτε, βλέπουμε το «μυστικό» τέλος ή την αρχή ενός ουράνιου τόξου. Πέρα από τη λαογραφία κάποιων χωρών που μιλάει για ξωτικά και τσουκάλια χρυσού στο τέλος του ουράνιου τόξου, αποτελούν επίσης ένα ενδιαφέρον φαινόμενο για να φωτογραφίσει κανείς.

Όσο για το να μπορέσει κανείς να φτάσει εκεί που βρίσκεται το «τελείωμα» ενός ουράνιου τόξου, αυτό φυσικά είναι αδύνατον αφού η γωνία από την οποία βλέπεις το ουράνιο τόξο αλλάζει καθώς κινείσαι προς αυτό και όπως αναφέραμε παραπάνω, πρόκειται για μια οφθαλμαπάτη που δεν εντοπίζεται στο χώρο.

Δείτε το βίντεο.

www.otherside.gr