Προς την ''κάτω βόλτα'';...

Το ισχυρότερο πολιτικό όπλο της κυβέρνησης δεν ήταν ποτέ δικό της. Ήταν προσφορά του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτός τροφοδοτεί την ανασφάλεια στην πλειοψηφία της κοινής γνώμης, η οποία επιθυμεί την παραμονή της χώρας στο ευρώ. Ήδη όμως, η κυβέρνηση επιδεικνύει αυτοκτονικές τάσεις. Ούτε η ανησυχία για τον ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει πλέον εύκολο να τη σώσει. 

 Το φιάσκο του υπουργού Παιδείας έπληξε μια ήδη τραυματισμένη κυβέρνηση. Την πολιτική ζημιά ενέτεινε ένα μείγμα ανικανότητας, προχειρότητας και πανικού, που απέπνεε αδυναμία. Άλλο ένα κυβερνητικό εγχείρημα οδηγήθηκε σε αδιέξοδο. Ο συγκεκριμένος υπουργός, υπό την ευλογία των αρχηγών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, ευνούχισε την πιο σημαντική μεταρρύθμιση των τελευταίων δεκαετιών στα ΑΕΙ, που είχε δρομολογήσει η Άννα Διαμαντοπούλου με τόλμη και ενόραση. Πίστευε πως έτσι θα κατεύναζε ένα ολόκληρο συντεχνιακό σύστημα παρακμής βάσει μιας κλασικής μικροπολιτικής λογικής. 

Φυσικά, το σύστημα αποθρασύνθηκε. Δεν ευγνωμόνησε τον υπουργό. Ακολούθησε πολύμηνο χάος με θύματα τους φοιτητές. Τώρα, κάθε συντεχνία μπορεί να αντιδρά με ακρότητα, όπως συμβαίνει στην Υγεία, όπου, συνολικά, η κυβέρνηση έχει επίσης αποτύχει στο να κάνει αλλαγές. Όλα αυτά συμβαίνουν, την ώρα, που η μεσαία τάξη ισοπεδώνεται από πρωτοφανή καταιγίδα άδικων φόρων. 

Ταυτόχρονα, ένα ισχυρό χαρτί της κυβέρνησης, ο υπουργός Οικονομικών, με αμετροεπείς δηλώσεις που προκαλούν, κινδυνεύει να «καεί». Ενώ αντικαταστάτης δεν υπάρχει στις άδειες δεξαμενές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

Τρόικα, Ευρωπαίοι, ΔΝΤ, ΟΟΣΑ, τυπικά μπορεί να θωπεύουν στα λόγια, όμως στην πράξη απαιτούν μεταρρυθμίσεις. Αυτές νοθεύονται, καθυστερούν ή δεν επιχειρούνται καν. Πρόκληση αποτελεί η μη εφαρμογή του ενιαίου μισθολογίου στους προνομιούχους των ΔΕΚΟ. Πλήθος οργανισμών δεν κλείνουν, διότι υπουργοί προστατεύουν τα πολιτικά φέουδά τους. 

Συνταρακτική υπήρξε η θαρραλέα ομολογία Χριστοφιλοπούλου, ότι φορείς που δήθεν συγχωνεύονται το κάνουν μόνο στα χαρτιά! Μαθαίνουμε επίσης, ότι από τους 3.000 σε διαθεσιμότητα δημοτικούς αστυνομικούς, οι 2.858 μετατίθενται σε υπουργεία! Με ποια προσόντα και ειδίκευση ; Πώς καταλήγουν ακόμη και στο υπουργείο Οικονομικών; Αυτός ήταν ο στόχος της διαθεσιμότητας ; 

 Με όλα αυτά (και τόσα άλλα που ξεφυτρώνουν) δεν είναι λογικό η αξιοπιστία της χώρας να βρίσκεται στο ναδίρ, από τις εκλογές και μετά, έναντι των δανειστών της; Μπορεί η Μέρκελ να λέει κάποιες καλές κουβέντες για να μη διαταράξει τις αγορές, όμως οι Ευρωπαίοι τεχνοκράτες εκφράζουν πλέον δυσφορία. 

Τέτοια είναι η αξιοπιστία των στοιχείων και στόχων, που παρουσιάζονται, ώστε οι ελεγκτές -στους οποίους δίνουμε λογαριασμό- είτε φεύγουν αυθημερόν, είτε αρνούνται να έρθουν απαιτώντας να σοβαρευτούν οι επιτελείς της κυβέρνησης. Άλλωστε, ποιος πιστεύει υπεραισιόδοξες εκτιμήσεις, όταν οι ληξιπρόθεσμες οφειλές τον Οκτώβριο έφθασαν το 1,1 δισ.; σκαρφαλώνοντας δραματικά το τελευταίο δεκάμηνο ; 

 Οι μεταρρυθμίσεις στο κράτος αποτελούν τη μόνη διέξοδο για τη χώρα. Αν γίνονταν τολμηρά και συγκροτημένα, θα ωφελούσαν πολιτικά και την κυβέρνηση προκαλώντας τη σύγκριση με τον αντιμεταρρυθμιστικό ΣΥΡΙΖΑ. Δεν γίνονται όμως. Ως όπλο, «ο φόβος του ΣΥΡΙΖΑ» δεν αποδίδει πλέον, διότι αρχίζει να υπερισχύει ο θυμός για την κυβέρνηση. Άρα, η κυβέρνηση κινδυνεύει πλέον πολιτικά να πάρει την «κάτω βόλτα». Το κακό είναι πως παίρνει και τη χώρα μαζί της.

 Γιάννης Λούλης

www.imerisia.gr