Νέο ατόπημα των φιλελέδων. Χαρτζιλίκι τύπου stage σε απελπισμένους, που γνωρίζουν ότι με το τέλος του προγράμματος θα έχουν και πάλι αυτό που έχουν και σήμερα, ένα απόλυτο τίποτα.

Πενήντα χιλιάδες άνεργοι συμπολίτες μας θα πιάσουν δουλειά για μερικούς μήνες σε δήμους και κοινότητες. Όνειρο ζω μη με ξυπνάτε! 

Το χρεοκοπημένο ελληνικό κράτος αποφάσισε να διαθέσει κεφάλαια των δημοσίων επενδύσεων για να δώσει χαρτζιλίκι σε απελπισμένους που γνωρίζουν ότι με το τέλος του προγράμματος θα έχουν και πάλι αυτό που έχουν και σήμερα: Ένα απόλυτο τίποτα. 

Η ανεργία είναι ο υπ' αριθμόν ένα κίνδυνος για την κοινωνία και την δημοκρατία μας. Ωστόσο, δεν αντιμετωπίζεται με αυτό τον τρόπο. Αν ήθελαν να κάνουν κάτι, ας χρησιμοποιούσαν τα χρήματα αυτά για να δημιουργηθούν μόνιμες θέσεις εργασίας. Το αστείο σε αυτή την υπόθεση είναι ότι η "δράση" αυτή γίνεται με την εντολή της τρόικας.

Ορίστε, λοιπόν, ένα ακόμη έγκλημα των νεοφιλελεύθερων υπαλλήλων της τρόικας! Προηγήθηκε, βέβαια, εκείνο της αύξησης των φόρων, της διάλυσης του ιδιωτικού τομέα. Σε αυτό το σημείο είναι να αναρωτιέται κανείς τι άλλο μένει να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, αν έρθει στην εξουσία. Μάλλον θα πρέπει να αρχίσουμε να ετοιμαζόμαστε για την απόλυτη ανατροπή: Ο ΣΥΡΙΖΑ θα εξαφανίσει τους φόρους και θα καταπολεμήσει την ανεργία με την στήριξη της επιχειρηματικότητας. Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να τα κάνει αυτά, οι δυνάμεις της κεντροδεξιάς και της κεντροαριστεράς αποκλείεται... 

Η πολιτική έκφραση του λεγόμενου αστικού χώρου, πάντως εμφανίζεται εντελώς ανίκανη να περιφρουρήσει τις αρχές του και να ζητήσει την εφαρμογή αναπτυξιακών πολιτικών. Τα διακόσια τόσα εκατομμύρια που θα απαιτηθούν για το πρόγραμμα είναι η απόδειξη ότι μπορούν να βρεθούν πόροι. Έστω και λίγοι. Αλλά ακόμη και σε αυτή την περίπτωση οι πόροι αυτοί θα καταλήξουν εκεί που κατέληξαν και οι προηγούμενοι. Μην ρωτήσετε αν υφίσταται, τελικά, αυτή η πολιτική έκφραση. Η απάντηση που θα πάρετε θα είναι μάλλον αρνητική... 

Σε αυτή την χώρα έχουμε χάσει εδώ και πολύ καιρό την έννοια των λέξεων. Κι αυτό έχει το αντίτιμό του. Δεν πρόκειται να βγούμε σύντομα από αυτή την μαύρη τρύπα που έχουμε πέσει. Τουλάχιστον όχι πριν αρχίσουμε να μιλάμε όλοι την ίδια γλώσσα και να μπορούμε να συνεννοηθούμε μεταξύ μας. Μέχρι τότε θα μπορούμε να πιστεύουμε ότι τα παιδιά τα φέρνει ο πελαργός κι ότι για όλα τα δεινά αυτής της χώρας φταίνε οι νεοφιλελεύθεροι. 

Θανάσης Μαυρίδης

www.capital.gr