6η ΥΠΕ: Αποδοχή δωρεάς από αιρετική οργάνωση για το Κέντρο Υγείας Φιλιππιάδας!!

«Δώρο να ’ναι κι απ’ όπου να ’ναι». Αυτή φαίνεται να είναι η λογική που κυριαρχεί στη δημόσια υγεία και ειδικότερα στη διοίκηση της 6ης Υγειονομικής Περιφέρειας, η οποία αποδέχθηκε δωρεά από την «Εκκλησία του Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών» για το Κέντρο Υγείας Φιλιππιάδας.

Το θέμα έχει προκαλέσει έντονες συζητήσεις τις τελευταίες ημέρες, καθώς η συγκεκριμένη δωρεά έγινε γνωστή μέσα από επίσημη ανακοίνωση του Κέντρου Υγείας, με την οποία ουσιαστικά προβάλλεται, μαζί με τη σύναψη συνεργασίας με τρεις ιδιώτες γιατρούς. Μέσω αυτών των συνεργασιών καθίσταται εφικτή η απογευματινή λειτουργία μαιευτικού-γυναικολογικού, ορθοπεδικού και καρδιολογικού ιατρείου.

«Ευχαριστούμε θερμά τη Διοίκηση του Υπουργείου Υγείας και της 6ης Υ.ΠΕ., καθώς και την “Εκκλησία του Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών” για την ευγενική χορηγία/δωρεά ιατροτεχνολογικού εξοπλισμού» αναφέρεται στην ανακοίνωση η οποία αναρτήθηκε στην επίσημη ιστοσελίδα της 6^ης ΥΠΕ και στα κοινωνικά δίκτυα.

Η συγκεκριμένη «εκκλησία» είναι ευρύτερα γνωστή ως «Εκκλησία των Μορμόνων» και έχει επισήμως χαρακτηριστεί ως αίρεση από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Η δωρεά αφορά την προμήθεια μηχανήματος υπερήχου και έγινε αποδεκτή – σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία – «με ευχαρίστηση» από τον διοικητή της 6ης ΥΠΕ τον περασμένο Σεπτέμβριο.

Τυπικά, η διαδικασία είναι απολύτως νόμιμη. Ουδείς αμφισβητεί ότι το ΕΣΥ έχει ανάγκη από εξοπλισμό και ότι οι δωρεές καλύπτουν κενά που το κράτος αδυνατεί ή αμελεί να καλύψει. Ωστόσο, εδώ τελειώνει η τυπική νομιμότητα και ξεκινούν τα σοβαρά – και αναπόφευκτα – ερωτήματα στο ηθικό και θεσμικό επίπεδο.

Υπάρχουν άραγε κριτήρια για το ποιοι μπορούν να εμφανίζονται ως χορηγοί στη δημόσια υγεία; Υπάρχουν φίλτρα, όρια ή έστω στοιχειώδης προβληματισμός για το μήνυμα που εκπέμπεται όταν δημόσιες δομές «ευχαριστούν θερμά» οργανισμούς που έχουν χαρακτηριστεί αιρετικοί από την επίσημη Εκκλησία της χώρας; Ή αρκεί το τιμολόγιο και το παραστατικό, ώστε να κλείνουν τα μάτια σε κάθε άλλη διάσταση;

Η απάντηση, δυστυχώς, φαίνεται να είναι αρνητική. Και αυτό δεν είναι μεμονωμένο περιστατικό. Αποτυπώθηκε στις αρχές της σχολικής χρονιάς, όταν στοιχηματικές εταιρείες βρήκαν χώρο να «αποκατασταθούν» διαφημιστικά μέσα σε σχολικές αυλές. Το βλέπουμε τώρα στη δημόσια υγεία. Όταν δεν υπάρχουν κανόνες, όλα χωρούν. Όταν το κράτος απουσιάζει, οι χορηγοί αποκτούν ρόλο ρυθμιστή.

Το ερώτημα λοιπόν δεν είναι αν το μηχάνημα υπέρηχου είναι χρήσιμο – προφανώς είναι. Το ερώτημα είναι αν η δημόσια υγεία μπορεί να λειτουργεί με λογική παζαριού, όπου η ανάγκη νομιμοποιεί τα πάντα. Γιατί όταν φτάνουμε στο σημείο να λέμε «δώρο να ’ναι κι απ’ όπου να ’ναι», τότε το πρόβλημα δεν είναι η δωρεά. Είναι η απουσία πολιτικής, αρχών και ευθύνης.

Ο σκοπός δεν αγιάζει πάντα τα μέσα…

https://www.epiruspost.gr/