Φωτ. Κώστας Μπαλάφας.
Γράφει
η Κατερίνα Σχισμένου.
Όσο
και αν θέλεις ν΄αποκλείσεις το γονίδιο
του Οδυσσέα στον Έλληνα αυτό είναι κάτι
που από μόνο του εμφανίζεται και
υπερισχύει. Ο ‘Ελληνας αγαπά το
ταξίδι όπως ό Γερμανός την μπύρα και ο
Άγγλος το τσάι. Το έχει μέσα του σαν ένα
στοιχείο υπενθύμισης και επιβίωσης να
αναζητά το νέο και το ξένο, να παρατηρεί
και να αποτυπώνει, να γίνεται ξένος και
να προσαρμόζεται, μετανάστης και πιο
παλιά πρόσφυγας και γι΄αυτό πονά η ψυχή
του λίγο περισσότερο από κάθε άλλο
Ευρωπαίο ή άλλο κάτοικο γιατί γνωρίζει
και αναγνωρίζει αυτή την οδύνη. Εξ΄άλλου
και η οδύνη είναι ελληνικής καταγωγής
, όπως και το φιλότιμο όπως και η πατρίδα.
Όπως όμως και η διχόνοια, η άγνοια
και ο σπαραγμός. Ο Έλληνας ταξίδευε και
ταξιδεύει μέσα στους αιώνες με μια
καθαρότητα του βλέμματος και του
πνεύματος και γι΄αυτό δημιούργησε και
δημιουργεί. Ίσως λίγο πιο δειλά σήμερα,
όμως θα τον βρεί τον βηματισμό του και
πάλι. Και ακολουθεί η ξενιτιά και τα
πάθη της....
Κατερίνα Σχισμένου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου