Πυρηνικός πόλεμος Αβραμόπουλου-Μητσοτάκηδων για τον Ανδρέα Παπαδόπουλο της ΔΗΜΑΡ, σύντροφο της Αλεξία Μπακογιάννη!

Φοβερό χάπενιγκ πριν καλά-καλά μπούμε στο φθινόπωρο.

Ο νεανίας της ΔΗΜΑΡ και σύντροφος της Αλεξίας Μπακογιάννη, Aνδρέας Παπαδόπουλος,  έγραψε ένα άρθρο στο ηλεκτρονικό περιοδικό "Μεταρρύθμιση", στο οποίο περνάει γενεές 14 πολιτικούς "τύπου Παπουτσή, Απόστολου Κακλαμάνη και Αβραμόπουλου".

Ο Αβραμό ζοχαδιάστηκε πρώτος με το που το διάβασε, καθώς απολάμβανε bloody mary στην πανέμορφη Πούντα. Για την ακρίβεια του τηλεφώνησε ο στενός συνεργάτης του από την Αθήνα για την ύπαρξη του συγκεκριμένου άρθρου. 

Ο συνεργάτης του Αβραμό είχε ενημερωθεί για το άρθρο από την Τζούλια Αλεξανδράτου, η οποία έπεσε κατά λάθος πάνω στην λέξη Μεταρρύθμιση καθώς σερφάριζε στο διαδίκτυο αναζητώντας νέου τύπου πλαστικές επεμβάσεις!

Τέλος πάντων, από σπόντα ο Μητσάρας έγινε γνώστης του συγκεκριμένου άρθρου και γούρλωσε τα μάτια του καθώς διάβαζε το, δια χειρός Ανδρέα Παπαδόπουλου, απόσπασμα του κειμένου: Παράδειγμα τρίτον, ο πολιτικός «τύπου Αβραμόπουλου». Που το μόνο που τον νοιάζει ακόμα και σήμερα, είναι τα φρου-φρου και οι κορδέλες. Εν προκειμένω, να χρησιμοποιεί το πρωθυπουργικό αεροπλάνο και να έχει αξιώματα. Παρότι έχει αποτύχει -ο πολιτικός τύπου Αβραμόπουλου- με οτιδήποτε έχει ασχοληθεί, συνεχίζει να διεκδικεί τα πάντα, λόγω των συστημάτων εξουσίας που έχει δημιουργήσει εδώ και χρόνια.

O Αβραμό διέκρινε πίσω απ΄όλα αυτά δάκτυλο του Μητσοτακέικου στο σύνολό του. Τηλεφώνησε μάλιστα έξαλλος στην Αλεξία και της πρότεινε να τα φτιάξει με κανένα σοβαρό παιδί της ONNEΔ, καλής οικογενείας, αντί να σπαταλιέται με "επιπόλαιους και ανόητους αριστερίζοντες".

Όσο για τους άλλους δύο, ο Απόστολος Κακλαμάνης επειδή δεν μπαίνει στο διαδίκτυο και στο μεταξύ έχει πεταχθεί ως το Λουτράκι για τα ιαματικά, ακόμη δεν το πήρε χαμπάρι, ο δε Παπουτσής θα ενημερωθεί σχετικά από τον Καρχιμάκη, μόλις ο Μιχάλης διαβάσει το άρθρο στο "Κουρδιστό Πορτοκάλι"

Ευκαιρία βρήκε και ο εκδότης της Μεταρρύθμισης να μπει στο παιγνίδι και να επιτεθεί στον Αβραμό. Μπάχαλο με λίγα λόγια. Το συμβάν είναι πιο συναρπαστικό ακόμη και απο τις σκηνές ζηλοτυπίας του Κανάκη στον Γιάννη Λάτσιο για την πρόσληψη της Μαίρης Συναντσάκη στον ΑΝΤ1!

Γράφει λοιπόν ο Ανδρέας Παπαδόπουλος.

«Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν», τραγούδαγε σε άλλες εποχές ο Νίκος Παπάζογλου. Με την ανοχή του στιχουργού, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τα λόγια του για να περιγράψουμε πολλές από τις σημερινές καταστάσεις, αλλά και πολλά από τα πρόσωπα που επηρεάζουν ή καθορίζουν την επικαιρότητα. Υπάρχουν πολλά, χαρακτηριστικά και εν πολλοίς αποκαρδιωτικά παραδείγματα. Ενδεικτικά και σχηματικά:

Παράδειγμα πρώτον, η «περίπτωση Παπουτσή». Η τοποθέτησή του Χρήστου Παπουτσή στη θέση του εκπροσώπου μας στην Παγκόσμια Τράπεζα δείχνει ότι «τα δικά μας παιδιά» ποτέ δεν χάνονται. Μιλάμε για ένα πρόσωπο το οποίο, σε όποια θέση και αν τοποθετήθηκε (και ήταν πολλές), άφησε συντρίμμια. Πέραν, βεβαίως, από τη… «σοσιαλιστικο-λαϊκιστική» ρητορική με την οποία έχει δηλητηριάσει γενιές και γενιές. Πόσα τέτοια πρόσωπα άραγε δεν τοποθετήθηκαν σε θέσεις κλειδιά του κρατικού μηχανισμού;

Παράδειγμα δεύτερον, οι παρεμβάσεις "τύπου Απ. Κακλαμάνη". Στην πολιτική σκηνή της χώρας πρωταγωνιστούν διάφοροι πρώην, που παραμένουν νυν και οι οποίοι έχουν γενικώς ασυλία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της εκδοχής είναι ο Απόστολος Κακλαμάνης. Τελευταίο κρούσμα, η αήθης επίθεση κατά του ακαδημαϊκού Ηλία Μόσιαλου. Ο αποκαλούμενος Νέστορας του ΠΑΣΟΚ, είναι ένα πρόσωπο το οποίο βρίσκεται στη Βουλή για πάνω από 30 χρόνια, ανακυκλώνοντας την ίδια φρασεολογία, πασπαλισμένη με συνομωσία και συμφέροντα, ένας καθημερινός τιμητής των πάντων. Προσόν του, βεβαίως, οι …διορισμοί. Πόσοι άραγε σαν τον κ. Κακλαμάνη δεν περιφέρουν το (αγωνιστικό ή καλλιτεχνικό) παρελθόν τους, εδώ και δεκαετίες;

Παράδειγμα τρίτον, ο πολιτικός «τύπου Αβραμόπουλου». Που το μόνο που τον νοιάζει ακόμα και σήμερα, είναι τα φρου-φρου και οι κορδέλες. Εν προκειμένω, να χρησιμοποιεί το πρωθυπουργικό αεροπλάνο και να έχει αξιώματα. Παρότι έχει αποτύχει -ο πολιτικός τύπου Αβραμόπουλου- με οτιδήποτε έχει ασχοληθεί, συνεχίζει να διεκδικεί τα πάντα, λόγω των συστημάτων εξουσίας που έχει δημιουργήσει εδώ και χρόνια.

Τα παραδείγματα τέτοιων τύπων ή περιπτώσεων είναι πολλά, αρκετά εκ των οποίων κάθονται στα υπουργικά έδρανα, στα βουλευτικά καθίσματα, ή ακόμα και στα δημοσιογραφικά ή ακαδημαϊκά... έδρανα. Πρόσωπα τα οποία πλειστάκις έχουν διαψευστεί με τις αναλύσεις τους ή τις απόψεις τους, πρόσωπα τα οποία έχουν ασκήσει εξουσία και απέτυχαν παταγωδώς, πρόσωπα τα οποία αλλάζουν κουστούμι ανάλογα με την πορεία των δημοσκοπήσεων, πρόσωπα τα οποία αλλάζουν κόμμα ανάλογα με το ποιος είναι στην κυβέρνηση ή δυνάμει στην κυβέρνηση, συνεχίζουν να παρελαύνουν στην επικαιρότητα και να μας κουνούν το χέρι. Και βεβαίως πρόσωπα αμφιβόλου ηθικής τα οποία κάνουν τους κήνσορες της ηθικής, έχουν ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές που σαρώνουν τους δείκτες τηλεθέασης/ακροαματικότητας και που κάνουν αυτό που ξέρουν εδώ και τριάντα χρόνια: εκτελούν συμβόλαια πολιτικών θανάτων.

Ακούμε από τα ίδια πρόσωπα εδώ και χρόνια τα ίδια σενάρια, τις ίδιες αναλύσεις, τις ίδιες καταστροφικές προβλέψεις, βάζοντας στο στόχαστρό τους τα ίδια πρόσωπα και τις ίδιες αντιλήψεις. Για παράδειγμα, σχεδόν κάθε Σαββατοκύριακο επί σχεδόν μια δεκαετία, θα διαβάσουμε στον τύπο τα ίδια δημοσιεύματα περί «επιστροφής Σημίτη», περί «σχεδίου ξεπουλήματος της χώρας», περί «κινήσεων των Εβραίων», περί «σχεδίων της Τουρκίας ή της FYROM», περί «προσώπων που προωθεί η Πρεσβεία ή η Λέσχη Μπίλντερμπεργκ», περί «προδοσίας της Κύπρου» κ.λπ. Ίδια πρόσωπα, θα μου πεις, ίδια μπουρδολογία. Παρά ταύτα, τα πρόσωπα αυτά κυριαρχούν και διαφεντεύουν τη χώρα, ή, ακόμα χειρότερα, ποτίζουν γενιές και γενιές με το μικρόβιό τους.

Αν θέλουμε να προχωρήσει η χώρα και να πάει μπροστά, πρέπει να ξεφύγουμε από «αυτούς».

Τα πράγματα, βεβαίως, δεν είναι εύκολα. Δυστυχώς, σε κάθε χώρο, λίγοι είναι εκείνοι που τολμούν να πάνε κόντρα στο ρεύμα, να πουν αλήθειες, να υψώσουν ένα φράγμα στο ποτάμι του λαϊκισμού, να στηρίξουν αταλάντευτα την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας και κατʼ επέκταση, τις μεταρρυθμίσεις. Που βλέπουν με θυμηδία τη νέα καρικατούρα δικομματισμού και την παλαιοκομματικού τύπου αντιπαράθεση Σαμαρά-Τσίπρα. Που οργίζονται από τον τρόπο με τον οποίο καταγράφεται η επικαιρότητα και το εξαιρετικό προφίλ που έχουν χτίσει για τον κ. Σαμαρά οι γκουρού της επικοινωνίας και των ΜΜΕ. Που δεν θεωρούν μεταρρυθμίσεις τα πεπραγμένα της ΝΔ και που βλέπουν ότι η χώρα δεν έχει κανένα σχέδιο και καμία στρατηγική εξόδου από την κρίση και πολύ περισσότερο για το 2020. Που βλέπουν με τρόμο το ενδεχόμενο διακυβέρνησης της χώρας από τους αριστεριστές που συναντήθηκαν με το βαθύ ΠΑΣΟΚ και έφτιαξαν το μόρφωμα του ΣΥΡΙΖΑ. Που θλίβονται από τον εκφυλισμό των θεσμών και την αναβίωση εμφυλιοπολεμικών αντιλήψεων. Που αγωνιούν με τη διάλυση της μεσαίας τάξης, τη διάλυση των δομών πρόνοιας και την Ελλάδα των 1,5 εκατομμυρίων ανέργων. Που ανησυχούν σφόδρα με τη ραγδαία άνοδο της ναζιστικής Χρυσής Αυγής, των ρατσιστικών φαινομένων και των κρουσμάτων βίας.

Κατά την εκτίμηση του γράφοντος, τα πρόσωπα αυτά, αν ενωθούν και φτιάξουν ένα πρόγραμμα βασισμένο στον άξονα "μεταρρυθμιστική προοπτική και κοινωνική συνοχή", μπορεί να αποτελέσουν πλειοψηφικό ρεύμα.

Στη ΔΗΜΑΡ, υπάρχει η μαγιά για κάτι τέτοιο. Όπως υπάρχει το αντίστοιχο δυναμικό στον ευρύτερο προοδευτικό και μεταρρυθμιστικό χώρο. Για τους παροικούντες την …Κεντροαριστερά, είναι δεδομένα ποια πρόσωπα, ποιοι διανοούμενοι, ποιοι φορείς, ποιοι αυτοδιοικητικοί παράγοντες μπορεί να στηρίξουν και να υπηρετήσουν το εγχείρημα για την ανασυγκρότηση του χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού. Είναι η ώρα των αποφάσεων και των πρωτοβουλιών. Είναι η ώρα του παντρέματος του «νέου» με το «παλαιό», του μεταρρυθμιστικού με το κοινωνικό. Χωρίς αποκλεισμούς, με γενναιότητα ψυχής, αλλά και με αυτογνωσία!

Στη συνέχεια θα πάρει τη σκυτάλη ο εκδότης της Μεταρρύθμισης Μειμάρογλου(σχετική φωτό για να τον γνωρίσουμε)

Στις 23/7/13, η Μεταρρύθμιση δημοσίευσε άρθρο του εκπροσώπου τύπου της ΔΗΜΑΡ, Ανδρέα Παπαδόπουλου, με τίτλο «Ώρα να τελειώνουμε».

Στο άρθρο αυτό, ο αρθρογράφος ασκεί αυστηρή κριτική συνολικά στο πολιτικό σύστημα, αλλά και σε συγκεκριμένους «τύπους» πολιτικών που εξακολουθούν να κυριαρχούν στη πολιτική ζωή της χώρας, μεταξύ των οποίων και στον κ. Αβραμόπουλο.

Θα περίμενε κανείς, ιδιαίτερα σε ένα πολιτικό περιοδικό γνώμης και διαλόγου, να φτάσουν - προς δημοσίευση στην ιστοσελίδα του - οι όποιες απαντήσεις  υπήρχαν στην ασκηθείσα κριτική.

«Απάντηση» υπήρξε μόνον από τον κ. Αβραμόπουλο. Δεν την λάβαμε ωστόσο απʼ ευθείας από τον κ. υπουργό, αλλά από την Υπηρεσία Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, η οποία κάλεσε εγγράφως την «Μεταρρύθμιση» να καταθέσει εξ αιτίας της μήνυσης που υπέβαλε ο κ. Αβραμόπουλος για «προσβολή της τιμής και της υπόληψής του».

Είναι πράγματι εντυπωσιακό που η τιμή και η υπόληψη του κ. υπουργού δεν εθίγησαν από το ότι υποχρεώθηκε - λόγω της κατακραυγής που ξεσηκώθηκε προφανώς - να αποσύρει τη διάταξη που επιχείρησησε να περάσει στο επώδυνο για τους πολίτες πολυνομοσχέδιο, περί χρησιμοποίησης του πρωθυπουργικού αεροσκάφους από τον ίδιο, πράξη στην οποία αναφέρεται και το άρθρο του Ανδρέα Παπαδόπουλου!

Και είναι το ίδιο αξιοπρόσεκτο το γεγονός, ότι η τιμή και η υπόληψη του κ. Αβραμόπουλου δεν εθίγησαν επίσης ούτε από τα - επειικώς - επικριτικά σχόλια που ακούστηκαν στις τηλεοράσεις και γράφτηκαν στις εφημερίδες συγκροτημάτων για το ίδιο θέμα, εναντίον των οποίων, βέβαια, δεν είναι... εύκολο να υποβάλλει μηνύσεις ένας πολιτικός εξουσίας!

Η τιμή και η υπόληψη των πολιτικών όμως, θίγεται από τις πράξεις τους και όχι από την κριτική που ασκείται σʼ αυτές!

Το δικαίωμά μας στην ελεύθερη έκφραση δεν το τσαλακώσαμε, κ. Αβραμόπουλε, σε πολύ πιο δύσκολες εποχές.

Και δεν σκεφτόμαστε βέβαια να το κάνουμε ούτε και τώρα, που πρέπει νʼ αλλάξουν οριστικά οι νοοτροπίες και τα κατεστημένα που μας οδήγησαν στα σημερινά αδιέξοδα!

www.kourdistoportocali.com