Ο συγγραφέας μεταφέρει μια αληθινή ιστορία που πραγματικά συγκλονίζει. Η
Αλεξάνδρα (Μάλλιου) ντύθηκε την προηγούμενη μέρα νύφη, αλλά όμως ποτέ δεν
έβγαλε το νυφικό, διότι οι ναζί έκοψαν μαζί με τους υπόλοιπους 316 κατοίκους
του χωριού και το δικό της νήμα της ζωής. Ήταν ξημερώματα της Δευτέρας 16ης Αυγούστου
1943, όταν τελειώνοντας ο γάμος οι νεόνυμφοι θα έφευγαν με βάρκα για το χωριό
του συζύγου, μέσω του Αράχθου. Όμως ο γάμος βάφτηκε με αίμα, με δάκρυα, με πόνο
και ένα ατέλειωτο μοιρολόι.
Όλα αυτά μοιάζει ωσάν να τα έζησε ο Δημ. Βλαχοπάνος, καθώς όπως ο ίδιος ανέφερε
από μικρό παιδί ζει μ' αυτή την τραγωδία, που συνάμα αποτελεί και τη μεγάλη του
πληγή. Μια πληγή που δε λέει να κλείσει και μοναδικός τρόπος για κάποια λύτρωση
είναι η γραφή.
Το βιβλίο είναι το όγδοο και κατά πόσο τον έχει επηρεάσει η ιστορία του τόπου
καταγωγής αποδεικνύεται από το γεγονός ότι συμπληρώνει το τρίτο με αναφορά στο
μαρτυρικό Κομμένο, άρα μπορούμε να πούμε πως, τόπον τινά, αποτελεί τριλογία.

1 σχόλιο:
η φωτογραφια με τους συντελεστες της εκδήλωσης δεν αφορα στην παρουσίαση του βιβλιου στην Κορινθία.
Δημοσίευση σχολίου