Kανείς κομματικός δεν πάει χαμένος σ΄ αυτή τη ζωή, γιατί όταν οι άλλοι έπιναν φραπέ, εκείνος ξόδευε τα νιάτα του στα κομματικά γραφεία ...και κάποια στιγμή έρχεται η ώρα να ''δικαιωθεί''...

Πρέπει να ομολογήσω ότι δεν ήξερα μέχρι χτες ότι υπήρχε σώμα επιθεωρητών εργασίας. Κακώς, αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Ήξερα για το σώμα Ελλήνων προσκόπων, για το σώμα ιερέων στρατού, αλλά για σώμα επιθεωρητών εργασίας δεν ήξερα. Ούτε και γνώριζα ότι αυτό το «σώμα» έχει και ειδικό γραμματέα. Φαντάζομαι ούτε ο πρώην  γραμματέας της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ Κώστας Πανταζής θα το γνώριζε. Ούτε κι εσείς θα γνωρίζατε τον κ. Πανταζή αν δεν...   Ηθικό δίδαγμα: Κανείς κομματικός δεν πάει χαμένος σε αυτή την ζωή και σε αυτή τη χώρα. Μπορεί να κινδυνεύει να πέσει η κυβέρνηση από μέρα σε μέρα, αλλά το κομματικό καθήκον, καθήκον.  Δεν πάει να υπάρχουν 1,5 εκατομμύρια άνεργοι, στρατιές μεταπτυχιακών φοιτητών να εκλιπαρούν για ένα μεροκάματο, ο καλός ο κομματικός θα την βρει την άκρη και θα τρυπώσει!    Δεν τον ξέρω τον κ. Πανταζή και φαντάζομαι ότι οι περισσότεροι από τους Έλληνες πολίτες δεν τον γνωρίζουν. Πόση φαντασία όμως χρειάζεται να διαθέτει κανείς για να δει μπροστά του την οργή που θα προκαλούσε ένας τέτοιος διορισμός; Γιατί θα έπρεπε να κάνουν γενικό γραμματέα του σώματος τάδε τον πρώην γραμματέα του ΠΑΣΟΚ κι όχι έναν  άλλον; Τι μήνυμα στέλνουν στην κοινωνία; Μήπως λένε «εμείς θα βάζουμε φόρους στα ακίνητά σας για να βρίσκουν δουλειά όλοι οι Πανταζήδες του κόσμου»;    Λαϊκισμός; Ναι! Λαϊκισμός! Χίλιες φορές να με πουν λαϊκιστή παρά να δω άλλη μία φορά έναν τέτοιο διορισμό. Δεν τον ξέρω τον άνθρωπο. Μπορεί να είναι ο καλύτερος επαγγελματίας. Λέμε τώρα! Αλλά δεν είναι σωστό το μήνυμα που περνάει σε μία κοινωνία που υποφέρει και δοκιμάζεται κανονικά.    Δεν πάει να λέμε εμείς! Εμείς τα λέμε, εμείς τα ακούμε. Εδώ οι ξεδιάντροποι  διόρισαν τους γιούς και τις θυγατέρες τους στην Βουλή των Ελλήνων. Τους έκραξε όλη η κοινωνία και δεν έπαιξε, δεν κουνήθηκε  καν το φρύδι τους. Και μιλάμε για όλα τα κόμματα, πλην του ΚΚΕ. Για όλους τους άλλους! Δεξιούς, αριστερούς, εθνικιστές, αναρχικούς. Όλοι διόρισαν. Δεν ντράπηκαν. Και θα ντραπούν τώρα που έδωσαν όραμα σε έναν νέο άνθρωπο που έφαγε τα νιάτα του στα κομματικά γραφεία;   Αν το δει κανείς από μία άλλη οπτική, πως θα προσελκύσουν νέα μέλη στις οργανώσεις τους, αν οι νέοι και οι νέες δεν γνωρίζουν ότι αυτός είναι ο μόνος δρόμος για την επαγγελματική τους αποκατάσταση; Γι΄ αυτό σας λέω. Δεν υπάρχει ελπίδα! Τα διαβατήρια στο στόμα και όπου μας βγάλει... Θανάσης Μαυρίδης

www.capital.gr